Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2011, Síða 12

12 | Fréttir 1.–3. apríl 2011 Helgarblað
„Við finnum fyrir meiri stuðningi
eftir að dómurinn féll, jafnvel þó að
hann hafi verið sýknaður. Fólk sem
hefur lesið dóminn hefur komið til
okkar og lýst furðu sinni yfir hon-
um,“ segir móðir stúlku sem sak-
aði lögreglumann og náinn vin
fjölskyldunnar um kynferðisbrot.
Manninum var gefið að sök að hafa
tvisvar sinnum káfað innanklæða á
rassi stúlkunnar sem var þá fimm-
tán ára, strokið með fingrunum
um klof hennar innanklæða og í
kjölfarið stungið fingrunum upp í
sig og sagt að hún væri flott. Mað-
urinn var sýknaður í héraðsdómi í
síðustu viku þrátt fyrir að dómur-
inn teldi miklar líkur á að stúlkan
segði satt frá.
Smæðin flækir hlutina
Í litlu bæjarfélagi, líkt og því sem
um ræðir í málinu, getur smæðin
og nálægðin orðið til þess að erfið-
ara er að tala um og tilkynna meint
kynferðisbrot. Í þessu tilfelli var
meintur gerandi, sem hefur verið
sýknaður í héraðsdómi, starfandi
lögreglumaður í bænum og eigin-
kona hans er skólastjóri í grunn-
skólanum. „Það erfiðasta við að
búa í svona litlu samfélagi var að
vita hvert maður ætti að snúa sér.
Ég gat ekki farið á lögreglustöðina,
það gefur auga leið. Ég endaði á að
hringja í Blátt áfram samtökin og
sagði frá því sem hafði gerst. Kon-
an þar sagði að þetta væri mjög al-
varlegt mál og þetta þyrfti að kæra.
Ég sagði henni að það væri ekki al-
veg svo einfalt því maðurinn sem
um ræddi væri lögreglumaður í
bænum og einn besti vinur okkar
hjóna og kona hans væri yfirmað-
ur minn og skólastjóri í skóla dótt-
ur minnar. Hún játaði því að þetta
væri flókin staða en benti okkur í
rétta átt og kom okkur í samband
við Barnastofu.“
Eftir að hafa farið í gegnum
Barnastofu fékk hún beint númer
hjá starfsmanni félagsmálayfir-
valda í bænum og fór bakdyrameg-
in inn í kerfið eins og hún orðar
það sjálf. „Ég hitti starfsmann-
inn á sjúkrahúsinu og þar lögðum
við formlega fram kæru. Síðan tók
kynferðisbrotadeild ríkislögreglu-
stjóra við málinu. Mæðgurnar eru
mjög ánægðar með vinnubrögð og
framkomu lögreglunnar og segja
að allt í þeirra samskiptum hafi
verið til fyrirmyndar. „Það var mjög
vel staðið að öllu og mjög gott fólk
sem vinnur þarna. Það kom okkur
í rauninni á óvart hversu gott við-
mót við fengum á öllum stöðum.“
Stúlkan trúverðug
Maðurinn var sýknaður í héraðs-
dómi sem var mikið áfall fyrir
mæðgurnar. Dómnum hefur verið
áfrýjað til Hæstaréttar og segj-
ast þær ánægðar með þá ákvörð-
un saksóknara. „Þessi dómur er
samt þannig að fyrir okkur er hann
á ákveðin hátt sigur því hann er
rosaleg viðurkenning á því að allt
sem við höfum sagt og gert sé rétt.
Við erum ekki að bulla neitt. Hann
staðfestir það allt saman. Það var
fyrsta tilfinningin sem maður upp-
lifði hjá almenningi, að við værum
bara að bulla.“
Í dómnum kemur fram að stúlk-
an þótti mjög skýr og trúverðug í
framburði sínum. Tveir sálfræð-
ingar sem gerðu sálfræðimat á
stúlkunni sögðu ekkert hafa kom-
ið í ljós í frásögn hennar sem gæfi
til kynna að hún væri að segja ósatt
og ljóst væri að hún væri heiðarleg.
Í dómnum voru rakin nokkur at-
riði sem þóttu styrkja hennar mál-
stað verulega og þar stendur orð-
rétt: „Telur dómur að með þessu
hafi töluverðar líkur verið leiddar
að sekt ákærða.“ Það var hins veg-
ar framburður sonar mannsins
sem og eindregin neitun hans sem
gerði að verkum að ekki var hægt
að sanna sekt ákærða svo hafið
væri yfir allan skynsamlegan vafa
og var hann því sýknaður.
