Dagblaðið Vísir - DV - 14.01.2011, Blaðsíða 31

Viðtal | 31Helgarblað 14.–16. janúar 2011
A
nna Mjöll hringir í mig í
öngum sínum rétt fyrir við-
talið. „Ég verð líklega að-
eins of sein, bíllinn er raf-
magnslaus og fer ekki í
gang.“ Stuttu seinna hringir hún aftur.
„Ég er komin niður í bæ, ég er hjá Bæj-
arins bestu, hvert á ég að keyra núna?“
spyr hún. Ég leiði hana í gegnum það
sem henni finnst vera steinsteypu-
frumskógur beina leið að dyrum DV
á Tryggvagötu. „Ég keyri núna eins og
algjör leppalúði,“ segir Anna Mjöll og
hlær. „Stýri með tönnunum.“
Anna Mjöll hefur búið í Los Ange-
les árum saman og villist því auðveld-
lega í Reykjavík. Hún kemur hingað
nokkrum sinnum á ári og í þetta sinn
er hún hingað komin til að verja jólum
og áramótum með foreldrum sínum,
fjölskyldu og vinum. Anna Mjöll er
yngra barn tónlistarfólksins Svanhild-
ar Jakobsdóttur og Ólafs Gauks. Bróð-
irinn, Andri Gaukur, er skurðlæknir
í New Hampshire í Bandaríkjunum.
„Ég sé um vesturströndina, hann um
austurströndina,“ segir Anna Mjöll og
skellir upp úr. „Við lifum afar ólíku lífi.
Hann býr með eiginkonu sinni, Ingu,
og á tvö börn, Alexöndru og Aron. Ég
bý ein með hundunum mínum, Ma-
estro og Melódíu, og er ekki enn búin
að ákveða hvað ég ætla að verða þegar
ég verð stór.“
Þau eru náin og samheldin fjöl-
skylda og Anna Mjöll segist ekki geta
verið án hennar. „Ef þau væru á tungl-
inu færi ég þangað,“ segir hún við rit-
stjórann á ritstjórnarskrifstofunni þar
sem blaðamenn geta ekki að því gert
að þeir stari opineygðir á eftir henni.
Hún er fínlega vaxin með sítt, ljóst
hárið krullað og tekið upp í tagl. Hún
er með stór blá augu og ævintýralega
löng blakandi augnhár, með lítinn
farða en sólbrúna og frísklega húð.
Gömul sál
„Ég var alin upp fyrstu hundrað árin
í Fossvoginum,“ segir Anna Mjöll
sem segist aðspurð vera orðin 29 ára.
„Ég hef haldið upp á 29. afmælisdag-
inn minn nokkrum sinnum og því er
tíminn afstæður í meira lagi í mínum
heimi,“ segir hún og hlær.
Anna gekk í Fossvogsskóla og átti
hamingjuríka æsku. „Ég var ósköp ró-
legt barn, allir sögðu að ég væri göm-
ul sál. Ég bjó við tilfinningalegt öryggi
og get þakkað það foreldrum mínum
sem hafa alltaf staðið með mér í lífinu.
Alveg eins og klettar.“
Seinna fór Anna Mjöll í Réttar-
holtsskóla og þaðan lá leið hennar í
MR. Eftir MR fór hún í Háskóla Íslands
í sálfræði og frönsku og lærði síðan
frönsku í Sorbonne-háskóla í París.
Faðir Önnu Mjallar, Ólafur Gaukur,
lærði tónsmíðar við Grove-tónlistar-
skólann í Los Angeles og þangað hélt
Anna Mjöll til náms eftir Parísardvöl-
ina árið 1992. Ég fór fyrst í Grove-skól-
ann til að reyna að herma eftir pabba
og síðan í Musician´s Institute í Holly-
wood. „Ég hef ekkert sloppið þaðan
síðan enda lent í óteljandi ævintýr-
um,“ segir hún.
