Saga: missirisrit - 01.06.1926, Page 95

SAGA 93
talaS um hagi sína — talaS um vegina, sem voru að
skilja.
Stundum gerðu þeir uppskurSi, sem kostaS hefðu
stórfé heföu þeir veriö geröir í borginni. Gamli lækn-
irinn setti fáeina dali fyrir þaö í hvert skifti og skrif-
aði þaö i minnisbók sína, en fólkið borgaði eftir ástæð-
um.
Einn morgun um haustið kom Jói litli með járnbraut-
arlestinni á næstu stöð og lagði af stað í flýti til
föður síns. Það fréttist seinna að hann hefði fengið
bréf frá gamla manninurm og var það í fyrsta skifti
sem hann haföi beðið Jóa að koma heim.
Lúklega hefir gamla hetjan fundið það á sér, að
orustan væri senn á enda og óskað að fá að sjá framan
í drenginn sinn einu sinni enn — í síðasta skifti.
Jói litli hafði lengi þekt manninn, sem sótti hann;
þeir höfðu oft ekið saman. þessa sömu braut. Eftir nokk-
urn tíma sneri ökumaðurinn sér við, leit framan í unga
læknirinn og sagði: “Við verðum líklega bráðum að hætta
að kalla þig litla Jóa.’ — “Já,” svaraði ungi læknirinn.
Eg er nú kominn yfir fimtugt og verð bráðum gamli
læknirinn.” Ökumaðurinn leit á hann. aftur og sagði:
Gömlu mennirnir í bænum segja, að þú sért núna al-
veg eins og þeir muna eftir föður þínum fyrir þrjátíu
árum. Alt mitt skyldfólk á heima á Hafurslæk, og það er
ekki langt síðan, faðir þinn tók á móti fyrsta barnabarni
mmu. Hann tók líka á móti mér sjálfum, þegar eg
fæddist.”