Morgunblaðið - 11.03.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. MARS 2015
✝ Guðrún HuldaBrynjólfsdóttir
fæddist í Reykjavík
25. september
1931. Hún lést á
Fossheimum, Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 1. mars
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Brynjólfur
Gíslason, f. 19.3.
1903, d. 21.6. 1983,
frá Haugi í Gaulverjabæjar-
hreppi og Kristín Árnadóttir, f.
6.6. 1901, d. 25.7. 1974, frá
Látalátum í Landsveit. Systkini
Guðrúnar eru Þórunn J. Mo-
gensen, f. 27.10. 1925, d. 26.3.
2007; Árni Brynjólfsson, f. 25.6.
1934, d. 15.5. 2004; Bryndís
Brynjólfsdóttir, f. 4.12. 1945.
Hinn 20. janúar 1951 giftist
Guðrún Árna Sigursteinssyni, f.
20.1. 1929. Foreldrar Árna voru
Sigursteinn Steinþórsson, f.
7.11. 1886, d. 15.10. 1970, og
Halldóra Gísladóttir, f. 19.7.
1891, d. 13.9. 1974. Guðrún og
Árni eignuðust sex börn: 1)
Kristín, f. 19.11. 1950, fyrrver-
andi maki Jóhann Þórisson.
Börn þeirra eru a) Þórir, synir
hans eru Geir Logi og Arnar
Daði; b) Dagný Hulda, börn
hennar eru Krister Frank, Alísa
Ruth og Ísold Rán; c) Árni Grét-
ar. 2) Brynjólfur Tryggvi, f.
23.11. 1951, fyrri maki Ingi-
f. 29.11. 1957, maki Sveinbjörn
Friðjónsson, f. 22.3. 1954. Sonur
Sveinbjörns er a) Magnús Arn-
ar, börn hans eru Hilmar Daði
og Auður Lilja. Börn þeirra eru
b) Árni Huldar, börn Ásdís
María og Sveinbjörn Viðar; c)
Friðjón Mar; d) Drífa. 6) Sólrún
f. 29.11. 1957. Börn: a) Dröfn
Harðardóttir, börn hennar eru
Thomas Ari, Alexander Ingi,
Emma Lovísa og Sylvía Karitas;
b) Guðrún Unnur Gústafsdóttir.
Guðrún Hulda ólst upp á
Grettisgötu í Reykjavík og
gekk í Austurbæjarskóla. Árið
1942 fluttist fjölskyldan á Sel-
foss er foreldrar hennar, Brynj-
ólfur og Kristín, festu kaup á
Tryggvaskála og hófu þar
rekstur. Guðrún gekk í barna-
skólann á Selfossi og síðar í
Kvennaskólann á Hverabökk-
um. Í Tryggvaskála bjó Guðrún
og starfaði uns þau Árni hófu
búskap. Hjónin bjuggu lengst af
á Austurvegi 29 á Selfossi en
fluttust að Grenigrund 25 árið
1999. Starfsvettvangur Guð-
rúnar var heimilið enda í
mörgu að snúast með sex börn
og tíðar heimsóknir ættingja og
vina. Guðrún tók virkan þátt í
félagslífi Selfossbæjar og kom
m.a. að stofnun skátafélagsins
Fossbúa, var stofnfélagi í
Kvennakór Selfoss sem og
Hjónaklúbbnum. Þá var Guðrún
meðlimur í Málfreyjum ITC og
Kvenfélagi Selfoss, auk þess
var hún í einum elsta starfandi
saumaklúbbi á Selfossi.
Útför Guðrúnar Huldu fer
fram frá Selfosskirkju í dag, 11.
mars 2015, og hefst athöfnin kl.
14.
björg Ævarr
Steinsdóttir. Börn
þeirra eru a) Sig-
ursteinn Árni, börn
hans eru Ingibjörg
Lilja, Árni Steinn
og Malen Mist; b)
Skúli Freyr, börn
hans eru Guðjón
Steinn, Silja Kol-
brún og Bryndís
Ólína. Síðari maki
Hreindís Elva Sig-
urðardóttir, f. 13.8. 1962. Sonur
hennar er c) Hjörtur Elvar.
