Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.2013, Blaðsíða 36

36 Lífsstíll 8.–10. febrúar 2013 Helgarblað
S
ólveigu Eiríksdóttur þekkja
landsmenn sem Sollu í Gló.
Hún er landsþekkt fyrir
ástríðu sína fyrir heilsu-
fæði og líklega hefur enginn
átt meiri þátt í því að kynna fyrir Ís-
lendingum heilsufæði og hráfæði.
Nú hefur hún annað árið í röð verið
tilnefnd sem besti hráfæðiskokkur
heims. Keppnin fer fram á vefsíðunni
BestOfRawFood.com.
Í fyrra sigraði hún í tveimur flokk-
um keppninnar og hefur í kjölfarið
fengið ævintýraleg tilboð.
Solla hittir blaðamann á veitinga-
staðnum Gló. Það er árla dags og hún
undirbýr annir dagsins. Hún er ung-
leg og brosmild að vanda, klædd í
fallegan jakka frá Aftur, sem blaða-
maður fær að vita að sé endurunnin
úr nepalskri bænamottu.
Grét yfir Bamba
Hún ræðir stuttlega um keppnina,
segist halda að aldurinn vinni með
henni og hún sé nú að finna hvern-
ig breytingaskeiðið getur valdið já-
kvæðum straumhvörfum í lífi konu.
„Ég er orðin miðaldra,“ segir
hún og kinkar kolli. „Þegar maður
er orðinn miðaldra og alinn upp í
hippamenningu þá finnur maður
fyrir frelsi í lífinu. Maður tekur sig
ekki of hátíðlega, hvorki sjálfan sig
né útlitið. Ég hafði heyrt skelfilegar
sögur af breytingaskeiðinu, að ég
færi aftur á gelgjuskeiðið nema að í
þetta skiptið yrði það verra. En svo
er þetta bara æðislegt. Því ef þú ert á
góðum stað í lífinu, ert búin að vinna
heimavinnuna þína, ert á ágætis
mataræði og ert með í einhverri
hreyfingu og einhverju andlegu
prógrammi þá koma breytingarnar
skemmtilega á óvart.
Ég er viðkvæmari og næmari en
nokkru sinni fyrr. Ég horfði á Bamba
um daginn með barnabarninu og
fór að hágráta, strákurinn var alltaf
að líta til mín og spyrja: Amma, af
hverju ertu að gráta núna?“
Solla hlær og slær sér á lær. „Æi,
þetta er nú bara skemmtileg saga,
þetta er ekki slæmt. Ef maður er
ekki fullur af erfiðum tilfinningum,
gremju og kvíða, þá er búið að undir-
búa undirmeðvitundina og þegar
þetta gerist þá kemur þetta manni
ekkert úr jafnvægi.
Þessar nornir sem stundum var
talað um forðum, þetta voru bara
konur á breytingaskeiðinu held
ég. Konur sem höfðu fengið auk-
ið næmi. Við erum einhvern veginn
meira í takt við lífið, fljótum með á
náttúrulegan hátt.“
Solla á tvær dætur, eina
fósturdóttur og þriggja ára ömmu-
strák sem hún fær kraft og orku af að
leika við. „Ég næ í hann, hann gistir
hjá okkur og svo förum við með hann
í leikskólann daginn eftir. Ég held að
þetta sé svolítið að bjarga mér og
mínum þroska. Að vera í bíló með
stráknum og missa sig í leik er ferlega
gott. Stundum finnst stráknum ég
full áköf í leiknum. Róleg, segir hann
þá, þú ert amman og ég er kallinn!
