Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 25

lieitum — les það og leitast við að haga líf
erni sínu samkvæmt því, sem einnig trúir á
mátt bænarinnar og lifir daglega í persónu-
legu bænarsamhandi \'ið Guð sinn og Frels-
ara. Það er þesskonar fólk, senr frá upphafi
kristninnar og niður í gegn um aklirnar, liefir
haldið fast við kenningar hinna spámannlegu
og postullegu rita Heilagrar Ritningar. —
Þær sömu kenningar, sem presturinn er heit-
bundinn að flytja þjóð sinni. Þetta fólk hefir
fyrr og síðar mætt ofsóknum af prestum og
forvígismönnum hinnar almennu kirkju, en
áralt verið útsæði hins sanna lifandi kristin-
dóms. Hcr er því ekkert nýtt fvrirbrigði á
ferðinni, þótt presturinn segi margt ljótt um
trúna og frelsaða fólkið og telji það „hræð-
ur, sem fæli menn burtu frá trúarbrögð-
unum.“
Guði sé lof, að til er á landi hcr svo sann-
trúað og sannfrelsað fólk, að heimurinn —
heimsbörnin — sjá ástæðu tli að ofsækja það.
Enda munu allir verða ofsóttir, senr vilja lifa
guðrækilega í Jesú Kristi.
V.
Vegna ummæla greinarhöf. um, að allt
sem máli skiptir í kristindóminum fari f\uir
ofan garð og neðan hjá þeim trúuðu, þá
spvrjum við: Hvað er það, sem máli skiptir
í kristindóminum hjá séra Benjamín? Það
liggur ekki opið f\'rir. En við lestur umræddr-
ar greinar, höfum við ljóslega séð hans nei-
k\'æðu afstöðu gagnvart biblíulegum kristin-
dómi, í heild og í einstökum atriðum.
Meðal annars, að hann neitar og hafnar:
í. Sannleiksgildi margra frásagna og megin-
boðskapar Biblíunnar.
2. Guði Biblíunnar, eins og Hann þar op-
inberar sig mönnunum.
3. Að Guð hafi sent Son sinn eingetinn,
Jesúm Krist, í Jrennan heim, guðdómi
Hans og friðþægingu.
4. Kenningunni um synd og glötun, og
um fvrirgefningu syndanna fyrir trú á
Jesúm Krist.
5. Endurfæðingu — frelsun.
Þegar nú presturinn hefir liafnað þessum
höfuðatriðum trúarinnar, hvað hefir hann þá
eftir?
Og hver er hans kristindómur?
Snriðaður guð og tilbúin trúarbrögð.
Hvemig fær sá kristindómur staðizt gagn-
vart kcnningum höfundar kristinnar trúar?
Og livaða kraft hcfir hann á meðal mannanna
til þess að veita hugsvölun og sálarsty'rk,
himneskan frið og gleði rnitt í þrautum og
þjáningum mannlegs lífs? Engan — aðeins
hræðilegustu blekkingar.
Orð krossins er kraftur Guðs til hjálpræðis
hverjum þeim er trúir. Orð krossins er frá
‘Guði. — JESÚS vor friðþægjari og Frelsari er
frá Guði. „Sérhver andi sem ekki játar Jesúm,
er ekki frá Guði, og hann er andkristsins andi,
sem þér Irafið hevrt um að komi, og nú J>eg-
ar er hann í heiminum.“ (1. Jóh. 4, 3.)
Sannarlega er hann í heiminum, og ekki
lítið áberandi innan þeirrar kirkju, sem þó
leggur kapp á að kalla sig kirkju Krists.
Er það ekki hnevksli að slík skrif sem þessi
Kirkjuritsgrein séra Benjarhíns, skuli koma
frá þjónandi presti íslenzku þjóðkirkjunnar?
Og er það ekki hnevkslanlegt að kirkjustjórn-
in í landinu skuli láta þesskonar athæfi ]>jóð-
kirkjuprests viðgangast óátalið? Að slikt aga-
levsi og trúarlegt fráhvarf skuli eiga sér stað
innan íslenzku kirkjunnar, það er stærsta
vandamálið okkar íslendinga.
„Svo mælti Drottinn: nernið staðar við
vegina og litist um og spyrjið um gömlu göt-
umar, hver sé hamingjuleiðin, og farið hana,
svo að þér finnið sálum yðar hvíld.“
(Jer. 6, 16.)
Ritað í nóv. 1950.
Árni Árnason, Akurevri.
Jún Þorbergsson, Laxamvri.
Sigurður Þórðarson, Egg.
DAGRENNING 23