Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.2011, Blaðsíða 14

14 | Fréttir 3.–5. júní 2011 Helgarblað
„Ég hóf mál fyrir fjórum árum síðan
til að freista þess að fá að fara með
dóttur mína til Frakklands í heim-
sókn og það mál er enn þá í gangi.
Þetta er endalaus borðtennisleik-
ur á milli sýslumannsembættisins
og innanríkisráðuneytisins,“ segir
Francois Scheefer sem staðið hefur
í forræðisdeilu við fyrrverandi eig-
inkonu sína síðan árið 2001. Móð-
irin hefur fullt forræði yfir stúlkunni
sem er á tólfta ári, en Francois hef-
ur þó umgengnisrétt sem hann seg-
ir fyrrverandi eiginkonu sína brjóta
í sífellu. Samkvæmt úrskurði má
Francois ekki fara með dóttur sína
úr landi nema með leyfi móðurinn-
ar sem er erfitt því hann á fjölskyldu
í Frakklandi. Í tíu ár hefur hann
barist fyrir sameiginlegu forræði.
Hann gagnrýnir íslensk yfirvöld fyr-
ir sinnuleysi í máli sínu. Þá vill hann
meina að íslensku barnalögin brjóti
í bága við alþjóðlega sáttmála. Mæð-
ur fái alltaf að njóta vafans og fái for-
ræði í nánast öllum tilfellum og feður
séu því í vonlausri stöðu. Hann seg-
ist þekkja marga íslenska feður sem
hafi bókstaflega gefist upp á kerfinu
og sætt sig við að fá ekki að umgang-
ast börnin sín.
Eiginkonan hvarf af heimilinu
Francois og fyrrverandi eiginkona
hans eru bæði frönsk og fluttu hing-
að til lands árið 1998. Þeim fædd-
ist dóttir ári síðar. Þegar stúlkan var
tveggja ára gömul fór hins vegar að
halla undan fæti í hjónabandinu.
Fyrrverandi eiginkona hans sakaði
hann um að beita sig andlegu ofbeldi
en Francois segir það af og frá. Hann
segir framkomu eiginkonu sinnar
hins vegar hafa breyst gagnvart sér
og dótturinni. Hún hafi orðið upp-
stökkari. Þegar Francois hafði orð á
því við hana og benti henni á að leita
sér hjálpar þá brást hún hin versta
við, að hans sögn. „Hún var aldrei
svona áður en dóttir okkar fæddist
en eftir það urðu miklar breytingar
á skapgerð hennar,“ segir Francois.
Skömmu eftir þetta atvik hvarf hún af
heimili þeirra með dótturina. Hann
heyrði ekki frá þeim í þrjár vikur og
var viti sínu fjær af hræðslu.
Tengdaforeldrarnir réðust á
Francois
Málið varð frægt hér á landi á sínum
tíma en Francois fór með dóttur sína
til Frakklands þrátt fyrir að hún væri
í farbanni og að móðirin færi með
bráðabirgðaforræði. Hann vildi að for-
ræðismálið yrði tekið fyrir í Frakklandi
líkt og skilnaðarmál þeirra hjóna. „Eft-
ir að dóttir mín hafði verið í sex mán-
uði með mér í Frakklandi og undir
reglulegu eftirliti lækna kom móðir
hennar og rændi henni,“ segir Franco-
is og lýsir því hvernig kona hans í vit-
orði við annan mann og foreldra sína
tók stúlkuna með valdi og þau hafi
sprautað einhvers konar gasi á hann
til að hann gæti ekkert aðhafst. „Ég
hlaut annars stigs brunasár, meðal
annars í andlitinu og í dag er ég ekki
með neina tilfinningu vinstra meg-
in í andlitinu. Taugaendarnir eru al-
veg dauðir. Lungun á mér brunnu líka
töluvert illa.“ Hann segir áverkavottorð
sem hann fékk í Frakklandi geta stað-
fest þetta. Fyrrverandi eiginkona hans
viðurkenndi í samtali við Fréttablað-
ið í apríl árið 2002 að hún hefði tekið
stúlkuna með valdi. Hún hefði ekki
séð aðra kosti í stöðunni. Hún sagði
foreldra sína hins vegar ekki hafa vit-
að af áætlun sinni. Faðir hennar sagði
í samtali við Fréttablaðið á sama tíma
að hann gengi alltaf með piparúða á
sér og að hann hefði beitt honum á
Francois. Francois segir lækna þó ekki
hafa talið að um piparúða hefði verið
að ræða, heldur eitthvað mun sterkara
efni. Hann segir fyrrverandi tengda-
móður sína hafa verið dæmda til árs
fangelsisvistar fyrir árásina en tengda-
faðir hans hafi látist áður en málið fór
fyrir dómstóla.
