Dagrenning - 01.10.1948, Síða 24

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
^Hver ©r svo Míndiur
sem þjoma minn?^
EGAR forráðamenn Ríkisútvarpsins
sýndu þá fádæma gestrisni á s.l. vori,
að neita hinum ágæta íslandsvini og vel-
unnara íslenzku þjóðarinnar, Adam Ruther-
ford, um að flytja stutt ávarp í Ríkisútvarp-
ið, þar sem þjóðin var hvött til að sameinast
um þá kröfu til valdhafanna, að tekinn yrði
upp sérstakur alþýðlegur bæna- og þakkar-
gjörðardagur, var að því ráði horfið að leita
til þeirrar stéttar í þjóðfélaginu, sem helzt
mátti vænta stuðnings af við slíkt málefni,
en það voru prestar landsins.
Prestastefna íslands skyldi koma saman í
Reykjavík síðari hluta júnímánaðar og var
því tilvalið að gera henni málið kunnugt og
fá hennar fulltingi til frekari framkvæmda.
Réðist ég í þetta fyrirtæki án þess að bera
mig saman við tillögumanninn, Mr. Ruther-
ford, sem þá var horfinn af landi brott fyrir
nokkru. Þótti mér sem þetta myndi því sig-
urvænlegri leið, sem ég vissi, að Ruther-
ford hafði rætt áhugamál sitt a. m. k. tvisvar
við biskup landsins og taldi hann hlynntan
málinu.
Lét ég þá gera sérprentun af ávarpi
Rutherfords, bæði enska textanum og þeim
íslenzka, og sendi það ásamt fyrirlestri Ruth-
erfords, sem prentaður er í 14. hefti Dag-
renningar, til bikups með tilmælum um að
þessu yrði útbýtt meðal þeirra presta, er
sæktu prestastefnuna, en að öðru leyti lagt
í vald prestastefnunnar, hvort nokkuð yrði
frekar gert í málinu.
Stuttu áður en prestastefnan hófst skrapp
ég til útlanda og henni var lokið, er ég kom
aftur heim. í þeim blöðum, sem frá henni
sögðu, var ekki minnzt einu orði á þetta
erindi og var af því augljóst, að ekki hafði
nein ályktun verið um málið gerð.
Grenslaðist ég nú eftir því, hvemig með
hefði verið farið og var þá upplýst, að ávarpi
Rutherfords hafði verið útbýtt í kaffisam-
sæti presta í Oddfellowhúsinu. Nokkur
ágreiningur hafði orðið um, hvort erindisins
skyldi getið í fundarbók ráðstefnunnar og
sýndist sumum prestum sem ekki væri
ómaksins vert að eyða rúmi fundarbókarinn-
ar til að geta slíks endileysismáls, sem engin
ástæða væri til að sinna, en fyrir áhrif séra
Bjama Jónssonar vígslubiskups fékkst þess
þó getið í gjörðabókinni, að erindið hefði
borizt. Þar með var málið úr sögunni hjá
þeirri samkundu, og er ekki hægt að segja
að mikill væri rausnarmunurinn þar og lijá
útvarpsráði.
II.
IXTÚ skal ég taka það fram, að því fór
fjærri, að ég gerði ráð fyrir því, að það
hefði nokkra verulega þýðingu, að bera til-
mæli Rutherfords um almennan bænadag
fram við prestastefnuna. Ég veit, að fáir eru
jafn óskyggnir á kennimerki nýrrar dögunar
sem einmitt prestar þjóðanna. Þetta hefir
sagan sannað áþreifanlega allt frá því er
22 DAGRENNING