Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.2012, Page 30

30 Viðtal 27.–29. apríl 2012 Helgarblað
Þ
að er sólríkur morgunn í
apríl þegar blaðamaður
gengur inn á Café Mílanó
til fundar við Ásbjörn Mort-
hens, eða Bubba eins og
flestir þekkja hann. „Hittumst á Café
Mílanó, þar hittast glæpamennirnir
og þar getum við hist,“ sagði Bubbi
í símann nokkrum dögum áður.
Þennan morguninn eru þó eng-
ir glæpamenn sýnilegir á kaffihús-
inu enda Bubbi sá eini hér inni fyr-
ir utan afgreiðsludömurnar. Bubbi
býður blaðamanni til sætis við borð
sitt og virðist vera nokkuð heima-
vanur hér. Við fáum okkur kaffi og
Bubbi segir frá Þorpinu, nýju plöt-
unni sem fjallar að mestu um þorp-
in og fólkið sem þeim fylgir.
Sögur af fólki
Sumir hafa sagt að platan hljómi líkt
og fyrstu plötur Bubba. Og meira að
segja hafa sumir gengið svo langt að
segja að þeir hafi heimt gamla Bubba
úr helju. „Já, þetta er kannski visst
afturhvarf. Ég hef verið að syngja „so-
ul“-tónlist, stórsveitatónlist og tek-
ið alls konar hliðarhopp sem ég hef
leyft mér. En þetta er mjög mikið eins
og ég á kyn til,“ viður kennir Bubbi.
Á plötunni eru þorpin úti á landi
honum hugleikin. Þorpin sem eru
listamanninum kær. Sögurnar úr
þorpinu, sögur af fólki og sögur fólks.
Súrar sorgir og sætir sigrar. „Þetta eru
sögur,“ segir hann um yrkisefni plöt-
unnar. „Í rauninni snýst öll list um að
segja sögur. Hvort sem það er mynd-
list, ljóð, bókmenntir eða tónlist. Það
er alltaf einhver saga. Á plötunni er
ég að stórum hluta að segja sögur af
þorpum sem eru að hverfa. Eiga í erf-
iðleikum en einhvers staðar er ein-
hver sem vill spyrna við fótum. Til
dæmis er kveikjan að laginu Þorp-
inu ungt par sem ég sá á Ísafirði fyrir
um þremur árum. Þau voru að koma
út úr bíl; fyrst kom ungur strákur, svo
á eftir honum komu tvær hendur og
pinkulítið barn – lítill ljósberi. Hann
tók barnið í fangið og svo steig út fal-
leg stelpa. Þarna hugsaði ég: Þetta fólk
er ekki að fara. Það er að spyrna við
fótum og það var kveikjan að laginu.
Þorpið er að hverfa en þau ákveða
að spyrna við fótum og segja að það
sé ekkert rangt við það að dreyma að
þorpið hjarni við.“
Sá þorpin í blóma
Þorpin hafa nefnilega lengi verið hon-
um nokkuð hugleikin og landsbyggð-
in lengi verið honum kær. Hann fer til
að mynda alltaf allavega einn lands-
byggðartúr á ári og spilar fyrir fólkið
sem þar býr. „Ég fór út á land ´72 – þá
kornungur strákur. Ég var kominn út
á sjó ´73, áður en ég varð 16 ára. Þá
var ég orðinn sjómaður og sá þorpin
í blóma. Ég sá þorpin meðan kvótinn
var ekki og meðan það var frjáls sjó-
sókn, ég sá landsbyggðina bólgna af
lífi og fólki og ég sá líka þegar kvót-
inn var settur á og þegar þeir byrjuðu
strax að selja kvótann úr plássunum
og allt þetta. Ég sá og upplifði breyt-
inguna,“ segir hann.
„Landsbyggðin er í rauninni
æskuheimili mitt að einhverju leyti.
Þegar þú ert 15–20 ára þá ertu að
mótast og þessi ár var ég úti á landi.
Það eru kostir og gallar við það að
fullorðnast í þessu samfélagi þar sem
orðið hommi var bara næstum sama
orð og var notað yfir aftökur. Það
voru alls konar skrýtnir hlutir sem
maður upplifði í þessum heimi og
sem betur fer hafði ég alltaf bækurn-
ar til að „afkarlmennska“ mig,“ segir
Bubbi sem enn í dag les gríðarmik-
ið af bókum og segist alltaf vera með
um 15–20 bækur við rúmstokkinn
en það er útúrdúr. Aftur að plötunni.
