Dagrenning - 01.02.1952, Blaðsíða 11

uðu þjóðanna, að hægt mundi vera að semja
frið í Kóreu. Allur „hinn frjálsi heimur“
fylltist gleði einfeldningsins og blöð og út-
vörp básúnuðu „stefnubreytingu Sovietríkj-
anna.“ En þegar til átti að taka settu Rússar
fram ákveðið skilvrði. Skilyrðið var það, að
Mac Arthur vrði sviftur herstjórn í Kóreu
og kallaður heim frá Japan. Bretar studdu
eindregið þessa kröfu Rússa og hafa bakað
sér með því meiri óvild i Bandarík/unum
(meðal Republikana) en menn geta almennt
gert sér grein fyrir. En þegar Rússar voru
búnir með þessum hætti að losa sig og Kín-
verja við þann hershöfðingjann, sem þeir
óttuðust mest, sviku þeir hreinlega öll vil-
mæli um friðarsamninga í Kóreu og nú hafa
hinar svokölluðu ,vopnahlésumræður“ í
Kóreu staðið yfir nærri þvi heilt ár og enn-
þá er ekkert vopnahlé þar samið og litlar
líkur til þess að svo verði fvrst um sinn.
Aldrei, í allri sögu mannkynsins, hefir annar
eins skrípaleikur verið leikinn og Kóreustyrj-
öldin er, með öllu, sem henni fylgir.
Flestir sjá líka nú, það sem Mac
Arthur sá fyrstur og sagði fyrir. Það er ekki
hægt að semja frið í Kóreu aí þeirri einföldu
ástæðu, að væri það gert, yrði Kórea þar með
lögð undir Kína. Eina leiðin er sigur í stvrj-
öld við Kína. Hugsum okkur að friður vrði
saminn og her Bandaríkjanna kvaddur á
brott, en lýðveldisómynd stofnuð á suður-
hluta Kóreuskagans. Hvað halda menn að
Kínverjar yrðu lengi að finna átyllu til að
fjandskapast við það vesæla lýðveldi, og ráð
ast síðan á það og innlima það í Stór-Kína?
Hitt rná líka hugsa sér, að öll Kórea yrði
sameinuð í eitt lýðveldi undir einni stjóm
og allir hreir fluttir burt. Það er sú lausn
sem Rússar vilja. Að tveim, þrem mánuðum
liðnum vrði slíkt lýðveldi orðið að „alþýðu-
lýðveldi" — þ. e. kommúnistisku einræðis-
ríki, — tilheyrandi „hreinsanir" færu fram,
og svo væri saga þess ríkis öll í bili.
Friðsamleg lausn Kóreudeilunnar er því
ekki til. Sameinuðu þjóðimar eða Banda-
ríkin eiga aðeins um tvennt að velja: Upp-
gjöf í Kóreu eða styrjöld við Kína. Má í þessu
sambandi minna á nýleg ummæli Tafts hins
bandaríska, að takist ekki samningar í Kóreu
sé styrjöld við Kínverja óumflýjanleg.
VESTURFÖR CHURCHILLS.
Stjórnarskiptin í Bretlandi á s. 1. hausti
voru vafalaust merkasti atburður ársins sem
leið. Hin aldna stríðshetja Breta, Winston
Churchill, er nú tekinn við stjórnartaumun-
um og með honum helztu gæðingar breska
íhaldsflokksins. Mjög er vafasamt að Chur-
chill geti stjómað til lengdar með íhalds-
flokkinn einan að baki sér. Churchill er ekki
flokksforingi, hann er þjóðarieiðtogi, og slík-
um mönnum er örðugt að starfa innan
þröngra flokksveggja.
Höfuðmarkmið Churchills er að efla sam-
vinnu Breska heimsveldisins og Bandarikj-
anna, en sú samvinna er nú svo að kalla alveg
farin út um þúfur.
Síðan Churchill tók við stjórnartaumum í
Bretlandi hefir ekki mikið borið á aðgerðum
af stjómarinnar hálfu í eina eða aðra átt.
Fjárhagslegt öngþveiti vofir yfir Bretlandi
og sterlingsvæðinu öllu. Churchill undir-
bjó för sína til Bandaríkjnana vel og ætlað-
ist til að hún yrði fyrsta stóra skrefið til nán-
ara samstarfs milli þessara miklu frændþjóða.
Og nú er þessari för lokið. Sjálft ferðalagið
er ákaflega táknrænt: Vegna óveðurs við
Bretlandsströnd og á Atlantshafi tafðist hið
mikla hafskip, „María drottning", um tvo
sólarhringa og varð fyrir ýmiskonar áföllum.
Það er eins og forlagadísir Churchills hafi
verið að vara hann við þessari örlgaariku för.
Hann komst þó að lokum vestur um haf
með miklu og fríðu föruneyti. Honurn var
tekið með mikilli gestrisni í Bandaríkjunum
DAGRENN I NG