Morgunblaðið - 11.03.2015, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. MARS 2015
✝ Lýður BakkdalBjörnsson
sagnfræðingur
fæddist í Bakkaseli
við vestanverðan
Hrútafjörð 6.7.
1933. Hann lést 25.
febrúar 2015.
Foreldrar: Val-
gerður Elín Andr-
ésdóttir bóndi, f.
17.7. 1902, d. 20.9.
1981, og Björn
Lýðsson bóndi, f. 28.7. 1905, d.
14.1. 1971.
Lýður kvæntist 22. júní 1957
Guðbjörgu Ósk Vídalín Ósk-
arsdóttur, f. 6.4. 1931. Foreldrar
hennar: K. Óskar Þórðarson, f.
15.11.1906, d. 3.3. 1970, og Dýr-
finna Kristjánsdóttir, f. 22.6.
1912, d. 29.11. 2003. Dóttir Lýðs
og Guðbjargar: Valgerður Birna
hjúkrunarfræðingur, f. 20.6.
störf. Lýður var ekki hneigður
fyrir búskap. Hann gekk
menntaveginn. Lýður lauk BA-
prófi í sagnfræði og landafræði
ásamt kennsluréttindum 1957.
Hann tók cand. mag.-próf í Ís-
landssögu með aukagreinunum
mannkynssögu og landafræði í
framhaldi af BA-prófinu og lauk
því 1965. Kennsla og fræðistörf
urðu ævistarf Lýðs. Fyrst kenndi
hann við Vogaskóla í Reykjavík
1957-1965, Álftamýrarskóla
1966-1968, og Kennaraskóla Ís-
lands í nokkur ár. Lengst var
hann kennari við Verslunarskóla
Íslands. Hann tók þátt í fé-
lagsmálum, sat í stjórnum Sagn-
fræðingafélags Íslands og einnig
í stjórnum kennarafélaga. Hann
var einn af stofnendum Hag-
þenkis. Með kennslunni stundaði
Lýður fræðistörf. Lýður skrifaði
yfir 40 fræðibækur, flestar um
atvinnusögu. Einnig liggur eftir
hann fjöldi greina og ritgerða.
Hann starfaði við ritstörf allt
fram í andlátið.
Útför Lýðs fer fram frá Digra-
neskirkju í dag 11. mars 2015, kl.
13.
1959, gift Haraldi
Jónassyni við-
skiptafræðingi, f.
21.6. 1958, sonur
þeirra: Lýður Ósk-
ar Haraldsson, f.
26.10. 1980. Al-
systkini Lýðs eru:
Ólafur Gísli, f.
14.10. 1934, d. 15.1.
2002, Elínborg, f.
7.1. 1940, Sig-
urbjörg Guðrún
Sigríður, f. 22.7. 1945, hálfsystk-
ini: Oddur Jónsson, f. 24.10.
1921, d. 19.9. 1955, og Eyrún
Sigríður Sigurðardóttir, f. 26.5.
1928, d. 13.2. 1969. Uppeld-
isbróðir er Örn Björnsson, f.
25.8. 1947.
Þriggja ára flutti Lýður að
Fremri-Gufudal með foreldrum
sínum. Lýður stundaði á Gufu-
dalsárunum öll venjuleg sveita-
Lífið er ótrúlega stutt. Sú
staðreynd verður alltaf hvað
skýrust þegar vinur fellur frá.
Þú varst tólf árum eldri en ég
og farinn að heiman þegar ég
fór að muna eftir mér. Þú
ákvaðst að ganga menntaveginn
eins og sagt var í okkar sveit.
Birtist eins og farfuglarnir á
vorin og dvaldir heima yfir sum-
artímann. Á þeim tíma fannst
mér þú vera pínulítið framandi.
Ósjaldan fylgdist ég með þér
hlaupa að því er virtist í til-
gangsleysi fram og aftur um
dalinn. Þú sagðist vera að æfa
spretthlaup eða víðavangshlaup.
Síðar fékk ég að vita að þú varst
liðtækur í íþróttum.
Ég minnist þess þegar ég var
sex ára að við vorum saman á
hestbaki og sat ég fyrir framan
þig á hryssunni þinni henni
Fjöður. Hvert ferðinni var heitið
er horfið í djúp gleymskunnar.
