Saga: missirisrit - 01.06.1926, Síða 115

SAGA 113
hoppandi til aö skoða hann hátt og lágt, æfintýramann-
inn.
Þannig skapar háleitur ásetningur heilan/ unaös-
semdaheim í mannssálinni, löngu áöur en góöverkiö birt-
ist í veröld framkvæmdanna. Og allar þessar fögru og
göfugu hugsanir léttu óendanlega mikiö Rvert átakiö og
aflraunina, sem þessi óharðnaði unglingur þurfti að
vinna í miskunnarlítilli starfssveit þaulæfðra verkamanna,
sem á þeim árum þektu lítið til samúðar hver með öðr-
um, sem öflug samtök seinni áranna hefir töluvert vak-
ið og gert þá sanngjarnari og félagslyndari.
I hópi þeim, sem Kári var niðurkominn, var póker-
spil allmikið tíðkað á kvöldin eftir hættutíma. Aðal-
frumkvöðull þess var vistarstjóri einn. Sá hét Jim Dal-
ton og var álitinn afar slunginn peningaspilari. Fór
hann úr einum hópnum í annan og spilaði oft heilar næt-
ur- Og er upp var staðið, hafði hann vanalega klófest
alla þá peninga, er samspilamenn hans höfðu handbæra, og
stundum ávísanir á ófenginn arð ókominna vinnudaga.
Hafði alt sumarkaup margra verkamannanna runnið í vasa
hans. En svona var áhættan laðandi. Þó mennirnir
bölvuðu honum í sand og ösku, þá urðu þeir þó færri,
sem stóðust freistinguna að reyna sig við hann.
Einn Islendingur vann í sömu deild og Kári. Það
var aldraður meinleysismaður, og var hann Kára held-
ur vel. Hann hét Gunnlaugur Sigurðsson með Islend-
mgum, en George Simpson, þegar hann, bjó með ensku-
mælandi fólki. Og þar sem hann vann næstum alt af