En er þetta ekki bara lífið? Þetta fyllir
mann af góðu lífsbensíni.“
Lítil neysla á ávöxtum og
grænmeti
Nýlega varð ljóst að Íslendingar
neyttu minna af grænmeti og ávöxt-
um eftir hrun og var staðan ekki góð
fyrir. Solla segist undrandi en heldur
að kreppan hafi komið verr við fólk
en áður var talið. Það hafi skipt út
grænmetinu fyrir ódýrari kosti. „Ég
er eiginlega alveg hissa. Þetta kom
mér á óvart. Ég hélt að við hefðum
ekki dottið svona niður. Núna finnst
mér fólk svo duglegt að búa sér til
bústa og þvíumlíkt en uppistaðan er
kannski meira mjólkurvörur og slíkt
frekar en ávextir og grænmeti. Það
sem við gerum hér á Gló, og ég vona
að fólk fái innblástur af, er að borða
meira af grænmeti. En við bjóðum
einnig upp á grænmetis- og hráfæð-
isrétti og sami skammtur af græn-
meti sem meðlæti fylgir. Þá standa
flestir upp frá borðum saddir og með
góða samvisku. Ég finn að fólk er
ánægt með áherslurnar hér.
Við seljum mikið af grænum djús
sem mér finnst sniðug lausn í bland.
Fólk miklar fyrir sér að neyta mikils
grænmetis. Og það verður að viður-
kennast að sumt er ekkert rosalega
bragðgott, það þarf að hjálpa því að
rata ofan í maga, það er bara þannig,“
segir hún og hlær.
„Að auka grænmetis og
ávaxtaneyslu þarf hvorki að vera
mjög dýrt eða flókið. Við þurfum að
byrja á því að hjálpa foreldrum að
gefa börnunum sínum meira græn-
meti, við þurfum að ná til leikskól-
anna og skólanna. Á sumum stöðum
er þetta í lagi en á öðrum stöðum er
þetta ekkert í lagi. Ef við gerum þetta
ekki frá grunni þá getum við ekki
ætlast til að þrettán ára strákar vakni
upp og segi: Ég er hættur að drekka
kók og borða pítsur. Nú ætla ég bara
að borða brokkolí og grænmeti!“ seg-
ir hún og fórnar höndum meðan hún
hlær.
Leigubílstjórinn sem fékk nýtt líf
Solla hefur breytt lífi margra sem hún
hefur ráðlagt um mataræði. Einn af
þeim sem er með svokallaða matar-
pakka Gló í áskrift hefur lést um 30
kíló. „Sá vill samt kjöt með hverjum
rétti, hann borðar einfaldlega meira
grænmeti,“ útskýrir hún. Hún nefnir
dæmi um leigubílstjóra sem varð á
vegi hennar fyrir löngu og breytti lífi
sínu eftir makamissi. „Ég kynntist
leigubílstjóra þegar ég var með græn-
metisstað niðri í bæ hér áður fyrr. Ég
var ekki með bílpróf og þurfti að taka
leigubíl til og frá vinnu á hverjum degi.
Þessi leigubílstjóri gaf mér númerið
sitt og það varð úr að ég hringdi alltaf í
hann. Svo einhvern tímann þá náði ég
ekkert í hann í nokkuð langan tíma. Ég
hélt áfram að hringja í hann og loksins
náði ég í hann og þá sagði hann mér að
hann hefði misst konuna sína. Hann
var kominn yfir sextugt og alltof feitur
en hafði lifað góðu lífi með konu sinni.
Hann sagði mér að hann saknaði mest
samverustundanna þegar hún eldaði
handa honum. Þetta var á þeim tíma
þegar fólk fór heim í hádegismat, þá
var hún tilbúin með mat handa hon-
um.
Börnin bjuggu erlendis og hann var
mikið einn, þannig að ég bauð honum
að borða hjá mér. Ég gerði skiptisamn-
ing við hann, hann borðaði tvisvar hjá
mér á dag og keyrði mig svo heim að
vinnudegi mínum loknum. Hann kom
í hádeginu og á kvöldin.
Eftir hálft ár eða svo var hann bú-
inn að missa 20 kíló, hafði aldrei liðið
betur. Hann sagði við mig: það besta er
að mér líður svo miklu betur andlega.
