Morgunblaðið - 11.03.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. MARS 2015
legri stundir þegar vinir voru
kvaddir hinstu kveðju. Allt sem
hann tók að sér var gert af næmi
og vandvirkni.
Það var ómetanlegt fyrir mig,
þegar ég var að stíga mín fyrstu
spor sem prestur Fíladelfíu-
kirkjunnar, að hafa hann með
mér við útfarir, þar sem öllu
skipti að hafa hlutina vandaða og
vel gerða. Hann var öryggið
uppmálað og það gaf mér styrk
og festu.
Þar sem ég sit og skrifa þessi
orð á skjáinn sé ég útundan mér
tvær möppur með nótum sem
hann handskrifaði af sálmum,
sem hann vildi færa til betri veg-
ar. Þetta voru sálmar úr sálma-
bókinni Hörpustrengir og hon-
um var umhugað um að þeir
færu réttir í nótnabækur og í
tóntegund sem hentaði vel til
söngs. Hann hafði fallega rit-
hönd og nóturnar eru enn eitt
minnismerkið um vandvirkni
hans og metnað. Ég vil þakka
fyrir einstaklega ljúf kynni og
gott samstarf til margra ára.
Megi góður Guð blessa Lydiu,
börnin þeirra þrjú, tengdadóttur
og barnabörn.
Hafliði Kristinsson.
Ég þakka Guði fyrir Árna Ar-
inbjarnarson. Þakka að hann var
í lífi mínu frá því áður en ég man
eftir mér og uns yfir lauk. Þakka
hlýjuna, öryggið og allar góðu
minningarnar um hann og for-
eldra hans allt frá bernskuárum.
Þakka þátt hans í trúarlegri
mótun minni. Þakka að hann var
sönn og góð fyrirmynd í orði og
verki. Þakka öll samskipti okkar.
Þakka að hann spilaði í brúð-
kaupi okkar Þóru. Þakka
hnökralaust samstarf við hann
sem organista á sautjánda ár.
Þakka vandvirkni hans, alúð og
heilan hug gagnvart starfinu og
allt viðhorf hans til kirkjunnar.
Þakka bænasamfélagið í kap-
ellunni. Þakka traustið og upp-
örvunina sem ég fékk frá honum.
Þakka að hann átti yndislega
eiginkonu og góð börn. Þakka að
hann þurfti hvorki að berjast
lengur né þjást meira því Drott-
inn tók hann til sín.
Árni var vandaður maður og
vandvirkur, sannarlega trúr yfir
sínu. Mörgum var hann blessun,
bæði þeim sem hann starfaði
með og þeim sem nutu verka
hans.
Guð blessi minningu Árna Ar-
inbjarnarsonar og styrki ástvini
hans.
Ólafur Jóhannsson.
Drottinn gaf og Drottinn tók.
Drottinn gaf okkur Árna Arin-
bjarnarson og hefur nú tekið
hann heim til sín í dýrðina miklu.
Árna kynntist ég í ársbyrjun
1989 þegar ég hóf að syngja með
Kirkjukór Grensáskirkju. Það
tók á móti mér yndislegur mað-
ur, stjórnandi kórsins og organ-
isti kirkjunnar. Okkur varð strax
vel til vina, og ekki skemmdi að
við vorum bæði Vestur-Hún-
vetningar.
Það hafa verið forréttindi að
fá að starfa og njóta leiðsagnar
Árna öll þessi ár í kórnum, en
Árni lét af stöfum fyrir rétt um
ári. En það er margs að minnast
eftir öll þessi ár í kirkjukórnum.
Kórinn fór í ferðalög bæði hér-
lendis og erlendis og var Árni
alltaf þessi fyrirmyndarforingi.
Hægur en sannarlega fylginn
sér og vildi hafa allt vel æft og
vel undirbúið. Hann sagði alltaf
að það skilaði árangri til lengri
tíma að leggja vel í æfingar.