Börn þeirra eru d) Hafsteinn
Jökull; e) Brynjólfur Snær; f)
Sigurður Ægir. 3) Gunnar Þór,
f. 23.11. 1951, fyrri maki Drífa
Eysteinsdóttir. Barn þeirra er
a) Sandra, börn Eggert Óskar,
Gunnar Karl, Drífa Björt og
Benjamín Óli. Síðari maki Anna
Sigurðardóttir, f. 30.8. 1961,
sonur þeirra er b) Nökkvi. 4)
Árni, f. 21.5. 1953, maki Ragn-
hildur Magnúsdóttir, f. 5.11.
1954. Sonur Árna og Gróu Ing-
ólfsdóttur er a) Sveinn Ægir,
börn hans Hafrún Sif, barn
hennar er Kristófer Henrý,
Hjalti Rafn og Helga Signý.
Börn Árna og Ragnhildar eru
b) Baldvin, börn hans eru Ey-
rún Bríet og Kolbrún Bergþóra;
c) Stefán Magni, börn hans eru
Alexander Þór og Sara Dröfn;
d) Halldór, barn hans er Arnar
Elí; e) Kristín Brynja. 5) Sigrún,
Áfram veginn í vagninum ek ég
inn í vaxandi kvöldskugga þröng.
Ökubjöllunnar blíðróma kliður
hægur blandast við ekilsins söng.
Nú er söngurinn hljóður og horfinn,
aðeins hljómar frá bjöllunnar klið.
Allt er hljótt yfir langferða leiðum
þess er leitar að óminni’ og frið.
(Þýð. Freysteinn Gunnarsson)
Móðir okkar Guðrún Hulda er
fallin frá á 84. aldursári. Þegar lit-
ið er til baka sést hve mikið var
skilið eftir; kærleikurinn sem
varðaði veginn, bjargfastur áreið-
anleiki, einlæg lífsgleðin, minning
um konu sem stóð af einstakri
prýði sína lífsvakt.
Æskuminningarnar af Austur-
veginum eru margar og góðar.
Heimilið var vinsæll viðkomu-
staður enda varla þangað komið
nema einhver væri í heimsókn.
Allir voru velkomnir og sóttu vin-
ir okkar, síðar börn okkar og önn-
ur skyldmenni, til mömmu. Minn-
ingar um orgelspilið,
skemmtikvöldin, sögustundirnar
og matseldina eru allar ofarlega í
huga.
Mamma var einstök með börn
enda löðuðust þau að henni, okkar
börn sem annarra. Hjá henni
sóttu þau í yndislegan félagsskap,
öryggið og hlýjuna sem virtist
óþrjótandi. Í huga barnanna var
hún amma, amma Gunna, sem tók
þeim hverju og einu á jafnréttis-
grundvelli og af kærleika. Hún
var börnunum ómældur gleði-
gjafi, spilaði og söng, fór með vís-
ur og ljóð.
Mamma var mikill húmoristi,
hafði gaman af því að segja sögur
og gaf barnabörnunum lítt eftir í
glettnum frásögnum og skrýtlum.
Hún hafði unun af hverskonar
lestri, fróðleiksfús, ekki forvitin,
var söngelsk, sótti leikhús og tón-
leika og vildi helst alltaf vera inn-
an um fólk enda félagsvera mikil.
Foreldrar okkar ferðuðust víða,
hvort heldur innanlands eða utan,
og ber heimili þeirra þess merki
með ótal minjagripum hvaðan-
æva úr heiminum.
Óvíða má finna jafnfjölmenna
fjölskyldu og okkar og jafnvel fá-
heyrt að fjölskyldumeðlimir
þekkist jafnvel og raun ber vitni.
Það er ekki síst mömmu að
þakka, sameiningartákni fjöl-
skyldunnar, líminu sem sameinar
okkur. Fyrir það og allt sem hún
hefur gefið verðum við ævinleg
þakklát.
Við kveðjum þig með tregans þunga tár
sem tryggð og kærleik veittir liðin ár.
Þín fórnarlund var fagurt ævistarf
og frá þér eigum við hinn dýra arf.
Móðir, dóttir, minningin um þig
er mynd af því sem ástin lagði á sig.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Við kveðjum að sinni með von
um að þinn jákvæði andi, glað-
værð og yndislegi hlátur fái að
fylgja okkur öllum áfram á lífs-
leiðinni.
