Saga: missirisrit - 01.06.1926, Qupperneq 89

SAGA 87
hugur föSur síns og hjarta myndi vera hjá þeim veiku.
Hann vissi, aS honum var ekkert kærara en það, aö
hann sinti þeim.
Þegar Jói litli kom til sjúklinganna í staö gamla
læknisins, vissu þeir hvaö um var að vera. “Hvernig
líöur fööur þínurn?’’ spuröu þeir. En hann gat engu
svaraö. Þeir skildu hann samt og samhrygöust honum.
Nokkrum dögum síöar kom ókunnur maður í hér-
aöiö. Hann haföi veriö kennari Jóa litla og var svo
frægur maður, að nafn hans var þekt um land alt. Hann
var þögull og starfsamur eins og gamli læknirinn þeirra.
Hann stóð hjá rúmi sjúklingsins ásamt Jóa litla, og þeir
töluðu allir saman hljóðlega.
Loksins sagði ókunni maðurinn við sjúklinginn:
“Eg skil þig eftir í góðs manns höndum; eg þekki eng-
an betri.” Og svo fór hann burt.
Annar ungur læknir kom í héraðið, því Jói varð að
vera nótt og dag hjá föður sínum. Tvær giftar dætur
læknisins komu; en þegar þær eða móðir Jóa eða ná-
grannarnir spurðu einhvers, þá svaraði hann engu öðru
en því, að alt væri gert, sem hægt væri.
Gamli læknirinn. var nú fluttur í litla sjúkrahúsið,
þar sem hann sjálfur hafði líknað svo mörgum áður; og
alt var haft eins hljótt og mögulegt var.
“Eg kenni mest í brjósti um hann Jóa litla>” sögðu
nágrannarnir. "Hann tekur sér þetta nær en allir
aðrir.’’
Það var á allra vitund að gamli læknirinn var hættu-