Þegar gamalt lag var tekið upp
og sungið sagði hann oft: „Þetta
situr vel enda vel æft í upphafi.“
„Gamli“ kórinn syngur í hljóði
núna og tekur ljúfa tóna í hug-
anum og við sjáum organistann
okkar á ballettskónum sitja við
orgelið. Tökum kannski: „Dag í
senn, eitt andartak í einu.“ Árni
var svo lipur að spila og við sögð-
um oft við Lydiu að hann hefði
örugglega orðið fínn dansari.
Árni var fyrirmyndarstjórnandi
og sagði okkur vel til. Hann
hafði einstakt lag á að taka ten-
órana í gjörgæslu og biðja sópr-
aninn að syngja örlítið veikar.
Altinn skipti miklu máli og varð
að heyrast vel í honum og bass-
inn hljómaði vel á botninum.
Hann hafði yfirleitt ekki áhyggj-
ur af bassanum, því þeir voru
svo góðir sagði hann.
Árni var einstaklega trúaður
maður og á sunnudagsmorgnum
í helgistund í litlu kapellunni fyr-
ir messu var notalegt að hlusta
og taka þátt í bænum hans í upp-
hafi dags. Hann lagði allt í hönd
Drottins. Þannig var líf hans,
hann gekk Drottins veg. Hjóna-
band þeirra Lydiu og Árna var
líka einstakt. Þau gerðu allt
saman og vissi ég að hún var
hans aðstoðarmanneskja þegar
mikið stóð til hjá kórnum, tón-
leikar eða ferðalög. Það var
Lydia sem raðaði í kórmöppur
fyrir okkur og setti allt í réttar
möppur, gömlu harðspjalda eða
með gula, rauða eða græna
punktinum. Hún stóð alltaf sem
klettur við hlið Árna. Þau voru
alltaf eins og nýtrúlofuð með
blik í auga. Mér er minnisstætt
þegar Árni var 70 ára og hann
spilaði fyrir hana „Love me ten-
der“ á flygilinn heima í stofu.
Grensáskirkja stendur í miklu
þakklæti við Árna Arinbjarnar-
son eftir hans dyggu og ljúfu
þjónustu við kirkjuna. Ekki
tókst okkur að kveðja hann eins
og til stóð sökum heilsubrests
hans. Aðeins er kvatt í bili með
mikilli virðingu og þökk.
Elsku hjartans Lydia, Arin-
björn, Pálína og Margrét, sókn-
arnefnd Grensássafnaðar og
kirkjukórinn sendir ykkur öllum
okkar dýpstu samúðarkveðjur
nú á erfiðum stundum við fráfall
elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa. Minninga-
perlur um einstakan ljúfling lifa
í hjörtum okkar allra og verða
aldrei frá okkur teknar.
Elsku Árni, far þú í friði og
friður Guðs þig blessi, hafðu
þökk fyrir allt og allt. Allt er lagt
í hönd Drottins.
Kristín Hraundal, formaður
sóknarnefndar og kirkju-
kórs Grensáskirkju.
Ég kynntist Árna Arinbjarn-
arsyni sumarið 1950. Ég bjó þá á
Akureyri og hittumst við á sum-
armóti hvítasunnumanna í
Stykkishólmi. Ég varð tólf ára
mótsdagana, en hann var þá á
sextánda ári og orðinn fram-
bærilegur hljóðfæraleikari. Að-
alhljóðfæri hans var fiðla, en
aukahljóðfæri var píanó. Á
mótinu var hann undirleikari
söngkórins. Ég var sjálfur byrj-
aður í orgelnámi svo ég hreifst
mjög af píanóleik hans, sem var
framúrskarandi. Ekki löngu síð-
ar tók hann við söngstjórn í Fíla-
delfíukirkjunni í Reykjavík og
hélt uppi vönduðum tónlistar-
flutningi kirkjunnar á fjórða ára-
tug.