Þín börn,
Kristín (Stína), Tryggvi,
Gunnar (Gunni), Árni
(Ponni), Sigrún og Sólrún.
Hvílík fegurð. Stjörnur tindr-
uðu og norðurljósin dönsuðu á
himni nóttina sem tengdamóðir
mín bjó sig til sinnar hinstu farar.
Það var vel við hæfi því hún var
mikill fagurkeri. Myndlist, tón-
list, ljóðlist, leiklist og bókmennt-
ir veittu henni mikla lífsfyllingu.
Menningarviðburðir, veislur og
ferðalög var hennar líf og yndi.
Geislandi af gleði, alltaf svo vel til-
höfð, hárgreiðslan, varaliturinn
og naglalakkið á sínum stað.
Tæpir þrír áratugir eru liðnir
síðan við Tryggvi hófum sambúð
og ég kynntist Guðrúnu og Árna á
Austurveginum og þeirra fjöl-
skyldu. Þau tóku vel á móti mér
og syni mínum Hirti Elvari sem
strax var tekinn í barnabarnahóp-
inn sem fór ört stækkandi. Þetta
var blómlegur tími hjá þeim hjón-
um, börnin löngu flogin úr hreiðr-
inu, mikil umsvif í atvinnurekstri
þeirra og þau farin að geta ferðast
og notið lífsins. Upp úr stóðu
heimsreisurnar með Ingólfi Guð-
brands sem voru þeim svo dýr-
mætar. Að fara á vit ævintýra
með sínum góðu ferðafélögum gaf
þeim gleði, víðsýni og mikla þekk-
ingu sem var svo skemmtilegt að
upplifa með þeim í skemmtilegum
frásögnum og myndum.
Gaman er að minnast heim-
sókna þeirra hjóna til okkar þeg-
ar við bjuggum austur á Höfn í
Hornafirði. Bíllinn rann í hlað,
Gunna birtist með fallegan blóm-
vönd og Árni bar töskurnar inn
eina af annarri því Gunna var með
réttan klæðnað við hvert tilefni
sem upp gæti komið meðan á
dvölinni stæði. Farið var á Vatna-
jökul, ekið um sveitir og dáðst að
fallegri náttúrunni. Hún söng fyr-
ir strákana nokkrar valinkunnar
vísur og Árni miðlaði fróðleik frá
fyrri tímum. Þetta eru dýrmætar
minningar.
Guðrún var stolt af sínum stóra
hópi afkomenda og fylgdist vel
með lífi þeirra. Með kærleik og
umhyggju ávann hún sér ást og
virðingu. Henni var mjög í mun
að barnabörnin gengju mennta-
veginn og fagnaði hverjum áfanga
sem náðist. Skemmst er að minn-
ast þess þegar Hafsteinn Jökull
tileinkaði ömmu Gunnu stúdents-
prófið sitt síðastliðið vor. Sjálf var
hún fróðleiksfús, vel lesin og alltaf
með ljóð, vísur og nokkrar góðar
greinar í veskinu sem hún dró
upp og las á góðum stundum.
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells)
Blessuð sé minning Guðrúnar
Huldu.
Hreindís Elva.
Upp rennur brátt sú stund að
ég fylgi ömmu minni síðasta spöl-
inn þar sem hún verður lögð til
hinstu hvílu. Að ætla sér að lýsa
með orðum því ferðalagi sem við
höfum átt saman síðustu 32 árin
er nánast ógerningur, svo margar
voru stundirnar, uppátækin, bíl-
túrarnir, söngvarnir og nú aðeins
minningarnar. Amma Gunna var
einstaklega skemmtilegur og
margslunginn einstaklingur sem
hafði mikil áhrif á uppvöxt minn
og það hvaða mann ég hef að
geyma í dag. Fyrir það er hjarta
mitt fullt af þakklæti. Ég hef orð-
ið þeirrar gæfu aðnjótandi að
geta kallað heimili hennar og afa
mitt annað æskuheimili og þar
fékk ég hlýju, skjól og næringu
sem mun fylgja mér ævina á
enda.