Hann horfði með bjartsýni fram
veginn. Hann kom inn í líf mitt og svo
hvarf hann bara. Mér finnst það svo
fallegt. Markmiðinu var náð.“
Hætti nærri því við að skilja
vegna ótta við umferðina
En af hverju fékk hún bílprófið svo
seint á æviskeiðinu? „Ég fluttist ung
til Kaupmannahafnar og þorði ekki
að taka bílprófið þar. Þar hjólaði ég
bara og notaði aðra samgöngumáta.
Ég fór síðan beint í myndlistarskól-
ann að læra textílhönnun og hélt
áfram að komast ferða minna með
strætó.
En svo varð ég bara þessi kelling
að finna fyrir þessum ótta við um-
ferðina. Ég skildi við manninn minn
og svo langaði mig að kaupa lítið hús
hérna fyrir utan bæinn. Það var til
sölu með mikilli jörð. en ég var búin
að missa bílstjórann þannig að ég
hætti við,“ segir hún og skellir upp úr.
„Þetta var einhvern veginn botn-
inn hjá mér, að láta svona gott tæki-
færi úr greipum ganga. Svo þannig
gerðist það að ég tók bílpróf fer-
tug. Það eru síðan margir sem segja
að það séu til betri bílstjórar en ég,“
segir hún og hlær enn og aftur. „En
það er allt í lagi, ég hef ekki valdið
neinum slysum.“
Boðið að elda fyrir
skrilljónamæringa
Sjálfstraust Sollu hefur aukist mjög
eftir að hún var valin besti hráfæðis-
kokkurinn á síðasta ári og nú geta Ís-
lendingar enn á ný kosið hana til met-
orða. Tilboðin sem henni hafa borist í
kjölfarið eru allt frá því að halda fyrir-
lestra á ráðstefnum til þess að elda fyr-
ir skrilljónamæringa á ævintýralegum
stöðum heimsins. Þá var hún einka-
kokkur Bens Stiller þegar hann dvaldi
á Íslandi og segist þá hafa komist upp
með ýmislegt í skjóli trausts.
„Ég mun tala á sænskri ráðstefnu
um lífrænt fæði á næstunni og þá fékk
tilboð um að sjá um brúðkaup ein-
hvers skrilljónamærings í Egyptalandi.
Ég átti þá að vera með brúðhjónunum
í undirbúningi í nokkrar vikur, síðan í
brúðkaupinu og seinna að ferðast með
þeim eftir brúðkaupið. Þá hefði ég
getað farið og skoðað pýramídana og
margt fleira, en þetta var hreinlega svo
langur tími að ég gat ekki tekið þetta
að mér.
Ætli ég hafi ekki fengið fleiri en tíu
skemmtileg og ævintýraleg tilboð. Mér
fannst nú heillandi að fara til Balí og
elda fyrir skrilljónamæringa þar, en
ég hef nóg að gera hér og í mínu. Ef ég
væri yngri þá væri þetta æðislegt. Tit-
illinn kemur að gagni hvað fleira varð-
ar. Ég er til dæmis að skrifa bók með
vini mínum frá Bandaríkjunum og
þótt ég eigi að dáendahóp þarna úti, þá
er það stórmál að markaðssetja bók.
Ég finn að nú opnast fleiri dyr og það
er ánægjulegt.
Ég hélt að þetta skipti ekki miklu
máli en komst að öðru. Ég fór til Los
Angeles í desember, þá fann ég að fólk
var að nýta sér titlana í rekstri sínum.“
Stiller vildi fá Sollu til New York
Hvernig var að elda fyrir Ben Stiller?
Líkaði honum fæðið?
„Jú, í haust var ég sumsé einka-
kokkur Bens Stiller. Ég veit ekk-
ert hvort ég var betri en aðrir. Hann
var að prófa einhverja hér en það
hafði ekki gengið og þá var leitað til
mín. Ég ákvað að taka verkefnið að
mér. Ben Stiller var á mjög sértæku
fæði en hampaði mér þvílíkt og vildi
seinna fá mig með sér til New York.