Var lögð í einelti
Anna Mjöll átti að sumu leyti nokk-
uð erfið unglingsár sem hún þakkar
þó fyrir að hafa átt því reynslan finnst
henni hafa verið dýrmæt og mótandi.
„Í lífinu eru náttúrulega vandræði
hér og þar, þó að maður sé ekki endi-
lega alltaf að ræða þau og útvarpa
þeim út um allt. Allir glíma við vanda-
mál og það breytir litlu að velta sér upp
úr þeim því að mínu mati hafa þau þá
oft tilhneigingu til að stækka og verða
flóknari að umfangi en þau raunveru-
lega eru. Ég get samt sagt frá því í dag
að ég lenti hreint út sagt í talsverðu
einelti í Réttarholtsskóla sem stóð
yfir í þau þrjú ár sem ég stundaði þar
nám. Þetta var mikil kvöl og pína og
ég vissi ekki þá að þetta væri það sem
við köllum einelti í dag. Umræðan var
öðruvísi í þá daga. Það var litið fram
hjá hlutum sem þessum. Ég veit ekki
hvort það hefði breytt nokkru ef það
hefði verið gert meira mál úr þessu.
Höfnun sem þessi er sár á unglings-
árunum en einhvern veginn komst ég
í gegnum þetta, fyrst og fremst vegna
þess hversu góða fjölskyldu ég á.“
Þakkar fyrir kvölina
Anna Mjöll segist halda að sé mann-
eskja látin finna fyrir því að hún eigi
ekki heima í hópi, þá finni hún oft eitt-
hvað annað verðmætt innra með sér.
„Þess vegna hefur mig alltaf langað til
að þakka þeim sem lögðu mig í einelti
mjög vel fyrir. Ég held að það sé stað-
reynd að þeir sem lenda í því að vera
lagðir í einelti einhvers staðar á lífs-
leiðinni verði oft sterkari fyrir vikið.
Ég las einhvern tímann viðtal við Pál
Óskar þar sem hann heldur því fram
að þeir sem eru lagðir í einelti í skóla
skari oftar en ekki fram úr á einhverju
sviði seinna á ævinni. Þetta held ég
að sé að mörgu leyti satt, svo allir þeir
sem eru píndir í skólanum í dag ættu
að hafa það hugfast að þetta verður
bara allt saman allt í lagi. Karma sér
alltaf um sína.“
Erfiðum kafla lokið
Eftir erfið ár í Réttarholtsskóla gekk
Anna Mjöll í MR og líf hennar og líð-
an breyttist til mikilla muna. „Í MR var
gott fólk, þar eignaðist ég góðar vin-
konur og þar með var þessum skrýtna
kafla í lífi mínu lokið.“ Blaðamaður
hefur fregnir af því að Anna Mjöll hafi
reynst góður námsmaður og flest-
ir samferðamenn hennar lýsa gáfum
hennar sem langt yfir meðallagi. Anna
Mjöll gerir lítið úr þessu lofi.
„Ég var ekki sú samviskusamasta
en slapp alltaf vel í gegnum prófin.
Það mættu kannski vera meiri kröfur,
nemendum er sleppt allt of auðveld-
lega í gegnum námið. En árið sem
ég varð stúdent, 1989… “ Anna Mjöll
snarstoppar í frásögninni og skellir
upp úr, segist náttúrulega hafa verið
fimm ára þegar hún útskrifaðist enda
sé hún aðeins 29 ára eins og áður hef-
ur komið fram. Hún tekur aftur upp
þráðinn og lýsir því ástandi sem þá var
um landið allt þegar nemendur fengu
að skemmta sér lausir við allar heims-
ins áhyggjur vegna kennaraverkfalls
sem stóð yfir vikum saman. „Það mátti
sleppa því að taka stúdentsprófin og
það var val um að taka þau og það
gerði ég. Ég sat því inni og lærði með-
an aðrir sprelluðu og trúði því að það
væri gott fyrir mig sjálfa að vita að ég
gæti klárað þetta. Það tókst og ég setti
upp stúdentshúfuna með réttu.“
Er friðlaus
Tveggja ára var Anna Mjöll byrjuð að
syngja hástöfum brot úr klassískum
dægurlögum. „Strax orðin óþolandi,“
bætir hún við. Hún er enda alin upp á
tónelsku heimili. Hún segist alltaf hafa
viljað verða söngkona og aldrei gert
áætlanir um annað og hennar ham-
ingjustundir eru þegar hún syngur á
sviði.