„Ég á fleiri lög sem ég hefði getað
sett á plötuna. Til dæmis um homm-
ann í þorpinu sem var farið heim til
eftir böll og húsið barið að utan. Á
þessum tíma voru hommar það allra
versta í augum margra. Ég man þegar
ég gerði Strákana á Borginni þá varð
ég fyrir aðkasti úti á götu, það var
hrækt á mig og ég kallaður hommi.
Ég fór í eitt skipti út að borða með
dömu á Holtið og þá voru fjögur eldri
pör á næsta borði, þau réðust að okk-
ur með svívirðingum og það end-
aði á að það voru rekin út. Hugsaðu
þér – þetta var rosalegt!“ segir Bubbi
hneykslaður og bætir við að þetta
hafi verið í kringum 1983–84. „Sem
betur fer hefur margt breyst.“
Hliðarsögurnar
Á plötunni eru líka hliðarsögur. Sum-
ar tengjast þorpunum og lífinu úti á
landi og aðrar tengjast sögum og ein-
hvers konar reynslu. Ein fjallar um
bræður sem fórust. „Það eru alls kon-
ar flökkusögur í þorpunum, sumar
eru sannar, sumar ekki. Þetta lag er
byggt á sannri sögu um stráka sem
fóru út í fjöru á Suðurnesjum og fund-
ust aldrei aftur. Þetta hefur alltaf setið
í mér en ég hafði aldrei fundið lag fyrir
þetta. Svo heyrði ég lag sem heitir Jak-
obsdraumur og fjallar um föður sem
verður viðskila við syni sína, dreym-
ir í þrjár nætur í röð hvar þeir eru og
finnur þá. Það „ triggeraði“ loksins að
ég gerði þetta lag.“
Erfið reynsla að missa barn
Annað lagið fjallar um persónulega
reynslu Bubba og eiginkonu hans,
Hrafnhildar. Það heitir 16. ágúst og
dregur nafn sitt af áætluðum fæð-
ingardegi barnsins þeirra sem dó,
eftir 20 vikna meðgöngu. Þau voru
á leið í sónar til þess að fá að vita
kyn barnsins þegar þeim var sagt að
barnið þeirra væri dáið. Bubbi segir
svona missi vera ólýsanlega erfiðan
og að hann eigi auðveldara með að
tjá sig um sorgina með tónlistinni
en að tala um hana. „Í laginu læt
ég litlu stelpuna mína sem dó segja
sína sögu þar sem hún talar til móð-
ur sinnar. Veröld mín var hjartsláttur
þinn, segir í laginu. Þetta er í raun-
inni hliðarsaga sem ég varð að segja
og koma frá mér. Þetta er einhvers
konar reynsla sem enginn óskar sér
og enginn vill ganga í gegnum. Það
hafa fjöldamargir lent í þessu, alveg
ótrúlega margir. Eftir að ég skrifaði
um þetta á netinu á sínum tíma hafði
alveg gríðarlegur fjöldi fólks sam-
band sem hafði lent í því sama og
sagði sína sögu. Þessi hugmynd mín:
Augu þín sáu mig er ég var ómynduð
vera. Þessa byrði var þér, kona einni
ætlað að bera. Þetta er í rauninni
bara barnið í móðurkviði sem er að
tala til móður sinnar. Þetta er þannig
Tók
sorgina
seinT úT
Erfiður fósturmissir „Þetta er ein-
hvers konar reynsla sem enginn óskar
sér og enginn vill ganga í gegnum,“
segir Bubbi um fósturmissinn sem
þau Hrafnhildur urðu fyrir.
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal
„Ef ég fæ
eftirmælin
„Bubbi Morthens var
góður pabbi“ þá er ég
sáttur og veit að ég
var einhvers nýtur
„Ég var svo
dópaður
þegar hún dó
Tónlistarmaðurinn Bubbi Morthens leitar í ræturnar á nýju plötunni sinni
sem fjallar að mestu um þorpin og fólkið sem þeim tengist. En hún fjallar líka
um sorgir, vonir og þrár, persónulegar sorgir Bubba sem og sigra. Bubbi sagði
Viktoríu Hermannsdóttur frá erfiðum fósturmissi, sýn sinni á kvenveruna
stórkostlegu, aldursmuninum, rósaræktinni, brauðbakstrinum og hrunasóttinni
sem hann hjó frá sér. Bubbi segir að sér líði ekki eins og hann sé gamall enda
eiga þau hjónin von á barni innan skamms.