Þegar hugsað er til baka um
allar stundirnar sem við áttum
saman er þrennt sem einkenndi
þær flestar; hlátur, söngur og
góður matur. Amma var leiftr-
andi húmoristi, það var alltaf
hægt að plata hana út í allskonar
vitleysu, hún sá skondnar hliðar á
tilverunni og hafði mikla þörf fyr-
ir að hlæja og njóta gleðinnar með
öðrum. Hún hló frá hjartanu ein-
lægum og dillandi hlátri sem
breiddist um allan líkamann og
smitaði út frá sér þannig að nær-
staddir réðu ekki við sig og tóku
undir.
Ég held það væri ekki ofsögum
sagt að segja að amma Gunna hafi
sungið sig í gegnum lífið og að
hún elskaði tónlist af lífi og sál.
Hún brast í söng oft á dag og gutl-
aði á orgel, gítar, munnhörpu og
skeiðar ef henni fannst sig vanta
undirleik.
Amma Gunna var mikil lífs-
nautnakona. Hún elskaði listir og
menningu og sótti alla listviðburði
sem hún gat; leikhús, tónleika og
myndlistarsýningar og var mikið í
mun að hennar fólk væri nú soldið
kúltíverað eins og hún orðaði það.
Hún hafði næmt auga fyrir því
fagra og það er margt sem ber
þess glöggt merki hvort sem er
heimili þeirra með öllum sínum
fallegu munum eða kjólasafnið
hennar en margir hverjir kjól-
anna voru sérsaumaðir á hana
eftir hennar forskrift.
Henni ömmu minni þótti af-
skaplega gott að borða góðan
mat, það er ekki hægt að segja
annað. Það var alltaf mikill matur
í kringum hana, enda var hún
bæði listakokkur og manneskja
sem fólk hafði gaman af að gefa að
borða.
Amma var svo margt; húmor-
isti, gleðigjafi, söngfugl, listunn-
andi og matmóðir. Hún var sigld-
ur heimsborgari, sögukona,
klettur í raun, hverju barni skjól,
ráðagóð og útsjónarsöm, stolt
ættmóðir og sameiningartákn.
En fyrst og fremst var hún ein-
staklega mennsk og mikill vinur
minn.
Elsku amma, ég er svo glaður í
hjarta mínu að hafa síðastliðinn
aðfangadag átt með þér stund þar
sem við gátum gefið okkur góðan
tíma til að greiða þér, klæða í
sparifötin og gera þig fína því þú
varst líka einlægt jólabarn. Það
verður víst ekki „skrifað á eitt
einasta hangikjöt‘‘ framar, það er
komið að því að kveðja og þakka
fyrir samfylgdina, hún var ævin-
týralegt ferðalag. „Harmaljóð úr
hafsins bárum, hjarta mínu
fylgdu á meðan.‘‘ segir í laginu
sem við sungum svo oft saman og
þau fylgja mér í dag. Takk fyrir
að vera vinur minn.
Árni Grétar.
Rauður varalitur, bleiklakkað-
ar neglur, fín og vel tilhöfð kona
með fallega skartgripi. Þetta var
amma Gunna eins og allir í fjöl-
skyldunni kölluðu hana. Kona
sem var komin með fjögur börn
þegar það elsta var tveggja ára og
enn áttu tvö eftir að bætast við.
Kona sem stóð í stafni stórfjöl-
skyldunnar og hélt henni saman.
Þá samgladdist hún innilega þeim
sem gekk vel í leik eða starfi hvort
sem þeir voru innan fjölskyldunn-
ar eða utan og var óspör á að
miðla þeim fróðleik. Enda fannst
mér ákaflega merkilegt hvað allir
í þessari stóru fjölskyldu, þar sem
afkomendurnir eru nú orðnir 54,
þekktust einstaklega vel og hvað
samgangur milli kynslóða var
mikill. En það var ekki síst vegna
ömmu Gunnu. Hún sagðist vera
„fróðleiksfús“ og vorum við hin,
misjafnlega mikið tjáskiptafötluð,
ákaflega ánægð með þessa fróð-
leiksfýsn hennar.
Ég kynnist Gunnari syni henn-
ar fyrir tæpum 20 árum og fékk
því aðeins lítillega að kynnast líf-
inu á Austurveginum en ég fékk á
tilfinninguna að þar hefði oft verið
mikið fjör og glatt á hjalla. Fjöl-
skyldan kom þar jafnan saman og
alltaf var heimilið opið öllum úr
stórfjölskyldunni sem oft áttu er-
indi á Selfoss.
