Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.2013, Side 49

49Helgarblað 26.–28. apríl 2013
ára var elsta fórnarlamb raðmorðingjans José Vega sem herjaði á eldri konur í nágrenni spænsku
hafnarborgarinnar Santander á árunum 1987–1988. Fórnarlömb Vega voru alls 16 talsins en hann nauðgaði
þeim áður en hann réð þeim bana. Vega var dæmdur í 440 ára fangelsi snemma á 10. áratugnum. Skömmu
eftir að hann hóf afplánun, árið 1992, var hann stunginn til bana af tveimur samföngum sínum.93
F
ólk leggur ólíkan skilning í hjú-
skaparheitið „þar til dauðinn
aðskilur oss“. Einn þeirra sem
túlkaði það á sinn veg var Jack
nokkur Alderman. Fyrir vik-
ið varð Jack þess vafasama heiðurs
aðnjótandi að dvelja manna lengst
á dauðadeild í bandarísku fangelsi
áður en hann fékk, fyrir tilstuðlan eit-
ursprautu, far með Karoni yfir ána
Styx og hitti þar skapara sinn, eins og
stundum er sagt.
Jack þessi fæddist 29. maí 1951,
og í þessari frásögn verður ekki dval-
ið við uppvaxtarár hans og það sem
þau hugsanlega kunna að geyma. Við
stökkvum beint til ársins 1975, 14.
júní nánar tiltekið, en þá var Jack, þá
24 ára, sakfelldur fyrir að hafa orðið
konu sinni, Barböru, að bana.
Ekki einn að verki
Saksóknari byggði málarekstur sinn á
því að Jack hafi viljað komast yfir líf-
tryggingarfé Barböru, 20.000 banda-
ríkjadali. Þar sem gildistími áður-
nefnds hjúskaparheits er mislangur
taldi saksóknari að sennilega hefði
Jack ekki hugnast biðtíminn sem
hann sá fram á og því hafi hann grip-
ið til eigin ráða.
Jack fékk til liðs við sig John Arthur
Brown. Hann var boðaður á heim-
ili Alderman-hjónanna og varð það
hans hlutskipti að slá Barböru í höf-
uðið með skiptilykli, en slíkt verkfæri
er til margra hluta nytsamlegt.
Í kjölfar höfuðhöggsins var kom-
ið að Jack, og fullyrti saksóknari að
hann hefði haldið fyrir vit eiginkonu
sinnar þar til hún missti meðvitund
og gaf síðan upp öndina. Síðan óku
þessir miklu dáðadrengir með Bar-
böru í fjölskyldubílnum í gilskorn-
ing nokkurn, og settu Barböru í bíl-
stjórasætið.
Áhöld um áreiðanleika
sönnunargagna
Þegar lögreglan tók Jack tali árla
næsta morgun sáu þeir blóð á skyrtu
hans – blóð eiginkonunnar. Hann
kom með þá skýringu að þegar hann
hefði komið heim að lokinni vinnu
kvöldið áður hefði hann komið að
tómu húsi. Hann ályktaði að Barbara
hefði skroppið til ættingja sinna og
var á leið þangað þegar hann rak aug-
un í bifreið hennar í gljúfrinu.
Hann hefði fundið eiginkonu sína
látna, þrýst, harmi sleginn, höfði
hennar að bringu sinni og síðan flúið,
enda í miklu áfalli, eins og allir hlytu
að skilja.
John Arthur Brown lenti í djúp-
um skít við yfirheyrslur og í grein á
Timesonline segir: „Félagi Alderman
á sakborningabekknum, John Brown,
fíkill og áfengissjúklingur, játaði á sig
morðið, en breytti síðar frásögn sinni
til að bendla Alderman við málið.
Brown fullyrti að hann og Alderman
hefðu í sameiningu banað frú Ald-
erman, og að Alderman hefði heitið
honum greiðslu fyrir vikið. Engin
rannsóknargögn voru til staðar og
Alderman var dæmdur, einungis á
grundvelli framburðar Brown.“
Málum blandið
Hver veit nema frásögnin á Time-
sonline eigi við rök að styðjast. Í það
minnsta var John Arthur sleppt úr
fangelsi eftir að hafa afplánað aðeins
tólf ár. Hann ákvað síðar að bíða ekki
eðlilegs dauðdaga og svipti sig lífi.
Marcel Berlins hjá The Guardian
skrifaði: „Alderman hafði allar götur
haldið fram sakleysi sínu, hann hafn-
aði meira að segja boði um að játa
sekt sína, boði sem hefði orðið hon-
um til lífs, því með því að taka boðinu
hefði hann viðurkennt sök sína.“
Í september árið 2007 var aftöku
Jack frestað tímabundið á meðan
Hæstiréttur Bandaríkjanna velti fyrir
sér stjórnarskrárlegu réttmæti notk-
unar banvænnar sprauti við aftökur.
Þann 2. september, 2008, var Jack
færður á skrifstofu fangelsisstjórans
og afhent skjöl varðandi eigin aftöku.
Honum var ekki leyft að snúa aftur í
klefa sinn og kveðja félaga sína, en
var færður samstundis í „Dauðahús-
ið“ þar sem hann var í einangrun og
undir sólarhringseftirliti vopnaðra
varða um tveggja vikna skeið.
Stóri dagurinn
Hinn 16. september 2008, rann upp
síðasti dagur Jack Alderman. Hann
kaus að flytja engin lokaorð en þáði
félagsskap prests í dauðaklefanum.
Áður hafði hann þó samið yfirlýsingu
þar sem hann „þakkaði öllum þeim
sem höfðu gert líf hans bærilegra í
ljósi kringumstæðna.“
Lögfræðingur Jack, Michael
Seiml, sagði, eftir að síðustu tilraun
hans til að fá vægari dóm var hafnað:
„Hann er búinn að vera fyrirmyndar-
fangi í 34 ár. Ef það nægir ekki til að
vera sýnd miskunn, þá get ég ekki
ímyndað mér hvað þarf til.“
Að kvöldi 16. september, klukkan
19.25, var Jack Alderman úrskurðað-
ur látinn eftir að hafa fengið banvæna
sprautu. n
SEKUR EÐA SAKLAUS
n Jack var dæmdur fyrir morð á eiginkonu sinni n Sat manna lengst á dauðadeild„Engin rannsóknar-
gögn voru til staðar
og Alderman var dæmd-
ur, einungis á grundvelli
framburðar Brown.
Í góðum félagsskap
Margir töldu að með
aftöku Jack hefði verið
framið réttarmorð.
Jack Alderman Hlaut
enga náð þrátt fyrir langa
dvöl á dauðadeildinni.