Húnavaka - 01.05.1966, Qupperneq 37

HÚNAVAKA
35
samlegar — hvað það væri unaðslegt, þegar nýtt líf kæmi í heim-
inn. Alltaf síðan hefur mér þótt dásamlegt að vera við fæðingu.
Minnissteeðir sjúklÍ7igar.
Ymsir sjúklingar eru mér minnisstæðir, t. d. Stebbi straumur,
sem svo var kallaður. Það var hann, sem Kjarval málaði af alveg
meistaralegt málverk. Kjarval var einhvern tíma gestur hjá læknis-
hjónunum og kynntist Stebba á sjúkrahúsinu. Stebbi hafði stórar
hendur og pataði með þeim út í loftið, þegar hann var alltaf að
tala um hvítu merina sína, sem hann hefur ef til vill einhvern tíma
átt. Á myndinni sat Stebbi á hvítu merinni með englameyjarnar
kringum sig og dýr merkurinnar hér og þar. Kallaði Kjarval mál-
verkið „Hugmyndaflugið hans Stebba“.
Eftir það sendi Kjarval Stebba alltaf jólakveðju. Hann sagði að
þeir ættu svo margt sameiginlegt, Stebbi og hann.
Þá er mér Sigurður Semingsson í fersku minni. Hann hafði ver-
ið hér í mörg ár, þegar ég kom, og var alveg ótrúlega harður af
sér. Ekki fékkst hann til að taka sprautu, þó að honum liði illa,
og fór fram á salerni á næturnar, eftir að hann var svo hrumur, að
hann vildi ekki láta sjá til sín á daginn. Einn morguninn sagði
hann: Nú fer ég ekki fleiri ferðir fram. Ég held að hann hafi skrið-
ið inn aftur.
Ég man ákaflega vel eftir Sigurði frá Brekkukoti. Hann var
berklaveikur og lá hjá okkur í mörg ár. Hann var bráðgreindur og
vel gerður maður. Mér fannst alltaf hægt að sækja kjark og styrk
til hans, þó að hann væri sjúklingur. Hann var gæddur kímnigáfu
og sá margt og geymdi það vel, en laumaði því að manni, þegar
tækifæri gafst, á skemmtilega gamansaman hátt. Honum þótti
fjarska vænt um fjölskylduna sína. Það komu margir til hans, og
ég saknaði hans mikið.
Af sjúklingum með dulræna hæfileika get ég nefnt Jónínu Hann-
esdóttur. Hún lá hér nokkur ár og var mjög greind kona. Hún
var lömuð upp að mitti. Hún sagðist alltaf vita, þegar einhver væri
feigur. Það brygðist ekki að þeir fengju heimsókn. Hún sagði mér
stundum frá því, sem hún sá. Henni var ekki um suma gefið, sem
lágu í stofu með henni. Hún sá eitthvað í kringum þá og oft voru
fleiri inni í stofunni en aðrir sáu.