Þú fórst að syngja, eitthvað sem
ég skildi ekki en ákvað að taka
þátt í söngnum og notaði minn
eigin texta. Þá sagðir þú að ég
væri að bulla. Ég var nú ekki á
því að mitt bull væri verra en
þitt. Þú hlóst að mér og sagðist
syngja á ensku og í framhaldinu
fékk ég smáfyrirlestur um það
að ekki töluðu allir sama tungu-
málið. Ég ákvað á þeim tíma-
punkti að læra ensku þegar ég
yrði stór. Svar þitt greyptist
einhvern veginn inn í vitund
mína og situr þar enn í dag. Ég
man það ekki orðrétt en það var
á þá leið að ég gæti lært ensku.
Þeir sem fæddir væru í torfbæj-
unum líkt og við yrðu þó gagn-
vart námi að hafa sterkan vilja.
Ég veit að menntavegur þinn
var ekki alltaf beinn og breiður.
Á þessum tíma voru engin
námslán. Þú fjármagnaðir nám-
ið með kennslu en kennsla varð
síðar eitt af þínum aðalstörfum.
Þú þurftir á námsárunum án efa
að neita þér um margt enda
varstu alltaf nýtinn. Ég heyrði
þá sögu að einhverju sinni hafi
nemendum þínum í Verslunar-
skólanum ofboðið aldur á skjala-
töskunni þinni og fært þér nýja.
Ég fullyrði að þú varst góður
kennari, því svo mörg hlýleg orð
hef ég fengið frá nemendum
þínum og líka reynt það á eigin
skinni. Stuðningur þinn við mig
í stærðfræði var ómetanlegur.
Ég átti á mínum skólaárum svo
dæmi sé tekið erfitt með að
skilja stærðfræðihugtakið einn
heill. Það var eiginlega ekki fyrr
en þú bentir mér á ósnerta
rjómatertu á kaffiborði móður
okkar að ég skildi samhengið og
ljósið kviknaði.
Þín nánasta fjölskylda var
ekki stór en mikið stóðuð þið
þétt saman og ekki síst á síð-
ustu árum. Þú hélst áfram fram
á síðasta dag sagnfræðivinnu
þinni, en það hefðir þú ekki get-
að nema með hjálp fjölskyld-
unnar. Ég minnist þess þegar
þú komst fyrst í sveitina að sýna
okkur kærustuna þína hana
Guðbjörgu (Lillu) og mikið vor-
uð þið sæl saman. Leiddust allt-
af en það var nú ekki algeng
sjón á okkar bæ að sjá fullorðið
fólk leiðast. Þið Lilla genguð
lífsveginn svo samstiga að nöfn
ykkar samhljóma þegar hugsað
er til annars ykkar.
Missir fjölskyldunnar er mik-
ill en góðar minningar um þig
og verk þín ylja hversdagsleik-
ann. Ég vona að forsjónin gefi
ykkur kjark til að takast á við
framtíðina.
Takk fyrir samveruna. Það
var gott að eiga þig að.
Þín systir,
Sigurbjörg.
Einn minna traustustu vina,
Lýður Björnsson sagnfræðing-
ur, er látinn. Hann hafði verið
heilsuveill alllengi og síðustu
vikurnar verið á sjúkrahúsi, líð-
an hans þar var slík að við öllu
mátti búast en andlát svo náinna
snertir mann alltaf djúpt. Við
Lýður kynntumst í Reykholti
árið 1948 og tókum þar lands-
próf 1950, en um Reykholts-
skóla skrifað Lýður fyrir
skömmu merka bók. Eftir lands-
próf lágu leiðir okkar saman í
MR og leigðum þá saman her-
bergi á Grundarstíg og Mið-
stræti í þrjá vetur, útskrifuð-
umst stúdentar 1954 og urðum
vinir fyrir lífstíð. Í Miðstræti
bjó einnig skólabróðir okkar,
mikill vinur og félagi, Magnús
Bjarnfreðsson, síðar kunnur
sem frábær fyrsti fréttaþulur
Sjónvarpsins. Svo varanleg og
traust voru vinaböndin að nú
hin síðari ár hittumst við reglu-
lega með konum okkar, Rúnu,
Lillu og Guðrúnu Árnadóttur,
yfir krásum og kaffibollum í
heimilum hver annars, rifjuðum
upp gamlar bráðskemmtilegar
sögur frá skólaárum og tókum
út þjóðmálin, söguna og nú-
tímann.
