Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 33

á fjárhagsöngþveiti um heim aJJan og þannig
skulum véi í einu vetfangi og samtímis koma
heilum herskörum verkamanna á vonarvöJ í
öllum ríkjum Evrópu. Þessi sægur mun óðfús
vega þá, sem hann í fávizku sinni hefir öfund-
að allt frá blautu barnsbeini, og verður þá
þess megnugur að láta greipar sópa um eigur
þeirra.
12. Eignir vorar munu þeir ekki snerta, því
að vér vitum hvenær árásarinnar er að vænta
og vér munum gera ráðstafanir til þess að
verja það, sem vort er.
13. Vér liöfum fært sönnur á, að framfarii
leiða goyana inn undir alveldi skynseminnar.
Einræði vort verður einmitt þannig, því að
oss er kunnugt hvernig hægt er að stilla all-
an óróleika með liyggilegri harðýgi, og svíða
frelsisandann út úr öllum stofnunum.
14. Þegar lýðurinn sá, að allskonar íviln-
anir og undanþágur voru látnar í té í nafni
frelsisins, hugði hann sjálfan sig öllu mega
ráða og lióf ofsalega sókn til valda, en liann
rak sig á marga hrösunarhelluna, eins og titt
er um blindingja. Iiann hefir ætt um og
leitað að leiðsögumanni, en aldrei haft vit á
að snúa aftur til sama Jands, og Jiann hefir
lagt umboðsvald sitt fyrir fætur vora. Minnist
stjómarbyltingarinnar frönsku, sem vér höf-
um gefið nafnið „mikla“. Oss er vel kunnugt
leyndarmálið um undirbúning hennar, því að
hún var algerlega vort verk.
15. Síðan höfum vér sí og æ verið að leiða
lýðinn frá vonbrigðum til vonbrigða, til þess
að hann skyldi og að lokum snúa baki við
oss til ávinningis fyrir þann einvaldskonung
af blóði Zionar, sem vér ætlum heiminum.
16. Nú erum vér alþjóðlegt afl, sem er ó-
sigrandi vegna þess, að ráðist einhver ríki á
oss, þá leggja önnur ríki oss lið. Það eru eigin-
leikar govanna, sem hjálpa oss til sjálfsstæðis.
Þrælmennska þeirra er þrotlaus, þeir skríða
hundflatir fy'rir þeim, sem völdin hafa, en
eru miskunnarlausir við smælingjana, taka
strangt á yfirsjónum, en milt á glæpum, ó-
þolinmóðir þcgar mæta skal andstæðunum
í frjálsu þjóðfélagi, en þolinmóðir eins og
píslavottar undir ofbeldi ósvífinar harðstjóm-
ar. Goyarnir þola liinum einráðu fossætis-
ráðherrum \'orra tíma með þögn og þolin-
mæði slíka misbeitingu valds,, sem þeir
rnyndu hafa hálshöggvið tuttugu konunga
fyrir áður.
17. Hver er skýringin á þessu fyrirbæri.
Þessu einkennilega ósamræmi í afstöðu lýðs-
ins gagnvart því, sem virðist vera af sama
tagi?
18. Skýringin er sú, að þessir einræðislierr-
ar láta erindreka sína hvísla því í eyru lýðs-
ins, að þeir séu með þessari misnotkun
valdsins að vinna ríkinu tjón í hinum göf-
ugasta tilgangi — til þess að tryggja velmeg-
un lýðsins, alþjóðlegt bræðralag allra manna,
einingu þeirra og jafnrétti. Auðvitað segja
þeir lýðnum ekki, að þessi eining næst ekki
nema undir æðstu stjóm vorri.
19. Og þannig dómfellir lýðurinn þann sak-
lausa, en sýknar hinn seka, og verður æ viss-
ari unr að hann megi gera hvað, sem hann
vill. Vegna þess er lýðurinn að eyðileggja
allt öry'ggi og skapa vaxandi glundroða með
hverju spori.
20. Orðið „frelsi“ knýr þegnana til þess
að berjast gegn öllum tegundum valds og
yfirráða, jafnvel gegn Guði og lögmálum
náttúrunnar. Fyrir því skulum vér, þegar
vér komurn til ríkis, skafa orð þetta út úr
orðabók lífsins, því að það merkir eiginleika
dýrsaflsins, sem gerir múginn að blóðþyrst-
um rándýrunr.
21. Það er satt að rándýr þessi sofna aftur
í hvert sinn er þau hafa drukkið nægju sína
af blóði, og er þá auðvelt að leggja þau í læð-
ing. En sé þeim ekki gefið blóð, sofa þau ekki,
heldur hakla áfram að berjast.
DAGRENNING 31