Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.2013, Blaðsíða 23

Ég er ekki
í neyslu
Nú get ég ekki
orða bundist
Skipverja hjá Vinnslustöðinni í Vestmannaeyjum var sagt upp í kjölfar lyfjaprófs. – DVBjörk Jakobsdóttir segir framkomu gagnvart ungmennum í Verzló minna á einelti. – DV
Blái gúmmíhanskinn
Spurningin
„Ég ætla að ferðast bæði innan-
lands og utan. Fer á Hróarskeldu-
hátíðina í Danmörku og svo ætla ég
líka á Eistnaflug á Neskaupstað.“
Sólveig Matthildur Kristjánsdóttir
18 ára nemi og skáld
„Mig langar að fara á hinar ýmsu
tónlistarhátíðir. Bara elta þær í
sumar.“
Laufey Soffía Þórsdóttir
18 ára sushi-dama
„Ég ætla að komast á nokkra
tónleika í sumar og ábyggilega
fer ég eitthvað í bústað.“
Margrét Rósa Dóra-Harrysdóttir
19 ára myndlistarnemi
„Mitt sumarfrí verður í Japan þar
sem ég verð fulltrúi fyrir nokkra
krakka sem sækja þar sumarbúðir.“
Sigríður Stefanía Magnúsdóttir
25 ára nemi
„Ég ætla í fjórar vikur í barþjóna-
skóla í London og það verður
sumarfríið mitt.“
Úlfhildur Gunnarsdóttir
19 ára barþjónn
Hvað ætlar þú
að gera í sumar-
fríinu?
1 „Ég er mjög reiður“ Þórmar Jónsson, fyrrverandi tryggingataki
hjá Samvinnutryggingum, íhugar
að leita réttar síns vegna endaloka
fjárfestingarfélagsins Giftar.
2 „Ég hef í engin hús að venda í Vestmannaeyjum“ Einn af
sjómönnunum ellefu sem rekinn var
eftir lyfjapróf hjá Vinnslustöðinni
segist ekki hafa haft neinn stað til að
fara á eftir að hann var rekinn.
3 „Komið svo mikið blóð á gólfið að ég renn aftur fyrir
mig“ Skúli Eggert Sigurz sagði frá
því í Kastljósi þegar ráðist var á hann á
lögmannsstofu hans.
4 Helgi: „Íslenskur verkalýður verður að setja hnefann í
borðið!“ Helgi í Góu er genginn til
liðs við Hægri græna og hvetur fólk til
þess að kjósa flokkinn.
5 Úlpa og persónulegir munir fundust í fjörunni Leit hefur
staðið yfir að Grétari Guðfinnssyni, 45
ára Siglfirðingi.
Mest lesið á DV.is Skattar eru frábærir
É
g hef eiginlega aldrei áttað mig á
því hvers vegna margir eru „fix-
eraðir“ á það að háir skattar séu
slæmir. Háir skattar eru þvert á
móti vísbending um gott og heilbrigt
samfélag. Ég bý í Noregi þar sem eru
háir skattar. Þar áður bjó ég í 4 ár í Sví-
þjóð en þar eru líka háir skattar. Bæði
þessi lönd eru í fararbroddi hvað varðar
samfélags-gerð og réttindi þegnanna.
Það er gaman að geta þess að báðum
þessum löndum hefur verið stýrt af
vinstri flokkum um áratugaskeið. Nú er
reyndar hægri stjórn í Svíþjóð sem er
vinsæl.
En sú hægri stjórn myndi sjálfsagt
vekja litla lukku í Sjálfstæðisflokknum
því stefnan myndi sennilega falla hægra
megin innan í Samfylkingunni, væru
stefnumálin sett á íslenskan hægri/
vinstri mælikvarða.
Skattar hafa alltaf verið lægri á Ís-
landi en á hinum Norðurlöndunum.