Í fyrra átti árgangur okkar
60 ára úrskriftarafmæli og var
þá margt gert til að minnast
þeirra tímamóta. Þegar við átt-
um 50 ára afmæli gerðist það
einna merkast að gefið var út
Stúdentatal sem Lýður ritstýrði
með æviágripum okkar 119 sem
útskrifuðumst 1954 frá MR.
Fyrir það verk á Lýður miklar
þakkir skildar. Á útskriftardag-
inn, 16. júní sl., var þess minnst
hve árgangur okkar frá MR hef-
ur skilað mörgu merku starfs-
fólki á hinum ýmsu sviðum þjóð-
lífsins, m.a. fjölda
hæstaréttardómara o.fl. Þar
kom einnig fram að úr árgangi
okkar væri einn afkastamesti
sagnritari síðari tíma, Lýður
Björnsson. Hann hafi skrifað
um 40 sagnfræðibækur af ýms-
um toga. Þetta stórvirki vann
hann ásamt kennslu sem aðal-
starfi m.a. við Kennaraháskóla
Íslands og Verslunarskóla Ís-
lands. Þetta sýnir glöggt elju-
semi og einstaka hæfileika Lýðs
en hann var stálminnugur, mikil
fróðleiksnáma, lipur penni og
hafði brennandi áhuga á rann-
sóknum á sviði sagnfræði.
Það segir mikið um mann-
kosti Lýðs, mannþekkingu og
hæfileika að hann naut einstakr-
ar hylli sem kennari. Til marks
um það hafa nokkrir nemenda
hans boðið honum og Lillu konu
hans árlega út að borða síðan
Lýður útskrifaði þá! Hann lagði
ekki árar í bát þótt veikindi
steðjuðu að. Fram til síðasta
dags var hann sívinnandi. Mikl-
ar mætur hafði hann á Skúla
fógeta og gaf út á eigin vegum
bók um Skúla á síðastliðnu ári,
sem hann gaf vinum sínum til
þess að minnast merkisafmæla
þeirra beggja. Í tilefni af átt-
ræðisafmæli Lýðs gaf einnig
Vestfirska forlagið honum til
heiðurs út bókina Ýmislegt frá
fyrri tímum, Þættir úr verkum
sagnfræðings. Það er mjög að
verðleikum.
Að leiðarlokum viljum við
Rúna þakka Lýð samfylgdina,
trausta og hlýja vináttu í rúm-
lega hálfa öld. Það er mikil gæfa
að fá að njóta þeirra gersema í
lífinu. Skólasystkin okkar vilja
einnig koma á framfæri innilegu
þakklæti fyrir góð kynni og ljúfa
samveru og samstarf. Við vott-
um öll Lillu, Valgerði og fjöl-
skyldu innilega samúð okkar og
biðjum Guð að blessa okkur
minningu Lýðs Björnssonar.
Lárus Jónsson.
Lýður stundaði nám í Reyk-
holtsskóla á 5. áratug síðustu
aldar og urðu Bjarni, eldri bróð-
ir minn, og hann þá góðir vinir
og ég sem litli bróðir fylgdi þar
nokkuð með. Við höfum því
þekkst alla tíð síðan. Svo vildi
einnig til að foreldrar Lýðs
leigðu jörð af fósturforeldrum
föður míns um tíma.
En kynni okkar og samstarf
tók nýja stefnu fyrir u.þ.b. fjór-
um árum við samningu og út-
gáfu bókarinnar um sögu Reyk-
holtsskóla. Þá myndaðist hópur
áhugamanna um útgáfu slíkrar
bókar undir forystu Davíðs Pét-
urssonar á Grund og með stuðn-
ingi Snorrastofu í Reykholti,
sem síðan tók að sér útgáfu bók-
arinnar. Þá kom í ljós að Lýður
hafði hafið ritun á sögu skólans
á Hvítárbakka, sem var und-
anfari Reykholtsskóla, ásamt
sögu upphafsára Reykholts-
skóla.
Ákveðið var að sameina þá
hópa sem að þessu stóðu og var
Lýður valinn til söguritunarinn-
ar. Varð þannig til bókin um
sögu skólanna á Hvítárbakka og
í Reykholti sem út kom fyrir
rúmu ári.
