Dagrenning - 01.02.1952, Blaðsíða 29

grundvöllinn að ríki Krists — hinu eiginlega
Guðsríki á þessari jörð — sem hefjast mun
árið 1994. Biblían segir oss, að á því undir-
búningstímabili — („endurreisnardögum
Hans“) muni margar þjóðir koma og gerast
af írjálsum vilja aðilar að samtökum ísraels,
og þeim þjóðum á öllum að veita \dðtöku.
Það er hin rétta stefna en hin stefnan er
röng og leiðir til tortímingar, að ganga í
félag þjóða, sem afneita í orði og verki flest-
um eða öllum þeim boðorðum, sem Drott-
inn hefir sett þjóð sinni, ísrael.
Á árinu 1952 mun Atlantshafsbandalagið
eflast enn frá því sem nú er. Það verður í
framtíðinni ekki aðeins hemaðarbandalag
heldur samfélag frjálsra þjóða.
FALSFRIÐUR.
Hér að framan hefir nú verið bent á ýms
mestu vandamálin á alþjóðavettvangi, sem
líkur em til að hæst beri á árinu 1952, og að-
stöðuna í alþjóðamálum, sem nú er næsta
ískyggileg fyrir hinar svonefndu „frjálsu
þjóðir“ heims. Ef vér athugum hugtakið
„frjálsar þjóðir“ sjáum vér strax að þær einar
þjóðir eru „frjálsar", sem lifa í skjóli hinna
engilsaxnesku stórvelda, Bretlands og Banda-
ríkjanna. Þjóðirnar austan jámtjaldsins eru
allar ófrjálsar svo er og um Asíuþjóðirnar
flestar. Indland er þar eiginlega eina undan-
tekningin og þó er frelsið þar allmjög á ann-
an veg en með hinum vestrænu þjóðum.
Frakkland og ftalíu væm bæði ófrjáls ríki
nú, ef þau nytu ekki vemdar og stuðnings
hinna engilsaxnesku stórvelda.
Árið 1952 — sérstaklega fyrri hluti þess og
jafnvel allt fram í október/nóvembermánuð
mun einkennast af friðar og afvopnunartali
og í sambandi við það margháttaðri tilrauna-
starfsemi til að koma á því, sem kallað er
„friður“, en er í rauninni aðeins falsfrðiur,
sem notaður verður til enn meiri styrjaldar-
undirbúnings en áður. Reynt mun verða að
koma á „frðii“ í Kóreu, „friði“ í Egyptalandi,
„friði“ í Persíu, „friði“ á Malakkaskaga,
„friði“ á Norður-Afríkuströnd „friði“ í Suð-
ur-Afríku o. s. frv. Þá mun og reynt verða að
koma á „samkomulagi“ um „afvopnun" og
„evðileggingu“ kjarnorkuvopna.
Rússar munu efla „friðarhreyfingu“ sína
um heim allan. Fávísir og blekktir blaðamenn
og útvarpsfréttaritarar hinna frjálsu þjóða —
sem allir eru óbeint, og flestir án þess að vita
af því, undir stjórn hins vestræna fínans-
kapitalisma — bandamanns Sovietríkjanna,
— sem „skipuleggur allt þeirra starf og „býr
til“ allar þeirra fréttir — mun keppast við að
telja fólki trú um, að nú sé loksins „friður-
inn“ að koma — hinn varanlegi friður frarn-
tíðarinnar.
En trúið þessu ekki.
Svikafriðartímabilið 1952, og fram undir
ágústmánuð 1953, er undanfari síðasta þátt-
arins í Harmagedon átökunum, sem standa
yfir frá 1913/1917 til 1953/1957 eins og skýrt
hefir verið áður frá í þessu riti.
Sovietríkin eru enn ekki tilbúin og þess
vegna slá þau undan á öllum sviðum í bili.
Þeirra sigurvonir liggja í því að spilla sambúð
Bretlands og Bandaríkjanna, og veikja sam-
tök frjálsra þjóða svo sem unnt er, þar til þau
eru þess megnug að ráðast á einum og sama
degi á allar mikilvægustu stöðvar Atlants-
bandalagsins, og lama þannig með skyndi-
árás hemaðarmátt þeirra.
Þótt Sovietríkin séu fyrirfram dæmt til að
tapa styajöldinni fær enginn sagt um hví-
líka ógn og eyðileggingu þau muni leiða y£ir
allt mannkyn, og þá eins hinar frjálsu þjóðir.
Það fer að vísu nokkuð eftir því hve mikið
þær láta blckkjast af hinni fölsku friðarstefnu.
Margt bendir til þess að Sóvietríkin muni
beita áhrifum sínum nú — eins og 1948 — til
að stvðja áframhaldandi völd Demokrata í
Bandaríkjunum, því þau telja sér ávinning að
DAGRENN I NG 23