Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 27

að: Það er í vorum höndum. Harðstjórn auð-
magnsins, sem er algjörlega í vorum vörzlum,
réttir fram hálmstrá, sem ríkið verður nauð-
ugt viljugt að grípa að öðrum kosti ferst það.
9. Ef einhver frjálshyggjumaðurinn segir
að hugleiðingar þessar séu ósiðlegar, mvndi
ég spvrja þannig: Ef sérhvert ríki á tvo ó-
vini, og leyft er, og ekki talið ósiðlegt, þegar
við erlendan óvin er að etja, að neyta allra
ráða og herbragða, t. d. að leyna fjandmann-
inn öllum árásaráformum, hvernig er þá hægt
að kalla sörnu aðferðirnar ósiðlegar þegar við
verri óvin er að fást, tortímanda þjóðfélags-
skipulagsins og almenningsheilla?
10. Er það samrýmanlegt heilbrigðri, rök-
réttri hugsun, að ala þá von í brjósti að heppn-
ast kunni að stjóma múgnum með skyn-
samlegum ráðleggingum og rökfærslum,
þegar allskonar andmæli, mótsagnir, hversu
heimskuleg sem þau eru, geta náð meiri hylli
hjá fólki, sem ristir grunnt í hugsun sinni?
Fjöldi manna og ,,fjöldans“ menn, stjórnast
eingöngu af lágum hvötum, auðvirðilegum
átrúnaði, siðum, venjum og veiklyndis kenn-
ingum, og eru því auðleiddir í flokkaþrætur,
sem hindra allt samkomulag, jafnvel þótt öll
skvnsamleg rök mæli með því. Allar ákvarð-
anir múgsins eru háðar blindri tilviljun eða
samansmöluðum meiri hluta, sem í fáfræði
sinni um launungar stjómmálanna, samþvkk-
ir hlægilegar ákvarðanir, sem sá sæði stjórn-
leysisins í stjómarakurinn.
11. Stjórnmál eiga ekkert skylt við siðgæði.
Stjórnandi, sem lætur siðgæði ráða gerðum
sínum, er ekki snjall stjórnmálamaður og
verður þess vegna valtur í sessi. Sá, sem vill
stjórna, verður að vera jafnvígur á lævísi og
yfirdrepsskap. Hálofaðar drengskapardvggðir
þjóðanna, eins og hreinskilni og heiðarleiki,
eru lestir í stjórnmálalífinu, því að þær eru
öllum óvinum stómirkari og óskeikulli í að
velta stjórnendum af stólum. Þessar dyggðir
þvkja ágætir eiginleikar í ríkjum „goyanna“,
en vér megum engan \'eginn láta þær segja oss
til um stefnuna.
12. Styrkurinn er réttur vor. Orðið „réttur“
er hlutlaust hugtak og styðst ekki við neitt.
Orðið þýðir einungis: Gefðu mér það, sem ég
girnist, til þess að ég geti með því fengið
sönnun fyrir því, að ég sé sterkari en þú.
13. Hvar er upphaf réttarins? þlvar þrýtur
hann?
14. í sérhverju ríki, þar sem stjórnarvaldið
er illa skipulagt, þar sem lög eru almenns eðl-
is og stjómendur hafa glatað persónuleika
sínum í hringiðu réttindanna, sem frjálshyggj-
an er sífellt að margfalda, þar finn ég mér
nýjan rétt — þann að gera árás með rétti
hins sterka og feykja í allar áttir allri ríkj-
andi skipan og löggjöf og endurskipuleggja
allar stofnanir og verða æðsti drottnari þeirra,
sem hafa látið valdsréttindi sín í vorar hend-
ur, með því að afsala sér þeim sjálfviljugir
með frjálslyndi sínu.
15. Nú þegar öll valdaskipan skjögrar, verð-
ur styrkur vor meiri en nokkurra annarra, því
að hann verður ósýnilegur allt til þeirrar
stundar, er vér höfum náð svo miklum mætti
að engin vélabrögð geta lamað hann.
16. Upp af hinu illa, sem vér nú verðum að
fremja um stundarsakir, mun spretta blessun
bjargfastrar stjómar, sem kemur þjóðfélags-
vélinni, er frjálslvndið stöðvaði, aftur í reglu-
legan gang. Tilgangurinn helgar meðalið. Vér
skulum eigi að síður ekki beina athygli vorri
eins mikið að því, þegar vér gerum áætlanir
vorar, hvað gott sé og siðgæðislegt, eins og að
hinu, hvað nauðsvnlegt sé og hagkvæmt.
17. Vér höfurn fyrir oss áætlun, þar sem
hemaðarlega er ákveðin sú leið, sem vér get-
um eigi vikið frá, án þess að eiga það á hættu
að sjá marga alda starf gert að engu.
18. Til þess að mynda sér fullnægjandi
starfshætti er nauðsynlegt að hafa hliðsjón af
fúlmennsku lýðsins, deyfð hans og óstöðug-
lyndi, skilningsskorti hans og virðingarleysi
DAGRENNING 25