„Þó að mér finnist ég ekki vera
orðin stór og framtíðin sé enn býsna
ómótuð hef ég þrátt fyrir það haft
nokkuð fasta stefnu í lífinu. Það er
vegna þess hvernig mér líður þegar ég
syng frekar en að ég hafi gert áætlan-
ir um að verða söngkona. Mínar ham-
ingjustundir eru þegar ég er á sviði.
Ég er friðlaus og það er erfitt fyrir mig
eins og marga aðra að finna þenn-
an eftirsótta innri frið. Ég finn þenn-
an frið þegar ég syng á sviði og finn
tengslin við áhorfendur. Þá finn ég
jafnvægið og róna og þessa ótrúlegu,
óútskýranlegu tilfinningu sem ég veit
ekki einu sinni hvað heitir. Það er þess
vegna sem ég syng. Þetta bara gengur
ekki upp öðruvísi.“
Hér á Íslandi kom Anna Mjöll fram
með foreldrum sínum, Svanhildi og
Ólafi Gauki, á Rósenberg við góðar
undirtektir. „Rósenberg er vel heppn-
aður tónleikastaður og þar er góður
andi. Mér leið sérstaklega vel að syngja
þarna og það var gaman að troða upp
með töffaranum honum pabba á gítar
og að syngja með mömmu og áhorf-
endur voru í stuði.“
Stormasamt samband
Anna Mjöll var gift Neil Stubenhaus,
einum virtasta stúdíóbassaleikara
Los Angeles-borgar, í nokkur ár. Sam-
band þeirra var stormasamt. Þau tóku
ákvörðun um að skilja fyrir ári og
Anna Mjöll telur að það hafi verið far-
sæl ákvörðun enda finni hún til mik-
ils léttis.
„Okkur þykir enn vænt hvoru um
annað og erum í góðu sambandi.
En það er auðvelt að segja það núna
þegar tíminn hefur liðið að samband
okkar einfaldlega gat ekki blessast. Ég
hélt að við myndum finna jafnvægi í
hjónabandi en þannig fór það nú ekki.
Sagan er oft eins í þessum tilvikum,
það eru of miklir árekstrar, of mikil
vanlíðan og á endanum slitnar upp úr
samböndum eins og þessum.
Vandamálið var samt ekki að við
gætum ekki talað saman því við erum
í sama bransanum og skiljum hvort
annað að því leyti hvernig það er að
lifa lífi listamannsins.
Að skilja við eiginmann sinn er
náttúrulega hunderfitt, en samband
okkar hafði verið erfitt í langan tíma
og það var léttir að taka sjálfa ákvörð-
unina og ég er fegin að við tókum
hana því lífið verður að halda áfram.
Það er alltof stutt til þess að dvelja í
dramatík.“
Lífið í L.A.
Anna Mjöll hafði haldið litlu íbúð-
inni sinni í Kaliforníu og flutti út með
hundana þeirra tvo. „Þar er hljóðver-
ið mitt og hefur alltaf verið svo að það
var alls ekki óþægileg tilfinning að
snúa til baka og ég hef hundana mína,
þau Maestro og Melódíu. Þau eru litlu
börnin mín, alveg gjörspillt að sjálf-
sögðu og ég gæti ekki lifað án þeirra.“
Kreppan hefur líka hafið innreið
sína í Los Angeles og lífið þar er ekki
leikandi létt að sögn Önnu Mjallar.
„Það er ekki létt að búa neins staðar.
Hvort sem það er L.A. eða Reykjavík.