Eftir burtfararpróf í fiðluleik
fór Árni til framhaldsnáms í
London árið 1956. Jafnframt
stundaði hann nám í orgelleik.
Hann lærði svo hjá Páli Ísólfs-
syni og lauk einleikaraprófi frá
Tónlistarskólanum í Reykjavík
með tónleikum í Dómkirkjunni.
Svo vildi til að sama haust og
Árni fór til London byrjaði ég
nám við Tónlistarskólann í
Reykjavík og fól Árni mér söng-
stjórn í Fíladelfíu meðan hann
væri erlendis. Þetta var mikil
áskorun fyrir átján ára strák úr
fásinninu fyrir norðan.
Eftir heimkomuna frá London
urðum við Árni samstarfsmenn í
mörg ár. Hann var einstaklega
góður samstarfsmaður og vinur,
og var vinátta hans einlæg og
sönn.
Árni var mjög öruggur hljóð-
færaleikari, hvort sem hann lék
á fiðlu, píanó eða orgel, en org-
elið varð hans helsta einleiks-
hljóðfæri. Hann hélt fjölmarga
orgeltónleika, mest heima, en
einnig erlendis. Þá tók hann
einnig þátt í tónleikum með öðr-
um, eins og þegar hann, með
skömmum fyrirvara, var beðinn
að hlaupa í skarðið fyrir Pál Ís-
ólfsson á tónleikum Pólýfónkórs-
ins í Landakotskirkju. Hann lék
þar nokkur orgelverk og um tón-
leikana skrifaði Þorkell Sigur-
björnsson ritdóm í Morgunblað-
ið. Þar sagði hann að Árni hefði
ekki leikið sem fiðluleikari, ekki
sem orgelleikari, heldur sem
orgelsnillingur.
Einnig var hann góður kenn-
ari og kórstjóri. Ég er þakklátur
fyrir að hafa kynnst Árna og
fengið að starfa með honum í
áratugi og fyrir vináttu hans og
trúfesti.
Ég votta Lydíu frænku minni
og börnum þeirra, tengdadóttur
og barnabörnum innilega samúð.
Daníel Jónasson og
fjölskylda.
Hvítasunnukirkjan Fíladelfía
kveður Árna Arinbjarnarson,
tónlistarmann og fyrrverandi
söngstjóra safnaðarins, með
mikilli þökk og virðingu fyrir
ómetanlega og dygga þjónustu
hans um áratuga skeið.
Árni gekk í Fíladelfíu í des-
ember 1949. Sama vetur fór
hann að taka þátt í samkomum
safnaðarins, lék á fiðlu og píanó.
Aðeins 16 ára gamall tók hann
við æfingum Fíladelfíukórsins.
Frumraun hans var að stjórna
kórnum með litlum fyrirvara í
beinni útsendingu úr útvarpssal
Ríkisútvarpsins. Tónlistarstarfið
færðist á herðar Árna og hann
var ráðinn söngstjóri safnaðar-
ins í ágúst 1952, 17 ára gamall.
Auk kórsins æfði Árni og lék
undir söng Fíladelfíukvartetts-
ins um árabil, hann stóð fyrir
Tónlistardeild Fíladelfíusafnað-
arins þar sem ungu hæfileika-
ríku fólki var kennt á mörg
hljóðfæri. Árni stóð fyrir fjöl-
breyttu tónlistarlífi í söfnuðin-
um. Auk kórsins sungu íslenskir
og útlendir einsöngvarar á sam-
komum, auk tvísöngva, kvart-
etta, sextetta, tvöfaldra kvart-
etta og karlakórs. Undir stjórn
Árna komu út plötur með Fíla-
delfíukórnum sem seldust í
stórum upplögum, útvarps- og
sjónvarpsguðþjónustur undir
hans stjórn vöktu mikla athygli.