Hér var um að ræða mikla
vinnu, og þótt stuðningshópur-
inn legði mikið af mörkum varð-
andi efnisöflun, ekki síst í formi
mynda, var höfuðverkið í hönd-
um Lýðs, og skilaði hann því
með miklum ágætum.
Það var mér og eflaust öðrum
í stuðningshópnum mikil ánægja
að starfa með Lýð þennan tíma,
enda var allt verkið af hans
hálfu unnið af miklum heiðar-
leika og dugnaði, þrátt fyrir að
heilsan væri að verulegu leyti
brostin.
Við Lýður vorum í sambandi
eftir útgáfu bókarinnar. Við
ræddumst við í síma fyrir aðeins
u.þ.b. mánuði er hann var að
spyrja frétta af sölu bókarinnar.
Ég get því miður ekki verið
við útför Lýðs, þar sem ég er
staddur erlendis, en ég votta
eiginkonu og fjölskyldu samúð
okkar Dóru og þakka Lýð gott
samstarf og vináttu.
Guðmundur Einarsson.
Hlíðin mín fríða
hjalla meður græna,
blágresið blíða,
berjalautu væna,
á þér ástaraugu
ungur réð ég festa,
blómmóðir besta!
(Jón Thoroddsen.)
Lýður Björnsson var fæddur
í Bakkaseli í Standasýslu en ólst
upp í Fremri-Gufudal í Gufu-
dalssveit í Barðastrandarsýslu
og í vitund minni var hann alltaf
tengdur Ströndum og Breiða-
fjarðarsvæðinu sterkum bönd-
um. Hann var stór maður og
karlmannlega vaxinn og bar sig
vel. Viðmótið og fasið var yf-
irlætislaust en bar með sér
traust og jafnlyndi. Þetta minnti
mann á að Strandamenn hafa
alla tíð verið taldir manna sterk-
astir hér á landi og óblíð náttúr-
una hefur kennt þeim að sýna
æðruleysi þegar að þeim hefur
þrengt.
Kennsla og ritstörf urðu við-
fangsefni Lýðs um ævina og í
Verslunarskólanum lágu leiðir
okkar saman fyrir rúmum
þremur áratugum. Okkar varð
fljótt vel til vina og um margt
var hægt að spjalla. Lýður hafði
lagt stund á sögu á háskólaárum
sínum og lokið prófi í þeirri
grein. Umræðuefnið var því oft
saga og eitthvað sem henni
tengdist. Óhætt er að segja að
Lýður hafi verið sérlega vel að
sér á mörgum sviðum sagnfræð-
innar en þó mun saga 18. ald-
arinnar hafa átt einna ríkastan
þátt í honum. Um þetta skeið
sögu okkar ritaði hann mjög
mikið, ekki síst um sögu Skúla
fógeta og Innréttingarnar svo-
kölluðu. En af því spratt svo
áhugi hans á atvinnu- og iðn-
sögu almennt en um það efni
átti hann eftir að rita geysimik-
ið. Einnig skrifaði hann marga
fróðleiksþætti um mannlíf í átt-
högum sínum og fyrir skömmu
kom út bók eftir hann um sveit-
ina hans gömlu sem heitir því
fallega nafni Þar minnast fjöll
og firðir. Öll sín fræðastörf
stundaði Lýður ásamt kennslu í
ýmsum skólum og eru í raun
hrein undur hversu mikið liggur
eftir hann í rituðu máli. Aldrei
heyrðist hann tala um að hann
ætti annríkt eða hefði mikið á
sinni könnu en eitt sinn man ég
að hann sagði við mig: „Þegar
ég er einn í kotinu vinn ég eins
og skrattinn sé á hælunum á
mér!“
Lýður var sérlega vel látinn
kennari og varð þess oft vart,
þegar nemendur kvöddu kenn-
ara sína að vori, hversu vænt
þeim þótti um hann. Einhverju
sinni luku þeir orðum sínum
svo: „Þú ert gull af manni, Lýð-
ur.“ Undir þessi orð getum við
samkennarar hans vissulega
tekið.
Aðstandendum Lýðs færi ég
samúðarkveðjur.
Gunnar Sveinn
Skarphéðinsson.