Það er líka kreppa úti og þar er fólk
að missa húsin sín og stríðir við fá-
tækt. Það er þó ólíkt ódýrara að búa
úti í L.A., að flestu leyti. Hvað er mál-
ið með verð á mat hér? Hefur fólk
efni á þessu? Að kaupa hamborgara
og franskar á skyndibitastað kostar
1.500 krónur eða meira. Það er hreint
ótrúlegt. Fólk þarf að standa í biðröð-
um eftir mat – á Íslandi! Það er ekk-
ert eftir þegar búið er að greiða leigu
eða afborganir. Það þarf að laga þetta
með öllum ráðum. Þetta stingur við
heimkomuna og mér finnst ástandið
hryggilegt.“
Frelsistilfinning
Önnu Mjöll finnst að sama skapi létt-
ara að búa úti í L.A. vegna þess að
þar fær hún að vera hún sjálf.
„Það fylgir því viss frelsistilfinn-
ing að búa í stórborg. Ég get gert það
sem mér sýnist. Ég fer á inniskónum
í grænu náttbuxunum með fjólu-
bláu doppunum út að labba og gæti
þess vegna verið með neonskilti á
hausnum og það er öllum alveg ná-
kvæmlega sama. En það mikilvæg-
asta er þó að ég hef fengið frábær-
ar móttökur á tónleikum mínum
vítt og breitt í Los Angeles. Reynd-
ar voru jólatónleikar mínir á Café
Rósen berg svo vel heppnaðir að ég
er strax farin að undirbúa tónleika
hér heima næstu jól! Það gerir mig
hamingjusama að vera metin af því
sem ég hef fram að færa og ef ég er
heppin þá get ég lifað af músíkinni.“
Mikill einfari
Venjulegur dagur hjá Önnu Mjöll
byrjar á því að hún fer út að ganga
með hundana sína tvo. Hundana
sína hugsar hún um af alúð og í
hversdeginum eru þeir henni mik-
ilvægir. Heilsan er henni líka mikil-
væg. „Ég byrja alla daga á að fá mér
hollan og góðan djús. Nýkreistan úr
appelsínum og greipi og öðru holl-
meti. Ég fæ mér slíkan djús tvisvar
á dag. Ég borða líka mikið af græn-
meti og tek lýsi á hverjum degi.
Svo fer ég út að ganga með hund-
ana mína, þeir elta snáka og eðlur
sem þeir ná aldrei. Um leið og þeir
stökkva á eftir þeim eru þær komn-
ar til San Fran cisco. Ég hef alltaf jafn
gaman af þessum göngutúrum.“
Þegar heim er komið vinnur hún
að tónlist og fylgist með fréttum.
Á kvöldin fer hún stundum út og
hlustar á lifandi tónlist en annars
finnst henni best að vera ein á bak
við lokaðar dyr í ró og næði eða í fé-
lagsskap fárra og vel útvaldra vina.
Það kemur blaðamanni á óvart að
Anna Mjöll sé sá einfari sem hún
lýsir.
„Ég hef alltaf gefið ranga mynd af
sjálfri mér. Ég gaf mig út fyrir að vera
opin og glaðlynd. Alltaf að glensa
og grínast en ég er ekki þannig. Mér
finnst best að vera ein heima hjá
mér bak við lokaðar dyr. Ég er róleg
Finnur friðinn á sviði „Mínar hamingjustundir eru þegar ég er á sviði. Ég er friðlaus og það er erfitt fyrir mig eins og marga aðra að finna þennan eftirsótta innri frið.“ Mynd SiGtryGGur Ari„Ég get samt
sagt frá því í dag
að ég lenti hreint út
sagt í talsverðu einelti
í Réttarholtsskóla sem
stóð yfir í þau þrjú ár sem
ég stundaði þar nám.
„Ég get samt sagt frá því
í dag að ég lenti hreint út
sagt í talsverðu einelti í Réttar-
holtsskóla sem stóð yfir í þau
þrjú ár sem ég stundaði þar nám