Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands. - 01.05.2012, Síða 25

Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands. - 01.05.2012, Síða 25
þeir sem höfðu fjárráð keyptu sér betra fæði utan veggja skólans en þeir sem greiddu skólagjöld fengu í borðstofu Skálholtsskóla. Synir sýslumanna hafa eflaust ekki lifað á harðfiski og smjöri tvisvar á dag ásamt vatnsblandaðri mysu, sem var matseðill ölmusupilta fyrir reglugerðina (Jón Þorkelsson og Klængur Jónsson 1910b, bls. 33). Stéttaskiptingin í Skálholtsskóla hefur því ekki verið einfaldlega á milli þeirra sem hlutu ölmusu og þeirra sem greiddu skólagjöld. Þar sem ríkir nemendur hafa læðst inn í raðir ölmusupilta hefur verið erfitt að hafa gætur á hvers konar mismunun innan veggja skólans. Fleiri eða hærri ölmusustyrkir eða betra fæði fyrir ölmusudrengi hefði ekki endilega leitt til jafnari aðbúnaðar, þar sem þeir sem höfðu efni til að kaupa sér fæði utan skólans hafa getað gert það, hvorum hópnum sem þeir tilheyrðu. Auk þess að skipa annan hvorn þessara hópa, þ.e. hóp ölmusupilta eða þeirra sem borguðu fyrir sig sjálfir, var skólapiltum einnig skipt í bekki, lægri bekk og efri bekk. Ennfremur hafði hver piltur sinn stað í bekkjarröðinni innan hvors bekks, sem fór eftir Skólapiltar í Skálholti __________ 24 1723: Til Guðmundar Magnússonar, Stafafelli Piltarnir sem þú sendir í skólann síðastliðið haust skarta af andstyggðar fordild parrukum því nú vill hver unglingur, sem varla getur girt sig né fríað frá húsganginum fyrir fátæktar sakir, bruna fram með vesti og parruk, einasta vegna þess að hver einn vill vera haldinn sem mestur, þó hann sé í réttri raun og veru ekki neitt. Þú mátt senda annan af þeim, sem er í undirbúningsnámi hjá þér, í Skálholtsskóla með 8 dali en komi hann með parruk skalt þú senda 10 dali með honum því þá álykta ég að um nóga peninga sé að ræða. Fyrir eitt hvítt parruk utanlands gefa menn 10, 12 eða 14 dali. Jón Árnason, Skálholtsbiskup 1744: Til Harboe Kennarar í Skálholtsskóla hafa sagt mér að piltarnir hafi svo fá klæði að þeir geti varla látið sjá til sín né setið í skólastofunni eða í kirkjunni þegar það er kalt. Ég hef sjálfur séð hversu slitin fötin þeirra eru og hef talað við Guðrúnu Einarsdóttur um það en hún segir að hún geti ekkert að gert og að hún vilji ekki halda skólann lengur en til 5. maí. Finnur Jónsson, Skálholtsbiskup námsárangri. Í byrjun hvers skólaárs var piltunum raðað í röð, sá fyrsti í efribekk var með besta námsárangurinn og sá síðasti í lægri bekknum var sá nemandi sem minnsta þekkingu hafði á námsefninu. Skólapiltar tóku einnig að sér ýmis eftirlitsstörf, sem öll báru latnesk heiti. Notarius Scholae bar ábyrgð á eftirliti í skólastofunni, Notarius Cubiculi í svefnstofunni, Notarius Temple í kirkjunni, Notarius Cænaculi í borðstofunni og Notarius Ædium et Platearum skyldi hafa umsjón með öllum öðrum herbergjum, sem drengirnir höfðu aðgang að, ásamt útisvæðum. Allar þessar stöður höfðu varamann, t.d. Vicarious Scholae o.s.frv. (Gunnlaugur R. Guðmundsson 2000). Aðrar stöður, sem nemendurnir tóku að sér, voru Famulus Rectoris, í þjónustu rektors, og Precentor eða forsöngvari. Sami nemandinn hafði stundum fleiri en einni stöðu að gegna, til dæmis var fremur algengt að sami nemandi væri eftirlitsmaður í svefnstofunni og borðstofunni (Jón Halldórsson 1916-1925). Þrátt fyrir að þessar stöður hafi án efa haft í för með sér aukið álag á nemendurna hafa þær ábyggilega verið eftirsóknarverðar. Nemendurnir, sem gengdu þessum embættum, báru ábyrgð á að þeim reglum sem áttu við um hvert herbergi væri framfylgt og þeir áttu að taka eftir hverju broti og tilkynna það svo að refsa mætti þeim sem brutu af sér. Embættismennirnir sjálfir voru undanþegnir öllum refsingum (Guðlaugur R. Guðmundsson 2000, bls. 216). Með því að raða nemendunum í röð innan hvers bekkjar og veita þeim eftirlitshlutverk, skipuðu skólayfirvöld drengjunum í ákveðna goggunar- eða virðingarröð. Samkvæmt lista yfir nemendur í Skálholtsskóla frá árunum 1761-1784 voru að meðaltali um 30% piltanna bændasynir og það er sama hlutfall og hlutfall ofangreindra embættismanna sem voru bændasynir (Jón Halldórsson 1916-1925). Það bendir til þess að synir embættismanna hafi ekki endilega haft forgang í ofangreind embætti. Þótt erfitt sé að ákvarða efnahagsstöðu nemendanna af stöðu feðra þeirra, þar sem sumir bændasynir hafa án efa verið ríkir og prestssynir að sama skapi stundum verið fátækir, bendir sama hlutfall innritaðra bændasona og bændasona í embættisstöðum til þess að staða föður hafi ekki skipt meginmáli. Það má því leiða líkur að því að stéttaskipting eða virðingarröð innan skólans hafi að nokkru leyti verið óháð skiptingu samfélagsins utan veggja hans. Helgi Einarsson var í Skálholtsskóla árin 1769-73. Sonur hans, Árni Helgason, skráði minningar Helga, sem komu út í byrjun 20. aldar í Safni til sögu Íslands og íslenskra bókmennta að fornu og nýju (Árni Helgason 1907-1915). Að sögn Helga skipuðu skólapiltar einnig stöður sem voru eftirmynd embætta í landinu, t.d. var einn piltur skipaður sýslumaður og skyldi hann útkljá landamerkjadeilur. Ágústa Edwald __________ 25
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171

x

Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands.

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands.
https://timarit.is/publication/1111

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.