Nökkvi sonur okkar Gunnars
er yngsta barnabarnið og naut
þess að koma í heimsókn til ömmu
Gunnu og afa Árna þegar þau
voru flutt í Grenigrundina. Þar
var alltaf tekið á móti okkur með
breiðu brosi og hlýju faðmlagi. Í
þeim heimsóknum voru oft ýmis
prakkarastrik pabba hans rifjuð
upp en oftar en ekki voru þau
mæðginin alls ekki sammála um
atburðarásina og stóðu bæði föst
á sínu.
Þá var ekki síðra að heyra
Gunnu segja sögur af fólkinu sem
vann í Tryggvaskála, jólahaldinu
þar og hvernig líf fjölskyldunnar
snerist um rekstur hans.
Gunna var fagurkeri og naut
þess að hafa mikið af fallegum
munum í kringum sig sem þau
Árni höfðu m.a. haft heim með sér
frá fjarlægum slóðum. En blaða-
úrklippurnar úr Morgunblaðinu
og Dagskránni voru líka allt eins
dýrmætar í hennar huga og stytt-
urnar eftir Guðmund frá Miðdal.
Gerði hún oft óspart grín að
sjálfri sér fyrir þessa söfnunarár-
áttu sína.
Heilsu Gunnu hrakaði mikið á
sl. ári og var hún ekkert of ánægð
með hvernig var komið fyrir
henni. En þakklát var hún fyrir
þá hlýju og alúð sem einkenndi
allt starfsfólkið á Fossheimum
þar sem hún dvaldi síðustu mán-
uðina.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir
að hafa kynnst þessari mikilhæfu
og glaðværu konu sem bar hag
okkar allra svo mjög fyrir brjósti.
Anna Sigurðardóttir.
Elsku amma, nokkur orð til að
klippa út og varðveita.
Þakklæti er efst í huga þegar
minningarnar streyma um stund-
irnar á Austurveginum, í Ylheim-
um, í Grenigrund og í Reykjavík.
Öll ferðalögin, allir rúntarnir og
allar sögurnar.
Þegar amma mætti á svæðið
fylltist allt af lífi og gleði. Hún var
ávallt uppstríluð með bleikasta
varalitinn sem fékkst á Selfossi
og með henni fylgdu yfirleitt
nokkrar töskur með örfáum hólf-
um enda lífsnauðsynlegt að hafa
varalit til skiptanna, eyrnapinna,
sótthreinsiþurrkur og nokkrar
týpur af vatnshettum til að
skemma ekki lagninguna, líka
þegar farið var í ísbíltúr.
Traust, hlýja og húmor eru orð
sem eiga vel við um ömmu. Hún
var góður hlustandi og hægt að
ræða við hana um allt, enda fróð-
leiksfús en alls ekki forvitin. Hún
var skipulögð og með söfnunar-
áráttu af ýmsu tagi og því kom sér
vel að afi er einhver besti raðari
sem þekkist. Eitthvert magnað-
asta skipulag áður en Excel kom
til sögunnar er í sumarbústaðn-
um, Ylheimum, þar sem hvert
einasta atriði er sérstaklega
merkt þannig að allt fari örugg-
lega á sinn stað. Það sama átti við
um frystikistuna hjá ömmu, þar
sem búið var að sérmerkja allar
kökurnar og ísblómin með jarð-
arberja- eða karamellubragði.
Amma var höfðingi heim að
sækja, en lét líka alveg hafa fyrir
sér og þótti alls ekki leiðinlegt að
vera í selskap og láta dekra svo-
lítið við sig. Hún hafði einstakt
lag á því að segja sögur þannig að
eftir því væri tekið, hún söng,
spilaði og trallaði og framkvæmdi
alls konar búkhljóð yngstu kyn-
slóðinni til mikillar skemmtunar.
Elsku amma, það eru forrétt-
indi að hafa fengið þessar stundir
með þér og þótt það sé sárt að
kveðja munu minningarnar lifa.
Guð geymi þig.
Þinn
Árni Huldar.