Dæmdur fyrir að nema
dótturina á brott
Eftir þetta atvik hóf fyrrverandi kona
Francois dómsmál gegn honum bæði
í Frakklandi og á Íslandi. „Dómstólar
í Frakklandi tóku málið fyrst fyrir og
þess vegna höfðu íslenskir dómstól-
ar engan rétt til að dæma í því. Mál-
inu var vísað frá í Frakklandi og sam-
kvæmt því braut ég engin lög. Þegar
ég kom aftur til Íslands til að búa þar
út af dóttur minni, enduropnaði eig-
inkona mín málið hér á landi og ég
var dæmdur án þess að vera við-
staddur dóminn og án þess að vera
kvaddur fyrir dóm,“ segir Francois
sem hlaut sex mánaða skilorðsbund-
inn dóm fyrir að nema dóttur sína á
brott. „Á sama tíma var ég saklaus í
Frakklandi,“ segir Francois dapur
þegar hann rifjar þetta upp.
Sá ekki dóttur sína í tvö ár
Þrátt fyrir dóminn átti Francois rétt á
að umgangast dóttur sína á ákveðn-
um tímum en hann segir fyrrverandi
eiginkonu sína hafa brotið gegn um-
gengnisrétti hans samfellt í tvö ár eftir
dóminn. Hún var þó beitt dagsektum
vegna brotanna og að lokum þving-
unaraðgerðum. Eftir tveggja ára þrot-
lausa baráttu fékk hann því að hitta
dóttur sína á nýjan leik eftir langan að-
skilnað. Síðan þá hefur Francois feng-
ið að hitta hana reglulega en hann
vill fá að fara með hana í heimsókn til
móður sinnar í Frakklandi. „Hún má
ekki fara með mér til Frakklands af því
að mamma hennar leyfir það ekki. Það
er ákvörðun móðurinnar því hún er
með forræðið. Sýslumaðurinn hefur
hlustað á allt sem hún hefur sagt, að ég
hafi rænt barninu og fleira og vill því
ekki taka áhættuna. Jafnvel þótt það
séu skýrar reglur á milli landanna hvað
þessi mál varðar og ég hafi sagst vera
tilbúinn til að undirrita pappíra þar
sem ég óska eftir því að verða eftirlýst-
ur af Interpol ef ég kem ekki með dótt-
ur mína aftur heim til Íslands á um-
sömdum tíma.“ Francois segir dóttur
sína fara til Frakklands með móður
sinni á hverju ári til að hitta móðurfjöl-
skylduna en hún fái hins vegar ekki að
hitta föðurfjölskylduna af því að móðir
hennar leyfi það ekki.
Stúlkan átti að fá að tjá sig
Síðasta haust fór innanríkisráðu-
neytið fram á það við sýslumanninn í
Reykjavík að stúlkan sjálf færi í viðtal
og fengi að tjá sínar skoðanir á mál-
inu. Hún væri orðin nógu gömul til
Sviptur réttinum til að
vera með dóttur sinni
n Francois hefur staðið í forræðisdeilu í 10 árn Ítrekað brotið á umgengnisrétti hans n Hlaut dóm fyrir
að nema dóttur sína á brott n Sakar yfirvöld um að brjóta íslensk barnalög n Neitar að gefast upp
Fór í hungurverkfall Fréttablaðið birti frétt af því í október árið 2002 að Francois hefði
farið í hungurverkfall til að vekja athygli á máli sínu.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
blaðamaður skrifar solrun@dv.is
„Ég kalla þetta
mannrán. Þetta
er mannrán sem yfirvöld
leggja blessun sína yfir,
nema þau geri eitthvað
fyrir þann tíma“
Kominn með nóg Francois er mjög ósáttur við sinnuleysi íslenskra yfirvalda. Hann telur þau brjóta gegn íslenskum barnalögum. MyND SigTryggur Ari