Dagrenning - 01.06.1951, Blaðsíða 38

6. Goyarnir ganga í stúkurnar sökum for-
vitni sinnar, eða í von um að festa þar tönn
á feitum bita, og sumir til þess að fá þar á-
heyrendur að óraunhæfum og staðlausum
hugarórum sínurn. Þá þyrstir í skjall og lófa
tak og vér erum einkar örlátir á það, og or-
sökin til þess að vér veiturn það í ríkum
mæli er sú, að þannig færum vér oss í nyt
hóflaust sjálfsálit þeirra, sem verður til þess
að þeir gleypa við því, sem vér egnunr fyrir
þá, í stað þess að sannreyna að það
sé óskeikulleiki þeirra sjálfra, sem gefi
hugsunum sjálfra þeirra mál og þeir geti
ekki hafa fengið þær að láni frá öðrum.
Þér getið ekki gert yður í hugarlund hve
langt er hægt að teyma hina vitrustu meðal
goyanna til óvitandi einfeldni, þegar þeir
eru haldnir af þessu mikla sjálfsáliti, og hve
jafnframt er auðvelt að láta þeim hugfallast
með örlitlu andstreymi, þótt það sé ekki ann-
að en að lófaklappið sé stöðvað,og beygja þá
til þýlegrar undirgefni í von um að vinna
sér vegsemd að nýju, en svo sem vor-
um mönnum er sama um vegsemd, eí þeir
einungis geta komið íyrirætlunum sínum í
framkvæmd, eins eru goyarnir íúsir til að
fórna öllum sínum íyrirætlunum, ef þeir
einungis fá notið vegsemdar. Þessi eigin-
leiki þeirra gerir oss enn léttara fyrir að beina
þeirn í þá átt, sem oss hentar best. Þótt þeir
séu eins og tígrisdýr ásýndum, hafa þeir
sauða sálir og höfuð þeirra eru eins og þurk-
hjallar. Blekkingin, sem vér höfum haldið að
þeim, er að útrýrna rnegi einstaklingseðlinu
með táknrænni einingu heildarinnar, sam-
eignarstefnunni. Þeir hafa aldrei haft, og
munu aldrei hafa, vit til þess að gæta þess, að
þessi blekking er augljóst brot á veigamesta
lögmáli náttúrunnar, sem allt frá sköpun
veraldar hefir gert livem einstakling öðrum
frábrugðinn, beinlínis til þess að hann hafi
einstaklingseðli.
7. Ef oss hefir tekizt að gera þá svo haldna
heimskulegri blindu, er það þá ekki sönnun,
og furðulega glögg sönnun, þess hve hugsun
goyanna er vanþroska í samanburði við hugs-
un vora? Þetta er mesta tryggingin fyrir sigri
vorum.
8. Framsýnir voru hinir lærðu öldungar
vorir í fyrndinni, er þeir sögðu að ekki sæmdi
að skirrast nein ráð þegar keppt væri að mik-
ilsverðu marki, eða telja fórnarlömbin, sem
þarf að leggja á blótstallinn til þess að mark-
inu verði náð. Vér höfum ekki talið fórn-
arlöbin úr hjörð goyanna, og þótt vér liöf-
um fórnað mörgum úr vorri sveit, höfurn vér
í stað þess unnið henni slíka aðstöðu hér á
jörð, að aðra betri hefði hún ekki getað kosið
sér. Hin tiltölulega fáu fómarlömb úr vorum
hópi hafa varðveitt þjóðerni vort frá glötun.
9. Dauðinn bíður allra að lokum. Betra
er að færa þau leikslok nær þeim, sem hindra
áform vor, heldur en sjálfum oss, sem erum
upphafsmenn áforma þessara. Vér styttum
frímúrurum þannig aJdur, að enga aðra en
bræðralagið sjálft getur grunað, ekki einu
sinni fórnarlömbin sjálf, sem til dauða hafa
verið dæmd, þau deyja öll þegar þess er þörf
og dauðaorsökin virðist eðlileg. Þetta veit
bræðralagið, svo að jafnvel það sjálft þorir
ekki að andmæla. Þannig höfunr vér, meðal
frímúrara slitið upp sjálfar rætur allra and-
mæla gegn ráðstöfunum vorum. Vér prédik-
um goyunum frjálslyndi en samtímis því lát-
um vér lýð vorn og erindreka, vera oss alger-
lega undirgefna.
10. Fyrir áhrif vor er framkvæmd laga hjá
goyunum því nær að engu orðin. Virðingin
fyrir lögunum hefir brostið fyrir frjálslyndum
túlkunum, sem komið hefir verið að á því
sviði. í veigamestu málum og undirstöðu-
atriðum dæma dómarar samkvæmt fyrirskip-
unum vorurn, og sjá hlutina í því ljósi, sem
vér vörpum á þá fyrir sjónum stjómanda
goyanna, auðvitað með atbeina þeirra manna,
sem eru verkfæri vor, þótt vér virðumst ekk-
36 DAGRENN ING