Ég held að partur af því hversu
vel honum líkaði fæðið hafi verið
að hann treysti mér. Kannski af því
ég hafði unnið þennan titil. Þess
vegna komst ég líka upp með ýmis-
legt. Ég átti að prenta út næringar-
innihald, mjög nákvæmt, á þar til
gerða strimla, með átti að fylgja nær-
ingartafla. Ég hugsaði bara, nei, ég
geri þetta ekki. Ég set bara fullt af
ást í matinn og svo handskrifaði ég
upplýsingarnar og það má deila um
hversu nákvæmar þær voru. Ég skrif-
aði til dæmis, Kínóasalat, með dassi
af hamingju á einn miðann,“ segir
hún og hlær. Miðarnir voru allir í
þessa áttina. Hann elskaði þetta.“
Missti allt í hruninu
Solla segist ekki hafa getað ímyndað
sér í miðju hruni að hún stæði aftur
jafn sterk í lappirnar.
„Ég hefði aldrei viljað gera neitt
öðruvísi af því maður lærir af reynsl-
unni. Að uppgötva að þegar maður
gengur í gegnum erfiða tíma þá getur
maður fundið eitthvað mikilvægara en
það sem maður hefur misst. Í hrun-
inu missti ég allt, við náðum reynd-
ar að forða okkur frá gjaldþroti en allt
mitt lífsstarf fór. Á hinn bóginn hefði
ég aldrei opnað Gló ef það hefði ekki
gerst. Ég fann aftur í mér neistann og
það sem raunverulega skipti mig máli.
Ég varð sterkari en áður. Þarna var ég á
miðju breytingaskeiðinu í miðju hruni,
menn geta ímyndað sér óreiðuna í
mér,“ segir hún og skellihlær. „En það
var ekki þannig lengi. Ég fann ein-
hvern brjálaðan kraft til að halda
áfram og byggja allt upp frá grunni. Ég
veit líka að mataræðið hjálpaði mér og
öll sú vinna sem ég hef lagt í að rækta
andlegu hliiðinaþ“
Glöð og frjáls
Solla á þrjá bræður. Hinum megin
við Suðurlandsbrautina er bróðir
Sollu, Karl Eiríksson, með veitinga-
staðinn Krúsku. Haraldur Eiríksson
er veðurfræðingur á Veðurstofu Ís-
lands og tvíburabróðir hans, Eirík-
ur, hannar öryggiskerfi fyrir banka í
tölvur í London.
„Við systkinin erum öll glöð og
frjáls. Bróðir minn rekur Krúsku með
konunni sinni og þau eru líka með
Móður náttúru. Við erum alin upp
í náttúrunni og tengjumst henni öll
sterkt. Við áttum eiginlega tvö heim-
ili í Vesturbænum og við Helluvatn
þar sem foreldrar mínir rækta land.
Garðuri hennar Sollu
Í kreppunni missti Sólveig Eiríksdóttir allt og
þurfti að endurskoða líf sitt. Þá fékk hún tækifæri
til þess að hlúa að ástríðu sinni og færa hana til
upprunans og bernskunnar en Sólveig er alin upp
við sterk og ástrík gildi foreldra sinna, Hildar Karls-
dóttur og Eiríks Haraldssonar, sem hafa lagt rækt við
náttúruna við Elliðavatn alla sína búskapartíð. Í dag
rekur Solla veitingastaðinn Gló, er talinn einn besti
hráfæðiskokkur heims og á milli þess sem hún eldar
fyrir stórstjörnur eins og Ben Stiller leikur hún við
ömmustrákinn og sinnir garðrækt eins og foreldrar
hennar, sem eiga nú á hættu að tapa öllu ævistarf-
inu. Kristjana Guðbrandsdóttir hitti Sólveigu og
foreldra hennar og ræddi um það lífsins verkefni að
rækta eigin garð.
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Viðtal
Moldin mesta ríkidæmið
„Mamma sagði einhvern tímann
þegar hún var spurð hvað væri
mesta ríkidæmið hennar, þá vildi
maður heyra: það ert þú ástin mín.
En þá sagði hún: það eru börnin
mín og moldin.“ MYNdir SiGtrYGGur ari