Árni var aðaldriffjöðrin þegar 22
radda pípuorgel var keypt og
sett upp 1975 í Fíladelfíu við Há-
tún. Árni var tónlistarstjóri Fíla-
delfíu óslitið til ársins 1988,
burðarás í tónlistarlífi safnaðar-
ins í næstum fjóra áratugi.
Árni var listamaður af Guðs
náð, hann var atvinnutónlistar-
maður og lék í Sinfóníuhljóm-
sveit Íslands auk þess sem hann
starfaði sem tónlistarkennari og
organisti. Hæfileikar Árna og
gáfur stigu honum aldrei til höf-
uðs. Hann lærði af frelsaranum
og var hógvær og lítillátur um
leið og hann var styrkur stjórn-
andi. Efniviðurinn sem Árni
vann með í kór Fíladelfíu var að
stórum hluta söngvið alþýðufólk
en ómenntað í söng fyrir utan þá
leiðsögn sem Árni veitti því. Úr
þessum efnivið smíðaði Árni kór
sem vakti hrifningu áheyrenda
og söng Guði sínum lof af hjarta.
Eftir að Árni hætti að þjóna
sem tónlistarstjóri Fíladelfíu
lagði hann ævinlega lið af mikl-
um fúsleika við tónlistarflutning
í söfnuðinum hvenær sem til
hans var leitað. Skemmst er að
minnast þátttöku Árna og dætra
hans, Pálínu fiðluleikara og Mar-
grétar sellóleikara, í minningar-
stund um Hallgrím Pétursson á
föstudaginn langa í fyrra.
Árni á heiðurinn af því að hafa
lagt grunn að og mótað öflugt
tónlistarlíf Hvítasunnukirkjunn-
ar Fíladelfíu með fagmennsku
sinni og þjónustulund. Á þeim
grunni er enn byggt. Við kveðj-
um Árna með orðum úr dæmi-
sögu Jesú þar sem húsbóndinn
ávarpaði þjónana sem ávöxtuðu
talenturnar sem þeim voru
fengnar. „Gott, þú góði og trúi
þjónn. Yfir litlu varstu trúr, yfir
mikið mun ég setja þig. Gakk inn
í fögnuð herra þíns.“ (Mattheus-
arguðspjall 25:21,23).
Fjölskyldu Árna, eftirlifandi
eiginkonu hans Dóru Lydíu Har-
aldsdóttur, börnum þeirra,
barnabörnum og öðrum ástvin-
um, sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
þeim huggunar Drottins. Bless-
uð sé minning Árna Arinbjarn-
arsonar.
F.h. Fíladelfíu,
Helgi Guðnason.
Ég minnist Árna Arinbjarn-
arsonar tónlistarmanns með
þakklæti fyrir trúfasta þjónustu
hans og ómetanlegt framlag á
sviði kristilegrar tónlistar hér á
landi. Hann markaði djúp spor
og skilaði merku ævistarfi. Sem
barn og unglingur í Betel í Vest-
mannaeyjum man ég hvað Árni
var mikils metinn sem söngstjóri
í Fíladelfíu í Reykjavík. Hann
var afburða tónlistarmaður, vel
menntaður og sannur listamað-
ur. Það litu allir upp til hans.
Seinna fór ég að syngja og
spila með Fíladelfíukórnum. Æf-
ingarnar á mánudagskvöldum í
aðalsalnum og kaffipásurnar í
neðri salnum urðu fastur liður í
tilverunni. Í kórnum var allt frá
unglingum og upp í fólk á sjö-
tugsaldri. Árni var duglegur að
æfa nýja söngva við íslenska
texta og sótti lögin úr ýmsum
áttum. Hann var ljúfur en um
leið ákveðinn stjórnandi. Árni
náði ótrúlega góðum árangri
með þann efnivið sem hann
hafði, áhugafólk á öllum aldri úr
til þess að gera fámennum söfn-
uði. Margir höfðu á orði að
Fíladelfíukórinn hefði sérstakan
hljóm og víst er að kórinn náði
eyrum fólks langt út fyrir raðir
hvítasunnumanna.
