Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 29

nákvæmlega jafn kröftug eins og þau ráð,
senr tekin eru í þjónustu hennar. Fvrir því
er það öllu fremur strangleikakenningin sjálf
lieldur en aðferðirnar, sem veitir oss sigurinn
og beygir öll stjórnarvöld undir æðstu stjórn
vora. Þau vita, að vér erum miskunarlausir,
og það nægir til þess að öll óhlýðni hverfur.
25. Það \rorum vér, sem forðum vorurn
fyrstir til að hrópa meðal múgsins orðin:
„frelsi, jöfnuður, bræðralag", orð, sem marg-
sinnis hafa verið endurtekin síðan af heimsk-
um kjósendum, er frá öllum áttum hafa
þyrpst að agni þessu og borið á braut alla vel-
gengni veraldar og raunverulegt frelsi ein-
staklingsins, en það var áður vel varið fyrir
ágengni múgsins. Þeir „goyar“, sem ætluðu
sig vitra, gáfumennimir, skildu ekki hina hug-
lægu merkingu þessara orða, þeir tóku ekki
eftir mótsetningunni í merkingu þeirra og
sambandi þeirra innbyrðis, sáu ekki að í nátt-
úrunni er engin jöfnuður og getur ekki verið
frelsi, náttúran hefir mismun á gáfum, eigin-
leikurn og hæfileikum jafn óbrevtilegt, eins
og undirgefnina við lög sín. Þeir gáfu sér
aklrei tóm til þess að hugleiða, að múgurinn
er starblindur og afsprengi hans, sem kjörin
eru til þess að stjórna, eru í stjómmálum
sörnu blindingjamir og múgurinn sjálfur; að
sá, sem til foringja er fæddur, getur stjómað,
þótt heimskur sé, en sá, sem ekki er ætlaður
til ríkis, skilur ekkert í stjórnmálum, jafnvel
þótt hann sé stórgáfaður. — Allt þetta létu
„goyarnir“ sig engu skipta, cn eigi að síður
hefir þetta alltaf verið undirstaða konungs-
stjórnar. Faðirinn fræddi son sinn um vegu
stjómmálanna, þannig að engir aðrir en
stjómendumir skyldu um það vita og enginn
gæti borið það til þeirra, er stjórnað var. Er
fram liðu stundir misstu rnenn sjónar á því,
hvers vegna konungsættimar höfðu haft þessa
hætti á, að kenna hinar réttu stjómaraðferðir,
og gaf það fyrirætlunum vorum bvr undir
báða vængi.
26. í öllum álfum heims söfnuðu orðin,
„frelsi, jöfnuður, bræðralag", saman miklum
hersveitum, er báru merki vort með guðmóði,
og það er þeim að þakka, sem í blindni ráku
erindi vort. Og ávallt voru orð þessi sá níð-
höggur, sem nagaði rætur velmegunar meðal
„govanna“, evddi allsstaðar friði, spekt og
einingu, og reif allar undirstöður goyaríkj-
anna. Þetta ber oss til sigurs, eins og síðar
mun sýnt, meðal annars gaf það oss hæsta
spilið — afnám sérréttindanna, eða með öðr-
um orðum útrý'iningu aðals „goyanna“, en sú
stétt var eina vörnin, sem lönd og lýðir liöfðu
gegn oss. A rústum hins eðlilega erfðaaðals
liöfum vér mvndað aðal menntamanna vorra
undir forustu peningaaðals „govanna"; að
skilyrði fyrir aðalstign þessari höfum vér gert
auðlegð, sem oss er háð og þekkingu, sem
hinir lærðustu öldungar vorir sjá um, hvert
stefnir.
27. Það hefir auðveldað oss sigurinn, að
vér höfum beitt þeirri aðferð \áð þá menn,
sem oss hafa verið nauðsynlegir, að snerta
ætíð viðkvæmustu strengi manneðlisins, fjár-
vonina, girndina og óseðjanleika þeirra fvrir
efnislegar þarfir, og sérhver þessi mannlegi
veikleiki, einn sér, er nægilegur til þess að
lama alla framtakssemi, því að slíkur veikleiki
ofurselur \rilja mannanna þeim, sem hefir
keypt starfsþrek þeirra.
28. Vangavelturnar um frelsið hafa gert
oss fært að sannfæra lýði allra landa um, að
stjómir þeirra séu einungis umboðsmenn
þjóðarinnar, sem eigi landið, og skipta megi
um umboðsmenn eins og þegar útslitnum
hönzkum er hent og nýir fengnir í þeirra
stað.
29. Það er þessi réttur til þess að skipta um
umboðsmenn þjóðarinnar, sem hefir gert þá
oss háða og í raun réttri veitt oss valdið til
þess að velja þá.
DAGRENNING 27