Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2007, Blaðsíða 127

einfalda hrútsmynd í Skollhólahreppi að Ási í Ásahreppi.21 Í hellunum
naut dagsbirtunnar ekki við og þar þurfti ljósgjafa til að geta athafnað sig.
Þessar aðstæður kalla beinlínis á dulúð og spennu. Ekki má svo gleyma
því að í hellunum hafði fólk ró og næði, ljósleysið og kyrrðin sá til þess.
Í Paradísarhelli stendur m. a. „Hér kom síra Steinmóðr“. Sá Steinmóður
gæti hafa verið uppi á 15. öld.22 Elsta áletrun í helli hér á landi mun vera í
Sönghelli á utanverðu Snæfellsnesi. Er hún sögð vera frá árinu 1483.23
Við útræði hér á landi eru bergristur þekktar á mörgum stöðum sem
fyrr segir. Eru þær mjög í ætt við risturnar í hellunum, en þó ekki eins
fjölbreyttar. Þær eru nær ætíð fangamark manna eða dagsetningar til
staðfestingar á því að sá sem risti hafi verið á staðnum þann daginn eða
það árið. Ein ristan frá Örfirisey í Reykjavík er svohljóðandi:
CHESTER C. ...OHOSZ
STEVENS POINT WIS
MARCH 1942 USA
Einnig er þar að finna fangamark Hendriks Hansens24, eins fyrsta borg-
ara Reykjavíkur, þess er reisti Hansenshús (öðru nafni Smiðshús) sem nú
stendur á Árbæjarsafni en stóð áður við Pósthússtræti 17.
Á tréreku einni sem fannst á Indriðastöðum í Skorradal árið 1933
(Þjms 11687), er talið að elstu rúnaáletrun hérlendis sé að finna.25 Er
126 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
5. mynd. Nafn Hendriks Hansens klappað í fjörugrjótið í Örfirisey. Ljósm. BFE.