Faðir minn, Einar J. Gíslason,
varð forstöðumaður Fíladelfíu
1970 og þá hafði Árni, sem var
11 árum yngri en pabbi, verið
söngstjóri í 18 ár. Samvinna
þeirra var ævinlega mjög góð.
Pabbi talaði um Árna af mikilli
virðingu og sagði að hann hefði
alltaf getað treyst á Árna sem
einn sinn nánasta samstarfs-
mann. Árni skipulagði tónlistina
á sunnudagssamkomunum og
dagskrá fyrir útvarps- og sjón-
varpsguðsþjónustur. Þar var allt
fumlaust og geirneglt og unnið
af sannri fagmennsku.
Þeir Árni og pabbi stefndu
ótrauðir að því að keypt yrði
vandað pípuorgel í Fíladelfíu-
kirkjuna, eins og hafði verið
draumur margra frá því ákveðið
var að byggja þetta veglega
guðshús við Hátún. Draumurinn
rættist sumarið 1975 þegar vígt
var orgel sem orgelnefnd, skipuð
þeim Árna og organistunum
Glúmi Gylfasyni og Daníel Jón-
assyni, hafði lagt á ráðin um.
Það var mikil hátíð þegar orgelið
var vígt og ég minnist þess að
pabbi hafði á orði að nú væri
stóri salurinn loks fullbúinn.
Orgelkaupin og undirbúning-
ur þeirra voru vítamínsprauta
fyrir tónlistarlífið í Fíladelfíu-
kirkjunni. Haldnir voru fjáröfl-
unartónleikar sem endurspegl-
uðu vel það fjölbreytta
tónlistarlíf sem Árni hafði byggt
upp. Auk kórsins og strengja-
sveitar lék þar lúðrasveit kirkj-
unnar og einsöngvarar komu
fram. Einnig var þar tvísöngur
og minni sönghópar sem fluttu
tónlist. Eftir að orgelið var vígt
hélt Árni orgeltónleika líkt og
ýmsir útlendir orgelmeistarar.
Þá fengu margir kórar Fíladel-
fíukirkjuna lánaða til tónleika-
halds og hljóðritunar. Í fram-
haldi af þessu hljóðritaði
Fíladelfíukórinn, undir stjórn
Árna, hljómplötur sem seldust í
bílförmum til stuðnings starfi
Samhjálpar.
Þegar ráðist var í gagngera
hreinsun og endurbætur á pípu-
orgelinu árið 2011 var Árni öfl-
ugur stuðningsmaður og bak-
hjarl þess átaks. Fyrir það vil ég
þakka.
Ég sendi ástvinum Árna inni-
legar samúðarkveðjur og blessa
minningu hans.
Guðni Einarsson.
Fáein þakkar- og kveðjuorð.
Fallinn er frá tónlistarmaðurinn
Árni Arinbjarnarson. Fyrir
fimmtíu árum kynntumst við á
sumarmóti Hvítasunnumanna í
Kirkjulækjarkoti. Hann stjórn-
aði söng og lék undir. Það voru
gleðistundir.
Kór Fíladelfíu stjórnaði hann
um langt árabil. Fíladelfía, kór-
inn og Árni voru samangróin í
þeirri merkingu að tónlistin og
fagnandi söngurinn voru þar
fastir liðir í áratugi. Nákvæmur,
tónelskur og hvetjandi var hann
þar alltaf.
Í samkomum á bestu dögun-
um, þegar andi Guðs fyllti hjörtu
kórfélaganna var eins og himn-
arnir opnuðust . Himnarnir opn-
uðust. Þannig upplifði ég það
þegar sunginn var hinn sígildi
sálmur: „Þú mikli Guð sem
manninn elskað hefur,“ eða
„How Great Thou Art“ eins og
hann heitir á frummálinu og er
sunginn í kirkjum um víða ver-
öld. Þú mikli Guð og ásamt öllum
hinum sígildu sálmum Hvíta-
sunnumanna fyllti hljómurinn
Fíladelfíukirkjuna og sál og
anda safnaðarins og það var
undursamlegt að hlýða á og vera
til og syngja með og fara heim
með hjartað fullt af blessun.
