Dagrenning - 01.02.1952, Blaðsíða 15

ÁGREININGURINN INNAN SAMEIN-
UÐU ÞJÓÐANNA.
En þessi afstaða Bretanna getur þýtt miklu
meira en þetta eitt, og það er mjög líklegt
að áður en langt er liðið á árið 1952 fari að
bera á því, að um Bretland og samveldislönd
þess fari að losna í samtökum Sameinuðu
þjóðanna. Ágreiningurinn út af því livort
Suður-Afríka eigi að hafa á hendi vemdar-
gæslu í hinum görnlu nýlendum Þjóðverja í
Afríku hefir nú orðið til þess, að Suður-Af-
ríka hefir gengið af þingi Sameinuðu þjóð-
anna og öll samveldislönd Bretaveldis sátu
hjá við aðalatkvæðagreiðsluna um það mál.
Sameinuðu þjóðimar hafa heldur ekki á
neinn hátt — nema síður sé — stutt
málstað Breta nokkurs staðar síðustu tvö
árin. Bretar eiga nú í miklum fjárhagsörðug-
leikum og ])að gæti vel farið svo, að Chur-
ehill þætti nokkuð þröngt um Breska heims-
veldið í samtökum Sameinuðu þjóðanna þeg-
ar hann á að fara að hafa þar einhver afskipti.
Það er meira en lítið athyglisvert, að Chur-
ehill skyldi ekki ávarpa þing Sameinuðu
þjóðanna þegar hann, rétt fyrir Ameríkuför
sína, skrapp til Parísar til fundar við franska
stjómmálamenn. Bretar finna það vel að
bæði Sameinuðu þjóðimar og Bandaríkin
sty'ðja óbeint tilraunir Rússa til að sundra
Breska samveldinu, og Churchill er ekki lík-
legur til að taka því með allt of mikilli undir-
gefni þegar hann hefir áttað sig á því til fulls
hvemig spilin liggja. Margt bendir því til
þess nú, að Bretar hyggi á algjöra stefnubrevt-
ingu í utanríkismálum og mun sú stefnu-
brevting koma greinilega fram á síðari hluta
ársins 1952.
Hin einkennilega samstaða Rússa og Banda-
ríkjanna í ýmsum þýðinganniklum alþjóða
málum, og nánar verður vikið að í köflunum
um Bandaríkin og Sovietríkin, er nú orðin
mörgum undrunar- og áhvgggjuefni, því hún
er augljós og óumdeilanleg þrátt fy'rir hina
vfirborðslegu andstöðu ríkisstjórna þessara
ríkja hvorrar til annarar.
BANDARÍKIN.
Sú þjóð jarðar vorrar, sem örlög mannkvns-
ins velta nú mest á, er, án nokkurs efa Banda-
ríki Norður-Ameríku. Þessi unga og dásam-
lega þjóð er nú sem óðast að taka við forystu
hlutverki sínu, og því hljóta hin eldri stór-
veldi að hverfa í skugga þess um stund, eða
þar til þau hafa gengið í gegnum hreinsunar-
eld endursköpunarinnar. Enginn skal þó
ætla, að Bandaríkin séu nein englaþjóð, sem
hvorki sé á blettur né hrukka, síst af öllu ef sá
dómur er lagður á þau af mönnum hins gamla
skóla stjómmálarefja og pólitískra loddara-
lista.
Með hverju árinu sem líður verður þessi
nýja þjóð, sem Guð hefir „safnað saman frá
mörgum þjoðum“, voldugri og voldugri ef
mælt er á hinn vtri mælikvarða. Bandaríkin
eru nú eina þjóðin, sem Rússar telja standa
í vegi sínum til fullra heimsyfirráða. Barátt-
una gegn Bandaríkjunum verða því Soviet-
ríkin að reka með nokkuð öðrum hætti en
gegn þeim þjóðum, er þau geta sýnt beinan
eða óbeinan yfirgang, eða náð völdum hjá
með því að efla opinbera landráðaflokka —
kommúnistaflokka — innan vébanda ríkj-
anna.
Bandaríkin verður að vinna með svikum
innan frá og það er einmitt sú hættan, sem
nú vofir yfir Bandaríkjunum. Þetta sjá og
viðurkenna flestir þeir menn, er best R'lgjast
með málum á alþjóðavettvangi.
BARDAGAAÐFERÐ HÖGGORMSINS.
Njósnarkerfi Sovietríkjanna er vafalítið
hvergi betur skipulagt en í Bandaríkjunum
og það, sem hættulegast er, er að fjöldi
DAGRENNING 9