Þetta er að hluta til arfleifð þess að á Ís-
landi hefur alltaf verið rekin einhvers
konar hægri pólitík (með dassi af að-
stöðubraski og innherjasvindli) þar til
allt hrundi 2008.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið
heltekin af hugmyndinni um lága
skatta og sem dæmi um vitleysuna í
þeim efnum, þá var skítblankri Orku-
veitu Reykjavíkur skipað að greiða arð
til borgarinnar (undir Hönnu Birnu)
til að mæta kröfum um sómasam-
legan rekstur. Þetta varð til þess að auka
vanda Orkuveitunnar og velta honum
yfir á næstu stjórn.
Ég veit ekki með ykkur en þetta þykir
mér frekar slöpp stjórnsýsla.
Íslendingar gera sömu kröfur og
frændur okkar og frænkur á Norður-
löndum. Við gerum kröfu um einhverja
sameiginlega þjónustu og erum til í að
borga í pott til þess að unnt sé að veita
hana. Þarna kemur smæð Íslands okkur
í vandræði því að það kostar okkur hlut-
fallslega miklu meira en hin Norður-
löndin að halda uppi þessari þjónustu.
„Apparatið“ er jafn dýrt í Noregi og á
Íslandi.
Þetta þýðir að ef við eigum að hafa
sömu þjónustu, þurfum við að borga
aðeins meira. Inn í þetta spilar svo
ónýtur gjaldmiðill sem við höfum verið
að burðast með frá lýðveldisstofnun.
Sem betur fer er ágætis svigrúm til
þess að hækka skatta á Íslandi því kerf-
inu hefur verið búinn þröngur stakkur í
alltof langan tíma. Laun í opinbera geir-
anum eru lág og verða að hækka. Pen-
ingana er vel hægt að sækja með því að
hækka skatta.
Þegar amma mín lá fyrir dauðan-
um var mér oft hugsað til þess frábæra
kerfis sem við höfum – þrátt fyrir allt –
komið á. Inn í sorg fjölskyldu okkar yfir
hinum yfirvofandi dauða sá ég allt þetta
fólk vera að hjálpa ömmu minni af inni-
legri alúð og umhyggjusemi. Sjúkralið-
ar, hjúkrunarkonur, læknar, skúringa-
fólk, konan í bítibúrinu, maðurinn í
afgreiðslunni. Þetta var svo fallegt og ég
var stoltur af öllu þessu í miðri sorginni.
Ég skil ekki þessi öskur um háa
skatta. Háir skattar eru frábærir.
Núna liggur fyrir að það þarf að
hækka laun fólks sem vinnur á spítöl-
um. Ég vildi óska þess að það væri bara
gert. Það er alveg hægt að hækka skatt-
ana um svona 1% til að koma þessum
hlutum í sómasamlegt horf. Ég held
meira að segja að það sé almennur vilji
fyrir því. Það kostar að búa í almenni-
legu samfélagi.
Gleymum því ekki.
K
æru vinir, ég hafði hugsað mér að
eyða síðuplássi mínu í umfjöllun
um það að sá ágæti maður Bjarni
Ben, formaður Sjálfstæðisflokks-
ins, kallaði mig á teppið. Hann vildi
víst ræða við mig um skrif mín sem
birtust hérna í blaðinu um daginn. Ég
mætti að vísu ekki á teppið, enda veit
ég svosem ekki hvað við hefðum átt að
ræða. Kannski hefur Bjarni tekið orð
mín til sín, þegar ég sagði í pistli mín-
um: „Hér getur sami maðurinn stund-
að skipulagða glæpastarfsemi og getur
samtímis verið formaður í stjórnmála-
flokki; það má ekki skaða flokkinn með
því að tala illa um formanninn.“ En ég
fullvissa Bjarna og aðra Íslendinga um,
að ég hafði engan sérstakan stjórn-
málaleiðtoga í huga þegar þessi orð
voru rituð – þar er ekki um neinn einn
að ræða. Enda þarf ég vart að taka það
fram, að það sem ég skrifa hér í blaðið
er allajafna hreinn og klár skáldskapur.