Fallinn er frá góður vinur og
félagi, Lýður Björnsson, eftir
erfið veikindi.
Fyrir hartnær 65 árum
gengu fimm ungar stúlkur í
saumaklúbb og vinskapur hófst
sem staðið hefur alla tíð síðan.
Lýður giftist síðar (Guðbjörgu)
Lillu, einni úr saumaklúbbnum.
Stúlkurnar og eiginmenn þeirra
urðu mjög samheldinn vinahóp-
ur sem átti saman margar
skemmtilegar stundir. Farið var
út á fyrsta vetrardag, á þorra-
blót og þess notið að vera sam-
an. Á sumrin var farið í ferðir
um landið og sérstaklega er
minnisstæð ferðin í Þorskafjörð
þar sem Lýður sýndi okkur sín-
ar bernskuslóðir. Þá var farið í
nokkrar utanlandsferðir. Mikil
vinátta tókst með eiginmönnun-
um sem spiluðu brids saman
hálfsmánaðarlega um áratuga-
skeið.
Lýður var einstakur ljúfling-
ur og frábær sögumaður og un-
un var að heyra hann segja frá
á sinn hæga og lágstemmda
hátt. Lýður var kennari af guðs
náð og hlustuðu nemendur á
hann af athygli.
Kæra Lilla og fjölskylda. Við
sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Við
kveðjum góðan vin sem er sárt
saknð, en eftir lifir minning um
góðan dreng sem alltaf kom
með birtu og yl inn í tilveruna.
Skáldið Tómas Guðmundsson
segir:
Nú veit ég að sumarið sefur
í sál hvers einasta manns.
Eitt einasta augnablik getur
brætt ísinn frá brjósti hans,
svo fjötrar af huganum hrökkva,
sem hismi feykt á bál,
unz sérhver sorg öðlast vængi
og sérhver gleði fær mál.
Jóhanna (Lilla), Bergdís
(Dísa) og Guðmundur.
Það er í senn erfitt og auð-
velt að skrifa eftirmæli um sam-
kennara okkar, Lýð Björnsson.
Erfitt vegna þess að það er eft-
irsjá að Lýð. Auðvelt vegna
þess við eigum ekki annað en
ljúfar minningar um hann eftir
áratuga kynni. Lýður var þægi-
legur maður og ævinlega
reiðubúinn að taka þátt í fé-
lagslífi nemenda og kennara.
Hann hafði mjúkan stíl í
kennslu, var vinsæll meðal nem-
enda og gerði námsefnið eft-
irminnilegt.
Þegar nýir kennarar hófu hóf
störf við Verslunarskóla Íslands
á síðari hluta síðustu aldar var
það ekki aðeins kennslustarfið
sem tók við innandyra. Við
stjórnvöl skólans var virtur
fræðimaður, dr. Jón Gíslason
sem þekktur var fyrir þýðingar
á grískum harmleikjum og höf-
undur góðbókar um Goðafræði
Grikkja og Rómverja. Og í
þröngri kennarastofunni tók við
þverfagleg húmanísk akademía.
Ein af ástæðum þessarar sjálfs-
prottnu akademíu var sennilega
rúmtak kennarastofunnar. Hún
var of þröng til að rúma klíku-
hópa. Þessi menntastofnun
kennarastofunnar var nýgræð-
ingum andleg upplyfting og
fróðleiksnáma. Einn af eftir-
minnilegri meðlimum þessarar
akademíu var Lýður Björnsson
sagnfræðingur. Hann hafði frjó-
an huga og var ósínkur á ný
sjónarhorn og umræðuefni, en
hann kunni líka þá list að hlusta
á aðra af athygli.
Lýður flíkaði ekki verkum
sínum og nýgræðingar komust
að því fyrir tilviljun og smám
saman að hann lifði tvöföldu lífi.
Fyrir utan kennsluna var hann
einnig afkastamikill rithöfund-
ur. Eftir hann liggja fjölmörg
ritverk. Svo mörg að það er
töluvert verk að lesa ritaskrá
Lýðs, hvað þá öll ritverkin. En
það ætti hins vegar engum að
leiðast lestur þeirra verka. Fag-
rit á borð við Sögu hitaveitu
Reykjavíkur tókst honum að
gera að spennandi lestrarefni
með ýmiss konar safaríkum
hliðarfróðleik.
