Dagrenning - 01.10.1948, Side 7

io.—íi. nóvember á alveg sérstaklega við
ísraelsþjóðimar sjálfar og samskipti þeirra,
og þarf ekki beinlínis að eiga við heims-
ástandið almennt. Stundum falla ártölin,
sem sýnd eru í Neðanjarðarsalnum, saman
við ártölin í Konungssalnum og var svo t. d.
með ár og dag 25. júní 1941, er sýndi árás
Þjóðverja á Rússa. Adam Rutherford hefir
alveg sérstaklega gert grein fyrir þessu atriði
í mörgum ritgerða sinna.
Árás Þjóðverja á Rússland táknaði
þess vegna tvennt: Annars vegar styrjöld
milli „heiðinna“ þjóða og var dagurinn
merktur í Neðanjarðarsalnum af því tilefni,
en hins vegar táknaði þessi atburður einnig
nánari samvinnu milli Engilsaxa — ísraels-
þjóðanna — frá þeim degi að telja, því að
þeir hlutu að gera ráð fyrir því, að verða
sameinaðir að mæta þeim, sem sigraði í styrj-
öld Rússa og Þjóðverja, eins og bezt hefir
sýnt sig nú að raun varð á. Engilsaxar gerðu
sér strax Ijóst, að sigur Hitlers yfir Rússum
þýddi það, að hann eða Þýzkaland yrði enn
voldugra og mundi ógna þeim með tortím-
ingu, að lokinni styrjöld við Rússa. Þess
vegna réðu þeir af að taka höndum saman
þá þegar og fór sá undirbúningur fram frá
25. júní 1941 til 21. desember 1941, er hon-
um var lokið til fulls og yfirlýsingar gefn-
ar út.
Þessar tvær dagsetningar sýna þess vegna
mjög greinilega, að skrínmælingin á fvrst og
fremst við ísraelsþjóðirnar, og enn styrkist
þetta, er vér athugum dagsetninguna 16.—
17. maí 1948.
Hinar tíu ættkvíslir ísraels, sem týndust
í Assyríu um 700 f. Kr., eru nú fyrir löngu
orðnar að stómm og voldugum menningar-
ríkjum, þótt þær hvorki viti það almennt né
viðurkenni það ennþá. Ástæðan fyrir því, að
þær þekkja ekki sjálfar sig og uppruna sinn,
er blindni hinna svonefndu vísindamanna
vorra tíma og þá sérstaklega sagnfræðinga
og guðfræðinga. Þeir þora ekki að koma
nærri viðfangsefninu af hræðslu við að verða
til athlægis. Elin grein ísraels — Júda ætt-
kvíslin — er til og þekkist ennþá, en hún
hefir ekkert land átt og ekki verið ríki fyrr
en 16. maí 1948, að hún endurreisti sitt
foma ríki, Júdaríki, og kallaði það ísraels-
ríki. Þótt Gyðingar gæfu ríki sínu ísraels-
nafnið, sjá allir, að þar er aðeins um að ræða
ríki Júda, en ekki hið foma ríki ísraels, eins
og betur verður vikið að síðar í þessari grein.
Þessi dagsetning — 16.—17. maí 1948 —
sýnir því enn, að dagsetningarnar í Kon-
ungssalnum eiga íyrst og fremst við ísraels-
þjóðimar.
Þessar þrjár dagsetningar, sem nú eru liðn-
ar hjá, sýndu þannig þetta:
25. júní 1941 — Frelsun ísraelsþjóðanna
— þ. e. Engilsaxa og þjóða, sem þeim
eru skyldar, — undan oki Hitlers með
árás hans á Rússa.
21. deSember 1941 — Hemaðarsamvinnu
Efraims-ættkvíslanna (Efraims og
Manasse = Bretlands og Bandaríkj-
anna).
16. maí 1948 — Stofnun Ísraelsríkis —
þ. e. ríkis Júdaættkvíslar, sem ekki
hafði verið „ríki“ síðan á dögum Ne-
bukadnesars.
Það má því hiklaust segja það nú, að
dagsetningin 10.—11. nóvember 1948 verður
á einhvem stórfenglegan hátt sameiningar-
dagsetning fyrir ísraelsþjóðimar, þar á meðal
Ísraelsríki hið nýja.
III.
nrlL þess að öruggt sé, að menn átti sig
fulls á því, sem síðar verður sagt, er
nú þegar rétt að gera sér grein fvrir hinu
nýja ísraelsríki, því áreiðanlega eru þeir
DAGRENNING $