Elsku besta amma Gunna hef-
ur nú kvatt þessa jarðvist. Amma
flutti á Selfoss tíu ára gömul, ólst
upp í Tryggvaskála sem foreldrar
hennar ráku í rúm 30 ár og átti
svo sitt heimili á Selfossi alla tíð
með afa Árna. Þau eignuðust sex
börn á sjö árum, þar af tvenna
tvíbura, afkomendurnir orðnir 54
og fleiri á leiðinni. Ömmu fannst
hún mjög lánsöm með allan hóp-
inn, var full af stolti og væntum-
þykju.
Ég hefði viljað hafa hana alltaf
hjá okkur og það er skrýtið að
fara ekki að heimsækja hana
lengur. Annars var það hún sem
var miklu duglegri að heimsækja
mig og okkur fjölskylduna í Dæ-
lenginu, koma við í „fýlubíltúr-
um“ og hitta skemmtilegt fólk
eins og hún orðaði það. En síðast-
liðið haust fór heilsunni verulega
að hraka og ég fór að heimsækja
hana, fyrst á Kumbaravog og svo
á Fossheima þar sem hún fékk
hjúkrunarpláss á sama stað og
afi. Hún var þó eftir sem áður
áhugasöm um mig og mína, alla
stórfjölskylduna og fleira sam-
ferðafólk. Hún fylgdist vel með
börnunum í fjölskyldunni, hafði
mikla ánægju af samskiptum við
þau og minningar mínar úr barn-
æsku um ömmu Gunnu endur-
ljómuðu í samskiptum hennar við
börnin mín.
Ég minnist ótal samveru-
stunda með ömmu Gunnu sem
barn. Austurvegur 29 var fjöl-
sóttur og þar var oft margt um
manninn. Amma á þönum í eld-
húsinu, þvottahúsinu, snúrunum,
uppþvottavélinni, strauvélinni en
samt alltaf kát og létt í spori.
Ljóðelsk og músíkölsk, söng mik-
ið og kenndi mér að syngja mörg
lög og vísur. Heimilið svo fallegt
og ævintýraheimur í mínum
huga, með listaverkum og falleg-
um munum sem amma og afi
höfðu m.a. eignast á ferðalögum
sínum um heiminn. Ég man svo
margt og langar að segja frá því
öllu. En þegar ég lít mér nær í
tíma og til samveru okkar í 45 ár,
þá stendur upp úr óendanlegt
þakklæti fyrir þessa yndislegu
ömmu sem kenndi mér svo
margt, þessa fallegu, skemmti-
legu og hlýju konu, vinkonu mína,
ömmu Gunnu. Hún elskaði lífið
heitt, var mikil félagsvera, bar
mikla umhyggju fyrir fólkinu
sínu, hafði áhuga á svo mörgu,
stundaði félagsstarf af kappi,
spjallaði um allt milli himins og
jarðar, mikill fagurkeri sem las
mikið, fór í leikhús og á listsýn-
ingar og elskaði að fara á tón-
leika. Hún var sannkölluð ætt-
móðir, sameiningartákn
fjölskyldunnar allrar og hún var
amma Gunna í huga miklu fleiri
barna en okkar Nökkva bróður,
barnanna minna, frændsystkin-
anna og þeirra barna.
Elsku amma, ég minnist þín
með gleði í hjarta og mikið mun
ég sakna þín en ef syrtir að „… ég
syng mig inn í sólskinsveröld
bjarta“, í minningu þinni, sem
alltaf mun lifa með mér. Takk
fyrir allt.
Sandra.
Guðrún Hulda
Brynjólfsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Þitt starf var farsælt, hönd
þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
En styrinn aldrei stóð um þig, –
hver stormur varð að lægja sig,
er sólskin þinnar sálar skein
á satt og rétt í hverri grein.
(Jóhannes úr Kötlum)
Sofðu rótt mín kæra
vina, englar Guðs þér yfir
vaki og verndi.
Hjartans þökk fyrir þína
vináttu, ást og tryggð.
Ingibjörg, Ævarr og
fjölskylda.
Í hjarta mínu er hátíð.
Hver hugsun og tilfinning mín
verða að örsmáum englum,
sem allir fljúga til þín.
Þeir ætla að syngja þér söngva
og segja þér, hvað þú ert góð –
og eigir sál mína alla
og allt mitt hjarta blóð.
(Davíð Stefánsson)
Takk fyrir allt elsku
amma.
Þín
Dröfn.
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Huldu Brynjólfs-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.