Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 35

um vér stjórna öllum athöfnum í stjórnmála
lífi þegna vorra eins og leikbrúðum. Lög þessi
munu smám saman afnema alla eftirlátsemi
og allt frjálsræði, sem govarnir liafa leyft og
konungsríki vort verður einkennt af svo
magnaðri harðstjóm, að það liafi alltaf og
alls staðar aðstöðu til þess að uppræta þá
gova, sem sýna oss andstöðu í orði eða athöfn-
um.
2. Oss mun verða sagt að harðstjórn sú,
sem cg tala um, sé ekki í samræmi við frarn-
farir vorra tíma, en ég skal sanna vður að
svo er.
3. Á þeim tímum er þjóðirnar álitu, að kon-
ungamir á veldisstólum sínum væru hrein
opinberun á vilja Guðs, lutu þær einræðis-
valdi konungsins möglunarlaust, en eftir að
vér höfðum lætt í brjóst lýðsins liugmvndinni
um sjálfsréttindi hans, tók múgurinn að líta
þá, sem á konungsstóli sátu, sömu augum
að aðra dauðlega menn. Ilinn heilagi ljómi
Drottins smurða var farinn af koningunum í
augum lýðsins, og er vér rændum þá trúnni á
Guð, var stjómvaldinu fleygt á almannafæri
og vér náðum því í vorar hendur.
4. Það er og ein list og sérþekking stjórn-
vitringa vorra að stjóma múg og einstakl-
ingum með kænlega gerðurn kennisetningum
og orðagjálfri, með almennum heilræðum og
alls konar hártogunum, en goyarnir skilja
ekkert í þessu. Vér erum aldir upp \'ið skil-
greiningu, athuganir og hárfína útreikninga
og engir standa oss á sporði í þessari list frem-
ur en i því að skipuleggja stjórnmálaathafnir
og samábvrgð. Jesúítarnir hefðu einir getað
verið jafnokar vorir á þessum vettvangi, en
oss hefir heppnast að sverta þá í augurn hugs-
unarvana lýðsins og fletta ofan af félagsskap
þeirra, en sjálfir höfurn vér alltaf dulið levni-
félagsskap vorn í skugganum. Hinsvegar má
lýður heirns sennilega láta sig einu gilda,
ln’ort yfirdrottnari þeirra er höfðingi kaþólsku
kirkjunnar eða einræðisherra vor af blóði
Zions! En það er mjög langt frá því að það
skipti oss, hina útvöldu þjóð, engu máli.
5. Ef goyar alls heims væru sameinaðir,
gætu þeir ef til vill varizt oss um hríð, en
vér crum tryggðir gcgn þcirri liættu með
úlfúð þeirri, sem ríkir þeirra á meðal og hefir
svo djúpstæðar rætur, að hún vcrður aldrei
upprætt. Þar höfum vér æst allt hvað á móti
öðru, einstaklingshagsmuni og þjóðarnauð-
syn, og trúarbragðahatur og kynþáttahatur
höfum vér ósleitilega magnað á síðustu tutt-
ugu öldum. Þess vegna gæti ekkert ríki feng-
ið aðstoð hjá öðru ríki, ef það ætlaði að leggja
til atlögu við oss, því að öll ríki hljóta að hafa
það hugfast, að samtök gegn oss rnyndu verða
þeim sjálfum til ófarnaðar. \7ér erurn of
sterkir — það er ekki hægt að komast fram
hjá vakli voru. Þ/óðirnar geta /afnvel ekki
gert Utilfjörlegan einkasamning án þess að
vér eigum þátt í því á laun.
6. Per Me reges regant. „í mínu umboði
ríkja konugamir". Og spámennimir sögðu
að Guð sjálfur lrefði útvalið oss til þess að
ríkja vfir jörðinni. Guð hefir gefið oss snill-
inga til þess að vér getum ráðið við \'erk vort.
Væru snillingar til í lierbúðum andstæðing-
anna myndu þeir ennþá veita oss viðnám, en
jafnvel slíkur nýgræðingur er enginn jafn-
oki þaulæfðra vígamanna, viðureignin myndi
verða miskunnarlaus. Heimurinn hefði aldrei
áður verið vitni að þvílíkum atgangi. En snill-
ingamir þeirra kæmu of seint. Öll hjól sigur-
verks þess, er nefnist ríki, eru hreyfð af afl-
vél, sem er í vorum höndum. Aflvélin, sem
hrevfir hjólin er — gull. Hagfræðin, sem hinir
lærðu öldungar vorir hafa fundið upp, hefir
fyrir löngu hafið auðmagnið til konunglegrar
virðingar.
7. Eigi auðmagnið að geta starfað óhindr-
að verður því að vera frjálst að korna á ein-
okun í iðnaði og verzlun. Ósýnileg hönd
hefir þegar hrundið þessu i framkvæmd í öll-
urn hlutum heims. Þetta frelsi gefur iðju-
DAGRENNING 33