Dagrenning - 01.02.1952, Blaðsíða 50

-ingjans verður ekki stofnað hér á jörðu fyrr
-en hin gamla skipan, með allri sinni spill-
ingu, hefir verið þurrkuð út, en það getur
ekki orðið án hörmunga.
*
En áður en „hörmungatíðin" mikla geng-
ur í garð og Guðsríki verður stofnað á jörðu,
þurfa öll þessi heiðnu heimsveldi, sem sagt
er frá í spádómi Daníels, að verða til og renna
skeið sitt. Hin mikilvæga spuring málsins er
því þessi: Er síðasta tímabil síðasta heiðingja-
veldisins í þessurn flokki runnið upp? Ef svo
er ekki, þá er hörmunatíðin enn ókomin,
en sé svo, þá er „hinn mikli dagur“ nrjög
nærri. Eru „síðustu dagar“ þessara „konungs-
TÍkja heimsins“ komnir, eða svo notuð séu
orð Biblíunnar, er „tími endalokanna“
kominn?
Bæði í 2. kap. Daníelsbókar, sem áður er
nefndur, og 7. kap. er dregin upp spámann-
leg og stórfengleg mynd af heimsveldum
þeim, eða ráðandi ríkjum, sem rísa muni og
lirynja, hvert eftir annað, frá dögurn Daníels
og fram eftir öldunum að „tírna endalok-
anna“, þegar hið eilífa Ríki Guðs verður
heimsveldi jarðarinnar. Töflurnar nr. 1—4
liér á eftir sýna nokkuð ítarlega spádómana
um heimsveldin og röð þeirra, og hvemig þeir
liafa ræzt fram til vorra daga. Hver tafla
er helguð heimsveldi, sem um var spáð, og
þær eru í óslitinni tímaröð, og mynda þannig
samfellda spádómslega og sögulega keðju
frá 7. öld f. Kr. til endaloka hinna heiðnu
heimsyfirráða. í fremsta dálki hverrar töflu
eru þeir spádómar úr 2. kap. Daníelsb., sem
fjalla um hlutaðeigandi heimsveldi. Á sama
hátt eru í öðrum dálki töflunnar aðeins spá-
dórnar úr 7. kap. í þriðja dálkinum eru aðrir
spádómar um þetta sama heimsveldi og í
þeim fjórða eru svo loks hinar sögulegu sann-
anir fyrir því að spádómsorð hinna þriggja
dálkanna hafi ræzt.
Spádómamir í töflurn þessum sýna, að frá
dögum Daníels áttu fjögur heimsveldi að
fæðast og falla, en á eftir þeirn skyldi hið
fimmta verða stofnað og standa að eilífu. í
fáum orðum: Guð hefir sjálfur sagt oss, að
ríki Babyloníumanna sé fyrsta heimsveldið,
sem við er átt, og hin eru auðfundin á spjöld-
um sögunnar. Ríki Meda og Persa tók við
af Babylón sem drottnandi heimsveldi.
Grikkir tóku við af Medum og Persum, og
á eftir gríska heimsveldinu kom hið róm-
verska, sem varð hið voldugasta þeirra allra,
eins og spáð hafði verið. Saink\æmt spá-
dónmum var þetta „ríki“ úr þrennskonar
efni: Garnla, heiðna rómverska heims\eld-
ið (sem táknað er með lærleggjum úr jámi í
2. kap. Dan.) fæddi af sér hið svonefnda
„Heilaga“ rómverska heimsveldi páfans
(táknað með fótum úr járni og leir), sem síðar
breyttist í núverandi ríkjaskipun á megin-
landi Evrópu (ágætlega táknað með tánum,
sem sumpart voru úr jámi og sumpart úr
leiri).
Þannig hafa „ríki“ þessi eða heimsveldi
risið og horfið í haf sögunnar, einmitt í þeirri
röð, sem fyrir var sagt, með nákvæmlega
sömu einkennum og spáð var, og meira að
segja nákvæmlega á þeim tíma, sem spáð
var (eins og brátt skal sýnt frarn á). Og nú er
lokaþáttur hins síðasta að hefjast á rnegin-
landi Evrópu vorra daga. Það er því augljóst
af sönnunum þeim, sem spádómarnir láta
oss í té um heimsveldin, að vér lifurn ekki
aðeins á „tímum endalokanna", heldur er
talsvert á þá liðið.
Frh.
44 DAGRENNING