Dagrenning - 01.04.1951, Blaðsíða 42

að beita lögreglu ríkisins á sama hátt og gert
er í einræðisríkjunum. Hús er tekið á mönn-
um um hánótt. Vopnuð lögregla r)'ðst inn á
heimili manna, dregur þá út úr rúmunum
og ef þeir sýna nrótþróa er kylfan notuð.
Næturvfirheyrsla fer fram, lognar sakargiftir
bókaðar og ljúgvitni leidcl. Scra Pétur færir
allsterk rök að því að þessi árás hafi verið
sæmilega undirbúin, en mistekist vegna þess
að honum barst hjálp áður en samsæris-
lýðurinn gæti laumað „þýfi“ í íbúð hans.
Og loks þetta. Samsærisliðið hefir öll
háspilin í sinni hendi. Blöð höfuðstaðar-
ins, þessi marglofaða „rödd þjóðarinnar", tók
yfirleitt málstað samsærismannanna, gegn
þeim, sem ofbeldið var framið á. Þjóðviljinn
gerðist málsvari fyrir liinni glæpsamlegu að-
för að saklausum manni. Morgunblaðið þagði
og \7ísir rangfærði frásagnir, en Alþýðublaðið
og Tíminn birtu skýrslur um málið, án þess
að leggja nokkuð til mála sjálf. „Rödd þjóð-
arinnar" var þannig í þessu máli í beinni og
óbeinni þjónustu kommúnistasamsærisins.
Flokkur séra Péturs, sem liann hafði þá ný-
lega verið í kjöri fyrir, rétti ekki htlafingur
til að rétta hlut hans, og þjóðkirkjan, sem
hann þjónar, var þögulli en gröfin.
Leiddur af heimskulegunr ritsmíðum Þjóð-
viljans og Vísis í þessu máli, bjó almenning-
ur með hinni venjulegu slúðurhneigð sinni
til úr þessu stóralvarlega rnáli venjulegar
kvennafars kjaftæðis sögur, sem smjattað er á
eins og venja er til um slíka hluti.
En hér er ekkert smámál á ferð. Kommún-
istar gerðu hér tilraun, sem þeim heppnað-
ist. Þeir eyðilögðu með skipulagðri samsæiis-
staifsemi mannorð eins af sóknarprestum
landsins. Þetta var góð byrjun. En tilraun-
in sannaði þeim fleira. Hún sannfærði þá
um að „réttvísin" á íslandi er hlynt því, að
slík aðför sé gerð að borgurum landsins
og dómstólar landsins leitast ekki við að
grafa fyrir rætur slíkra mála, heldur láta sér
nægja vfirborðs athuganir.
Lögreglunni, sem til þess er launuð af al-
manna fé að vernda borgarana, verður ekki
treyst, því innan vébanda hennar eru skipu-
lagðir flokkar, sem hin kommúnisku sam-
særisöfl geta gefið fyrirskipanir hvenær, sem
þeim þykir henta. Allir borgarar þessa lands
eru í sömu hættunni og séra Pétur, ef þeir
dirfast að liafa aðrar skoðanir en kommúnist-
ar, og þora að hakla þeim fram.
Mér, sem þetta ritar, kemur þetta ekki á
óvart. í mörg ár hefi ég verið einn þeirra,
sem hefi bent á þessa sívaxandi hættu af
landráðaflokki kommúnista, sem allsstaðar
hefir smeygt sér inn og allsstaðar á fulltrúa
og erindreka. En þeim ábendingum hefir
ekki verið sinnt. Stjórnmálaflokkar landsins
hafa í sameiningu haldið hlífiskvldi vfir
konrmúnistum og alið þá sem snák við brjóst
sitt. Og nú er svo komið að enginn borgari
þessa bæjar getur lengur verið óhultur fyrir
þeim. Þeir hafa nú sýnt að þeim er í lófa
lagið að koma í flíkum sjálfrar lögreglunnar
og nafni rcthísinnar inn á hvers manns
heimili, ákæra menn fyrir „þjófnað", inn-
brot“ eða „kvennafar“ oð eyðileggja þannig
mannorð hans og franrtíð.
Og yfir þessu heldur þjóðkirkjan, Alþingi,
stjómmálaflokkar, dómstólar og „rödcl al-
mennings"!! blöðin, vemdarhendi sinni.
Er hægt að komast framar á barm glötun-
arinnar?
/. G.
40 DAGRENNING