Meðal hæfileika Lýðs, sem
komu sér óefað vel fyrir sagn-
fræðing, voru stálminni hans og
næmi á eiginleika fólks. Hann
var glöggur á mannkosti sam-
ferðafólks síns, en lét ókostina
liggja á milli hluta. Þetta viðhorf
Lýðs var ein af ástæðunum fyrir
notalegri návist hans. Og svo
var hann húmorískur í betra
lagi, en gamansemin lá ekki allt-
af á yfirborðinu. Í síðustu bók-
inni með verkum Lýðs, Ýmislegt
frá fyrri tímum, eru dæmi um
þennan lágstemmda húmor sem
og flýtur framhjá líkt og af til-
viljun. Í grein um ýmsa starf-
semi um miðja síðustu öld er
vitnað í Ronald Reagan: Sagt er
að stjórnmál séu næstelsta at-
vinnugreinin. Ég hef smám
saman gert mér grein fyrir því,
að þau eru býsna lík þeirri elstu.
Þarna lætur Lýður sjálfan
Reagan Bandaríkjaforseta
leggja dóm sinn á ákveðið
ástand hér á landi og taka þann-
ig af sér ómakið. Það er ekki
fyrr en nú þegar Lýður er allur,
að fólk getur farið að gera upp –
og gera sér grein fyrir – því
gríðarmikla, merkilega og raun-
ar ómetanlega verki sem Lýður
lætur eftir sig í minningasjóði
þjóðarinnar.
Hugheilar samúðarkveðjur
sendum við Guðbjörgu, Valgerði
og öðrum aðstandendum.
Ólafur Halldórsson og
Valdimar Hergeirsson.
Kveðja frá Sögufélagi
Barðastrandarsýslu og
Árbók Barðastrandarsýslu
Þegar Sögufélag Barða-
strandarsýslu var stofnað var
Lýður Björnsson einn af þeim
sem fögnuðu því og gekk strax í
félagið. Það sama gerðist þegar
farið var aftur að gefa út Árbók
Barðastrandarsýslu. Hann var
strax tilbúinn að liðsinna rit-
stjórn og átti í fórum sínum
mikið af efni til birtingar í Ár-
bókinni. Lýður hafði mikinn
áhuga á allri sagnfræði sem
tengdist Barðastrandarsýslu,
hafði komið á flesta þekkta
sögustaði í sýslunni og þekkti
sögu hennar allrar betur en aðr-
ir. Þess vegna var ekki ónýtt að
geta leitað til Lýðs að fróðleik
og tilsögn. Hann kom með
ábendingar um hverju þyrfti að
halda til haga og forða frá glöt-
un enda var hann manna dug-
legastur að skrifa um ýmsa hluti
í sýslunni. Það sést best á því
þegar skoðað er efnisyfirlit
þeirra Árbóka sem hafa komið
út eftir að hún var endurreist,
þar er nafn Lýðs tengt stórum
hluta greinanna.
Lýður skrifaði ekki einungis
um sína sýslu heldur liggja eftir
hann margar bækur og greinar
um ýmislegt varðandi sagnfræði
og sögu allt í kringum landið.
Hann var einhver afkastamesti
og virtasti sagnfræðingur okkar
á síðustu áratugum.
Lýður var afskaplega hjálp-
fús og gott að leita til hans,
hann var alltaf ljúfur og hress í
viðmóti og laðaði þar með bæði
lærða og leikmenn að sér. Við-
mót hans og hjálpsemi smitaði
út frá sér svo enginn hafði beyg
af því að leita til hans þó að
hann væri einhver virtasti sagn-
fræðingur landsins. Hann veðr-
aðist allur upp ef hann vissi af
einhverjum sem var að skrá
eitthvað um Barðastrandarsýslu
og bauð fram sína aðstoð.
Við þökkum Lýð fyrir allt
hans starf fyrir Árbók Barða-
strandarsýslu og þann hlýja hug
sem hann bar til Sögufélags
Barðastrandarsýslu.
Fyrir hönd Árbókar Barða-
strandarsýslu og Sögufélags
Barðastrandarsýslu.
Daníel Pétur Hansen.
Lýður Bakkdal
Björnsson
 Fleiri minningargreinar
um Lýð Bakkdal Björns-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.