Dagrenning - 01.10.1947, Qupperneq 37

þeirra einungis þrunginn óheillavænlegum
grun um hörmungar. Svo sem spáð var, bíða
þeir nreð ótta, þess, sem í vændum er hér á
jörðu, því „kraftar himnanna“ eru þegar
teknir að bifast.
#
„Tíma heiðingjanna" eða valdaleyfi þeirra
lauk árið 1914, og þeim verður steypt af stóli
og ríki Krists stofnað. Það er þar nreð ljós-
lega sannað, að Drottinn hlýtur að vera við-
staddur, stofnun ríkis síns og nota mátt sinn
til þess að mola þjóðirnar eins og leirker,
því að það er á „dögum þessara konunga“,
að Guð himinsins stofnai ríki sitt í ísrael, og
það inun knosa og að engu gera ölí þessi ríki.
(Dan. 2. 44.) Það er í samræmi við þetta, er
vér erum sjónarvottar að því að ríki nútím-
ans skjálfa, liðast í sundur og hrynja til
grunna; það er undirbúningur að stofnun
ríkisins „sem ekki getur raskazt."
Drottinn hefir nú verið að efna loforð sitt
við þá, sem liafa rétta vökumanns aðferð. —
Sælir eru þeir þjónar, sem húsbóndinn finn-
ur vakandi er hann kemur. „Sannlega segi
ég yður, liann mun binda bclti um sig, láta
þá setjast við borð og fara til að þjóna þeim.“
(Lúk. r2. 37.) Einmitt þannig hefir hann
opnað oss ritningarnar, birt oss sannleikann
um dýrðareðli sitt, tilgang, aðferð og komu-
tíma, og hvernig hann birtist hinum trúu
þjónum sínum. Hann hefir vakið athvgli vora
á spádómum, sem staðsetja oss á iðu tímans,
og sýnt oss hvernig hann ætlar að starfa á
uppskerutímanum. I fyrsta lagi sýnir hann
oss að hinir heilögu eiga nú að vera full-
þroskaðir og þeir eiga að uppskerast og skilj-
ast frá illgresinu, og í öðru lagi á lieimurinn
nú að uppskera endurgjald illsu sinnar —
vínviður jarðar er af skorinn og troðinn í
reiði-vínþröng almáttugs Guðs. Ilann hefur
lýst fyrir oss báðunr uppskerunum. (Op. 14.
1—4, 18—20.)
Á þessu viðburðaríka tímabili verður kirkj-
an frelsuð og upphafin, svo sem lofað var.
Megin áhugamál hinna heilögu er nú hve-
nær, hvernig og hvar þeir öðlist lausnina.
Drott'nn vor sagði oss, að jafnskjótt og
vér sæum tákn þess, að atburðir uppskeru-
tímans færu að gerast mættum vér vænta
þess, að hinar dýrðlegu vonir vorar tækju að
rætast. Fyrir því lyftum vér höfðum nú, er
vér sjáum hin fjölmörgu dæmi um þessi tákn
og fögnum í voninni um dýrðina, sem kemur
á eftir, því „það morgnar“. Eigi er fögnuð-
ur þessi síngjarn í eðli sínu, því lausn og upp-
hefð kirkjunnar er undanfari skjótrar frelsun-
ar þjóðanna undan kúgun og oki hins mikla
liarðstjóra. „því við vitum að öll skepnan
stvnur og liefir fæðingarhríðir ... bíðandi
eftir ... endurlausn líkama vois“ — „líkama
Krists“ (Róm. 8. 22, 23); því samkvæmt ráð-
stöfun Jahve getur hin nýja skipan heims ekki
orðið fullkomin fyrr en stjórnandinn mikli,
Kristur allur, höfuð og líkami, er kominn
til fullra valda.
Það er sýnt að þessi líkami verður að frels-
ast mjög bráðlega, þar eð ákveðið er að ísrael
skuli frelsaður nú og verða þá hinar reiðu
þjóðir knúðar með valdboði til þess að hafa
kvrrt um sig og verða látnar viðurkenna mátt
Drottins smurða. Ekki er oss beinlínis sagt
hve langt sé þangað til hinir síðustu af nú-
Jifandi limum á Jíkama Krists verða dvrðlegir
gerðir, en það verður áreiðanlega ekki fvrr
en þeir hafa lokið störfum sínum í holdinu.
Veitið athylgi orðum meistarans: „Vakið
til þess að þér megið teljast þess verðir að
umflýja allt þetta, sem fram mun koma.“
(Lúk. 21. 36.) Vér vitum að vér erum nú
komnir í þrengingamar. Vér umflýjum þær
ekki þannig að verða numdir lirott frá hörm-
ungunum, heldur með því að vér erum studd-
ir og styrktir mitt í þeim, samkvæmt orði
Drottins, sem er skjöldur vor og hlíf. (Sálm.
91. 4.)
DAGRENNING 35