Blessun.
Eitt sinn kom Árni að máli við
mig. Hann var með nótnablað í
hendinni. Hann spurði ljúflega
hvort ég væri til í að skoða text-
ann og þýða hann. Svo lék hann
lagið á flygilinn. Þetta var í neðri
sal kirkjunnar. Lagið var „He
Touched Me,“ eftir Gaither. Lag
og texti sem nutu feikilegra vin-
sælda meðal kristinna manna
um víða veröld. Ég íslenskaði
textann og Árni tók hann strax
til æfinga. Þetta var upphaf að
samstarfi okkar um trúarlega
texta um árabil.
Síðar, þegar við Ásta tókum
við forstöðu Samhjálpar Hvíta-
sunnumanna kom upp sú hug-
mynd að gefa út á hljómplötu af-
urð af samstarfi okkar Árna.
Starfinu til styrktar. Var þá
komið að mér að spyrja Árna
hvort hann vildi leggja Samhjálp
lið með gerð hljómplötu. Hann
tók vel í það og var það upphaf
vináttu hans við Samhjálp.
Ómetanlegrar vináttu. Hófst nú
undirbúningur og síðan upptaka
og fyrsta hljómplata Samhjálpar
varð til. Seldist hún í stóru upp-
lagi og varð mikil lyftistöng fyrir
Samhjálparstarfið. Vinátta Árna
við Samhjálp Hvítasunnumanna
var einlæg og traust allan starfs-
tíma okkar Ástu þar.
Í dag kveðjum við Árna Ar-
inbjarnarson. Einstakan mann,
einstakan öðling. Við kveðjum
hann með hugann fullan af þakk-
læti og einlægri virðingu. Lýdíu
Haraldsdóttur konu hans og
börnum þeirra, Arinbirni, Pálínu
og Margréti og fjölskyldum vott-
um við samúð og hluttekningu.
Óli Ágústsson,
Ásta Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Árna Arinbjarnarson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Hjartfólgin móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARSIBIL MAGNEA ÓLAFSDÓTTIR
MOGENSEN,
Rauðalæk 59,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 3. mars á Landspítalanum í Fossvogi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Með þökk fyrir veitta samúð og kærleik. Guð blessi ykkur öll.
.
Peter Lassen Mogensen,
Matthías Mogensen,
Linda Mogensen, Örn Á. Sigurðsson,
Erik Júlíus Mogensen,
Kolbrún Mogensen, Sveinbjörn Gunnarsson,
Birgir Mogensen, Ásta Ragnheiður Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæri sonur og bróðir,
AXEL DAGUR ÁGÚSTSSON,
lést laugardaginn 7. mars.
.
Eydís Bjarnadóttir, Bergur Már Hallgrímsson,
Ágúst Þorbjörnsson, Ragnhildur Geirsdóttir,
Ívar Hrafn Ágústsson,
Geir Þór Ágústsson,
Kristín Steinunn Ágústsdóttir,
Vaka Bergsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN BJÖRG EMILSDÓTTIR
frá Ytri-Hlíð,
Vopnafirði,
lést fimmtudaginn 5. mars.
Útför hennar fer fram frá Vopnafjarðarkirkju
mánudaginn 16. mars kl. 14.
Jarðsett verður í Hofskirkjugarði.
.
Sigurjón Friðriksson,
Friðrik Sigurjónsson,
Emil Sigurjónsson, Aðalheiður Sigr. Steingrímsd.,
Hörður Sigurjónsson, Petra Jörgensdóttir,
Þórný Sigurjónsdóttir,
Erla Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.