Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 14

mönnum fyrir þessu eða hinu! Flokkamir
verða að tr)'ggja að allir hafi atvinnu, eða —
ef „flokkur" er ekki í stjóm, þá verður „ríkis-
stjórnin" að gera það, því hún er hinn sam-
eiginlegi yfirhjáguð allra flokkadýrkendanna.
Engum virðist koma til hugar, að það sem
að er, sé að sú menningarstefna — eða réttara
sagt ómenningaisteína, sem þjóðin hefir tekið
upp og bókstaflega allir fylgja, eigi sökina.
Meðan við meturn lýgina rneira en sannleik-
ann, svikin meira en heiðarleikann, blekk-
inguna meira en staðreyndina, peningana
meira en manngildið, heimskuvísindi Há-
skólans og annarra áþekkra stofnana, rneira
en heilbrigða skynsemi og trúarlega reynslu,
og meðan þjóðin snýr sér ekki frá villunni
til Guðs og leitar Hans hjálpar, verður engin
breyting til batnaðar hversu miklum tíma og
íjármunum sem eytt verður til að „ráða fram
úr vandamáíunum", eða til að „finna grand-
völlinn“.
En — þá vaknar spuringin: Hvemig getur
þjóðin snúið við? Svarið er einfalt: Hún get-
ur það ekki — fyrr en hún hefir komið auga
á, að lnin er á villigötum, og varpar fyrir borð
þeirri andJegu forustu, sem hún nú hlítir,
því þaðan stafar allt hennar böl.
*
Á það var minnt í fyrsta lrefti Dagrenn-
ingar í fvrra, að Adam Rutherford hefði bent
okkur þegar á árinu 1948 á nauðsyn þess, að
breyta um stefnu. Hann sagði þá:
„Örðugleikamir, sem nú steðja að ykkur,
eru fyrst og fremst til þess gerðir að knýja
ykkur til að hugsa um, hvað nú skuli gera.
Guð mun nú fást við þjóðina sem heild. Árið
1948 er sá tími, þegar Guð mun hefja sér-
stakar aðgerðir með þjóðina, og þessvegna er
það ekki kynlegt, að þessi fjárhagsvandræði
liafa komið vfir land ykkar mjög skyndilega."
Og þessi vandræði haldast við enn og hafa
þó farið æ versnandi síðan 1948, og munu fara
enn sívaxandi, uns breytt verður um stefnu.
Rutherford benti okkur þá á orsakir þeirra
og voru þau ummæli hans tilfærð í fvrra, og
skulu nú tekin hér upp aftur.
Hann segir:
„Mig skiptir það engu, hvaða þjóðfélags-
Jegar eða stjórnmálalegar ástæður eru fvrir
þessum fjárhagslegu erfiðleikum, því að hin
grundvalJandi skýring á máJinu er andleg.
Flefðu vandræðin ekki kornið á einn hátt,
þá liefðu þau komið á annan hátt.“
Leiðtogar þjóðarinnar skilja þetta auðsjá-
anlega ekki því þeir eru sifellt að reyna að
„ráða fram úr vandamálunum" og „finna
grundvöllinn“, en ávallt sígur þó á ógæfu-
hliðina meir og meir. Það er alveg sama hvaða
ríkisstjóm kemur til valda,því hún mun reyna
að „leysa vandamálin“ á sama hátt og hinar
fyrri reyndu, með mannJegum, efnisJegum
aðferðum, sem aldrei geta blessast, vegna þess
að forráðamennimir trúa ekki á Guð, þótt
þeir fari í kirkju við þingsetningu. Kirkju-
höfðingjarnir trúa því ekki heldur, að Guð
geti leyst vandamálin, þó þeir fari í kirkju á
hverjum sunnudegi, og hafi þar yfir hinar
fyrirskipuðu bænir kirkjunnar, því þeir, eins
og hinir, trúa á hinn rnikla hjáguð þessarar
aldar: villuvísindi nútímans, sem þeir, hið
innra með sjálfum sér, taka langt fram yfir
Guð Abrahams, ísaks og Jakobs — Guð ísra-
els, sem sjálf kirkjan þorir ekki lengur að
nefna sínu rétta nafni. Forusta þjóðarinnar,
andleg og veraldleg, tilbiður því „guð þessa
heims“ — og Páll postuli hefir greinilega
tekið af öll tvimæli um það, hver hann er.
Meðan svo er, brevtist ekkert til batnaðar
um hagi þessarar þjóðar. Það er alveg sama
hvað margir togarar verða keyptir til lands-
ins, hversu margar verksmiðjur verða byggð-
ar, eða hvaða aðrar stórframkvæmdir ráðist
verður í, allt mun það aðeins auka á vand-
ræðin, óánægjuna og glundroðann, uns þjóð-
in verður nauðug viljug, að snúa sér
12 DAGRENNING