Bjarni er aflaust hinn besti drengur, þótt
svo virðist sem honum hafi verið afar
mislagðar hendur þegar hann hefur
tekið að sér að stjórna fyrirtækjum. Að
vísu veit ég fátt annað um klækjabrögð
þeirra sem standa í ströngu í þeirri
iðju, nema það, að svo virðist sem ör-
fáir græði þegar fyrirtækin falla og svo
veit ég einnig, að afskriftir og ógreiddir
skattar lenda á almenningi. En það er
nú önnur saga.
Svo ég særi nú engan með skrifum
mínum, ætla ég ekki að fjalla frekar um
það mál sem lýtur að þeim rauða dregli
sem Bjarni Ben bauð mér að ganga,
enda er yfirskrift mín meira fallin til þess
að gera grín að mér en nokkrum öðrum
manni. Í dag vil ég ræða við ykkur um
öllu mikilvægara mál; þau gleðitíðindi
sem berast okkur frá innmúruðustu
kjaftöskum Sjálfstæðisflokksins, þess
efnis að þar hafi menn núna ákveðið að
taka fram bláu gúmmíhanskana og losa
flokkinn við hinn ljóta þjófafélagsstimp-
il sem frjálshyggjan festi svo rækilega á
ásýnd hans. Menn hafa nú þegar byrjað
það mikla verk, að þrífa listana. Víða um
land er ólíkt þrifalegra um að litast eftir
að alræmdum einstaklingum hefur ver-
ið sópað burt.
Þar eð mér þykir vænt um allt fólk
og vil engum manni gera mein, er það
ósk mín að sjálfstæðismönnum megi
auðnast að skipa hæft fólk í hvert sæti.
En mér sýnist að víða sé þó enn pottur
brotinn. Þarna er t.d. enn að finna menn
einsog Guðlaug Þór, Jón Gunnarsson og
fleira fólk sem hagar sér einsog það sé
á launaskrá hjá LÍÚ. Og það sem meira
er: enn prýðir forystu flokksins fólk sem
ekki vill nýja stjórnarskrá, jafnvel þótt
það sé vilji meirihluta kjósenda að sú
skrá sem samin var af fagfólki verði sam-
þykkt af Alþingi.
Ég get ekki óskað þess að sjálfstæðis-
menn stilli upp fíflaskara, einsog t.d. er
raunin hjá helsta keppinauti þeirra um
fólk sem hugsar fyrst og fremst um eig-
in hag; fólk sem græðir á daginn, grillar
á kvöldin og vill bæta kjör sín og sinna.
Framsóknarflokkurinn hefur svo ræki-
lega misstigið sig við endurnýjun að þar
er ennþá að finna fjósafnykinn hans
Finns og óþefinn hennar Valgerðar.
Ég hef aldrei gert mér fyllilega grein
fyrir því, hvað það er í flokkselítu Fram-
sóknar sem mér mislíkar svona skelfi-
lega. Þó held ég að það sé óheiðarleik-
inn, hræsnin og sjálftakan sem upp í
hugann koma þegar minnst er á Fram-
sóknarflokkinn.
Við sjáum mikið mannaval
og margan drullusokkinn,
já, betur má ef bæta skal
bláa þjófaflokkinn.
Gamlar gersemar Nú er verið að leggja lokahönd á uppsetningu sýningar í Listasafni Íslands sem ber heitið Gamlar gersemar. Þessi stóra og fallega mynd er á meðal verka
sýningarinnar. Halldór Björn Runólfsson safnstjóri virti myndina fyrir sér þegar ljósmyndara DV bar að garði. MYND SIGTRYGGUR ARIMyndin
Umræða 23Helgarblað 8.–10. febrúar 2013
Ég hló svo mikið
Oddvar Örn Hjartarson var ánægður með Ljótumyndadaginn á Facebook. – DV
„Bjarni er aflaust
hinn besti dreng-
ur, þótt svo virðist sem
honum hafi verið afar
mislagðar hendur þegar
hann hefur tekið að sér
að stjórna fyrirtækjum.
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Af blogginu
Teitur Atlason