Dagrenning - 01.02.1952, Blaðsíða 25

Það er næsta athyglisvert hvernig þessi
stofnun starfar. Þær þjóðir, sem kalla sig
„frjálsar" eru þar í miklum meiri hluta, en
þó geta Rússar með sín 5 atkvæði hindrað
framgang allra þeirra mála, sem einhvers
virði eru. Aðalstarf Sameinuðu þjóðanna til
þessa hefir verið það, að leysa upp nýlendu-
ríki Breta og Hollendinga og nú er upplausn-
in einnig hafin, að því er Frakkland snertir.
Sameinuðu þjóðirnar eru því ekki tæki
frjálsra þjóða til eflingar friði og frelsi held-
ur virðast þær vera áróðurstæki og útbreiðslu-
miðstöð fyrir Sovietríkin, eins og áður er
vikið að, en aðalhlutverk þeirra virðist vera
það að koma í veg fyrir samvinnu þjóða sem
standa á Jíku menningarstígi og vera þannig
dragbítur á menningu þeirra þjóða, sem
lengst eru á veg komnar. Mikið vandamál hjá
Sameinuðu þjóðunum eru trúarbrögðin. Á
samkomu þeirra hefir Guð aldrei hevrst
nefndur, og hin kristnu sjónarmið eiga þar
engin forréttindi. Allt er jafn rétthátt: Krist-
ur, Allaha, indversk guðspeki, kínverskur
heiðindómur og rússnesk guðsafneitun, svo
fátt eitt sé nefnt.
Sameinuðu þjóðirnar eru frá upphafi van-
hugsað fyrirtæki. Hugsjón þeirra, ef hún er
þá nokkur, er óframkvæmanleg. Úr öllum
þeim ósamstæða þjóðagraut, sem þar er sam-
ankominn, er ekki hægt að mynda samstæða
heild.
Taft, liinn bandaríski, lýsir þessu vel í bók
sinni, sem áður getur: „Heimsríkis hugmvnd-
in er fjarstæða," segir hann. „Til þess ríki fái
staðist verða þegnar þess að viðurkenna sömu
grundvallar reglumar og standa á svipuðu
menningarstigi. Það er engin leið að sameina
undir eina stjóm lýðræðisríki og einræðis-
ríki. Kristindóm og Múhameðstrú, Brama-
trú og trúleysi. Það er ekki hægt að sameina
í eitt jafnréttisbandalag hámenntaðar þjóðar
og hina frumstæðustu þjóðflokka."
Til þess að þjóðasamtök geti komið að
einhverjum notum verða allar þjóðir sam-
takanna að viðurkenna í \'erki sömu gmnd-
vallarreglumar á svipaðan hátt og kristnar
þjóðir byggja á Móselögmáli sem grundvelli
siðmenningar sinnar og löggjafar.
Það er hægt að hugsa sér samstarf þjóða
um eitt og eitt mál eða málefnaflokk, ef
hann er þess eðlis, að hann snertir ekki
grundvallarágreiningsmál þjóðanna, en póli-
tískt, alþjóðlegt samstarf alls þessa ólíka
fólks, er óhugsanlegt og óframkvæmanlegt.
NÁTTÚRUHAMFARIR.
í fyrsta hefti Dagrenningar 1951 var á
það bent að á árinu 1951 mundi taka að bera
meira á ýmsum náttúruhamförum og stór-
slysum en áður, því það væri eitt tákn þess,
að endalokin væru í nánd.
Þetta reyndist svo. í amerísku riti, ný-
komnu, segir: „Jarðskjálftafræðingar skýra frá
því, að á árinu 1951 hafi verið meira um jarð-
skjálfta en á nokkru öðru ári síðan jarð-
skjálftamælingar hófust.“ Ein af „plágum“
ársins, sem ekki hafa gert vart við sig um lang-
an aldur svo verulegt tjón hafi hlotizt af
fyrr en nú, var engisprettu faraldurinn, sem
geisaði á s. 1. ári í Asíu. Engisprettufylkingin
sem sveif yfir höfuðborg Indlands mældist
vera tíu rnílur á lengd og hún var svo þétt að
á meðan hún fór yfir var engin leið fyrir
flugvélar að liefja sig til flugs. Þessi smádýr
dreifðu sér um komakra Asíulandanna og
skemmdu uppskeruna svo mjög að stórfelld
lmngursneyð vofir nú yfir þar. Flugvélar voru
notaðar í baráttunni við engisprettumar og
kom það að nokkm liði, en þó varð ekki sigr-
ast á þeim til fulls. Athyglisverð eru og hin
stórkostlegu ílóð sem farin eru að koma
hingað og þangað á jörðunni. Má minna á
flóðin í Kanada sem m. a. ógnuðu Winnipeg
borg og flóðin í Pódalnum á Ítalíu, sem ekki
eiga sér neina hliðstæðu í Evrópu svo langt
DAGRENNING 19