Höfðu aðgang að dagbók
Í málinu var lagður fram tölvu-
prentaður texti í dagbókar-
formi sem málgagn fyrir verjanda
mannsins. Textann hafði stúlk-
an afhent fulltrúa Marita-fræðsl-
unnar sem hélt fyrirlestur í grunn-
skóla stúlkunnar um vímuefni og
forvarnir. Það var í janúar, áður en
meint kynferðisbrot á að hafa átt
sér stað. „Það var þannig að Mari-
tas-fræðslan kom í skólann til okk-
ar og hélt fyrirlestur,“ segir stúlkan.
„Eftir fræðsluna fékk ég að tala við
fulltrúa hennar því mér hafði liðið
illa í einhvern tíma. Ég talaði við
hann og fékk að senda honum dag-
bók sem ég átti í tölvunni minni.
Þetta voru bara vangaveltur mínar
um lífið og tilveruna. Ég hafði sent
honum hana í trúnaði og bað hann
um að senda hana ekkert áfram.
Hann spurði mig hvort hann mætti
senda úrdrátt úr henni á einhverja
ákveðna einstaklinga og ég sam-
þykkti það en vildi ekki að hún færi
á neinn innan skólans. Síðan var
hún komin til saksóknara án okkar
vitundar.“
Móðir stúlkunnar segist líta á
þetta sem alvarlegan trúnaðarbrest
en að dagbókin hafi komið málstað
mannsins illa frekar en hitt. „Það
segir þarna í lokin á dómnum að
dagbókin styðji bara að um greinda
og klára stelpu sé um að ræða. Hún
átti að sýna hana sem ímyndunar-
veika stelpu en það var ekki svo.
Það er aftur á móti alvarlegt ef
kona mannsins sem er skólastjóri
hafi haft aðgang að dagbókinni og
komið henni í hendur lögmanns
eiginmanns síns.“
Fannst allt ónýtt
Aðspurð hvernig henni hafi lið-
ið þegar maðurinn var sýknaður
segir stúlkan það hafa verið mik-
il vonbrigði. „Ég get eiginlega ekki
lýst því öðruvísi en að það hafi ver-
ið rosalega mikil vonbrigði. Það
var ótrúlega skrýtin tilfinning. Við
vorum búnar að heyra alls stað-
ar að við hefðum gert allt rétt. Allt
gekk vel. Svo var hann bara sýkn-
aður. Mér fannst allt vera fullkom-
lega ónýtt.“ Móðir hennar bætir við
að þær hafi alltaf hugsað sem svo
að þær myndu vinna þetta mál.
„Við fengum tölvupóst frá lög-
manni okkar um leið og dómur féll
sem sagði að maðurinn hefði ver-
ið sýknaður. Ég sat bara sem löm-
uð og horfði á tölvupóstinn. Dótt-
ir mín fór bara inn í herbergi og
lokaði að sér. Hálftíma síðar feng-
um við dóminn í hendurnar og
við hentumst í að lesa hann og þá
smám saman urðum við sáttari
því við sáum að það var ekki vegna
þess að við hefðum gert eitthvað
rangt sem hann var sýknaður. Við
gerðum allt rétt og allt sem við höf-
um sagt og haldið fram, því er öllu
trúað. Það var mikill léttir.“
Þrátt fyrir að málið hafa tapast
í héraði segjast mæðgurnar bjart-
sýnar á framtíðina. Þær vona að
með því að segja sögu sína hvetji
þær fórnalömb kynferðisofbeldis
til að stíga fram og leita réttar síns.
„Við tókum þá afstöðu að láta það
ekki hræða okkur að aðilinn væri
lögreglumaður. Það skipti engu
máli í hvaða stöðu hann væri eða
hvaða starfi hann gegndi. Þó svo að
þetta hafi verið fram að þessu einn
af betri vinum okkar. Hann var í
öllum afmælisboðum og þess hátt-
ar en það skiptir engu máli. Það er
alveg sama hver á í hlut.“
„Fannst allt vera
fullkomlega ónýtt“
n Lögreglumaður sýknaður þrátt fyrir að meint fórnarlamb þætti trúverðugt n Dómnum hefur verið áfrýjað til
Hæstaréttar n „Ég get eiginlega ekki lýst því öðruvísi en að það hafi verið rosalega mikil vonbrigði,“ segir stúlkan„Við tókum þá af-
stöðu að láta það
ekki hræða okkur að aðil-
inn væri lögreglumaður.
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
Mæðgurnar Maðurinn var sýknaður í
héraðsdómi sem var mikið áfall.