Saga: missirisrit - 01.06.1926, Side 88

86 SAGA
iS aS gamla lækninum væri of heilagt til þess aS láta
nokkurn mann sjá þaS — enginn mátti vita um þaS nema
hann einn.
FólkiS í héraSinu vissi aS þaS hafSi beztu lækn-
ishjálp, sem um var aS gera. Gamli læknirinn hafSi
mentaS son sinn í öllu því eldra, og nú var ungi lækn-
irinn aS kenna föSur sínum alt þaS nýja . BáSir voru
jafnviljugir aS læra hvor af öSrum og báSir áttu meira
en meSalskynsemi yfir aS ráSa.
Þegar einhver var alvarlega veikur í litla sjúkra-
húsinu, þá kom litli Jói venjuiega þangaS þegjandi og
hljóSalaust, og var horfinn aftur áSur en vinir hans
gátu talaS viS hann. FeSgarnir lögSu fram alla krafta
sína, þekkingu og æfingu í þessu litla sjúkrahúsi. Alla
sjúklinga skoSuSu þeir sem vini sína og bræSur, sem
sjálfsagt væri aS stunda sem bezt og gera alt mögulegt
fyrir.
Þegar gamli læknirinn var 74 ára, varS hann veikur.
Jói litli kom tafarlaust, þótt hann væri önnum kafinn.
Þegar hann staSnæmdist hjá rúmi föSur síns, leit hann
allra snöggvast á sjúklinginn og sneri sér síSan undan..
Tár sáust í augum beggja. Þótt þeir hefSu báSir
haft æfingu í skóla lífsreynslu og sorga, eins og ailir
læknar, þá var samt grun.t á viSkvæmninni.
Samt náSu þeir sér brátt aftur; og eftir nokkurn
tíma lagSi Jói litli af staS til þess aS hjúkra sjúklingum
föSur síns. Þegar alt hafSi veriS gert> sem hægt var aS
gera fyrir gamla læknirinn, þá vissi sonur hans, aS