Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2014, Side 38

Helgarblað 24.–27. janúar 201430 Fólk Viðtal
breyst,“ segir hann og bætir við
að þótt hann sé ennþá að venjast
því að nota kvenkyns fornafn um
pabba sinn þá kalli hann hana enn-
þá pabba. „Hún er pabbi minn. Því
breytir enginn. Það tekur því ekki
að breyta því úr þessu,“ segir hann
og brosir út í annað en pabbi hans
var kominn yfir sextugt þegar hún
fór í kynleiðréttinguna. „Við erum
í ágætis sambandi. Hún kemur
reglulega norður auk þess sem við
tölum stundum saman í síma. Við
erum ekkert í minna eða meira
sambandi en áður; bara í nokk-
uð góðu sambandi. Annars höfum
við aldrei verið eitthvað súperná-
in. Ég hef alltaf verið dálítið mikill
mömmustrákur held ég.“
Stoltur af pabba
Hann segir að þótt að áfallið hafi
verið talsvert þegar hann hafi feng-
ið fréttirnar hafi það fljótlega rjátl-
ast af honum. „Ég er mjög um-
burðarlyndur að eðlisfari; stundum
vandræðalega. Ég hef líka oft feng-
ið að heyra að ég hafi mikið jafn-
aðargeð en ég tek fólki bara eins og
það er. Mér finnst að fólk eigi ekki
að vera dónalegt og leiðinlegt en ef
einhver er þannig er ég líka fljótur
að forða mér.
Ég er mjög stoltur af pabba.
Þetta ferli krefst mikils hugrekkis
og kjarks. Að mörgu leyti er hún að
byrja aftur á núlli. Samskiptin verða
oft flókin og oft slitnar á milli sem
getur verið hræðilega erfitt. Þetta er
örugglega heilmikið að glíma við.
Og ég held, að það að gera þetta, ég
vil ekki segja á gamalsaldri en eftir
sextugt, krefjist enn meira hugrekk-
is. Ég er mjög stoltur af henni.“
Banvænir geðsjúkdómar
Árið 2007 lenti Hannes Óli í erfiðri
lífsreynslu sem hafði stórfelld áhrif á
sýn hans á lífið og tilveruna. „Ég átti
vin sem var hressasti og skemmti-
legasti maður sem ég hef á ævinni
hitt en varð fyrir því að veikjast illa
af geðhvarfasýki sem endaði með
því að hann svipti sig lífi. Það fékk
mig til að hugsa um hvað lífið getur
í raun verið skrýtið, þegar lífsglað-
ur, fyndinn og stórkostlegur maður
sér sér skyndilega ekki fært að lifa
lengur. Þetta var mjög erfitt fyrir alla
og ég fer á hverju ári á aðfangadag
og heimsæki hann og minnist hans
mjög. Ég er hræddur um að fólk
taki geðsjúkdómum léttar en tilefni
er til. Sjálfur gerði hann alltaf svo-
lítið grín að veikindunum og mað-
ur áttaði sig ekki á því hversu alvar-
legt þetta var. En svo horfði maður á
hann missa tökin.“
Myndi aldrei kjósa Framsókn
Þrátt fyrir að Hannes hafi staðið sig
svo vel í hlutverki forsætisráðherra
að dóttir þess síðarnefnda, sam-
kvæmt Facebook-færslu Sigmundar
Davíðs, sá ekki á þeim muninn, seg-
ist Hannes Óli ekki ætla að leggja
pólitíkina fyrir sig. „Ég tók þátt í
stúdentapólitíkinni í eina önn. Það
var gaman en ég var aldrei með
brennandi áhuga á stúdentapólitík.
Ég hef mínar skoðanir og tek af-
stöðu í málum en mitt mottó í lífinu
er að gera ekki það sem er leiðin-
legt en ég held að mér myndi finn-
ast vinna í pólitík ekki við mitt hæfi,“
segir hann og bætir við að hann
myndi aldrei kjósa Framsóknar-
flokkinn. „Aldrei. Afi minn og nafni
var mikill framsóknarmaður og ég
olli honum tvisvar sinnum von-
brigðum, fyrst þegar ég ætlaði ekki
að verða prestur og aftur þegar ég
sagði honum að ég væri ekki fram-
sóknarmaður,“ segir hann og bætir
við að afi hans hafi ekki náð að sjá
hann túlka formann flokksins. „Því
miður. Elsku karlinn. Hann lést
2007.“
Ungi, feiti leikarinn
Hannes hefur nokkrum sinnum
hitt Sigmund Davíð sem var oft
í kjördæminu fyrir kosningarn-
ar síðasta vor. „Einu sinni dúkk-
aði hann svo upp á æfingu á
Leigumorðingjanum. Ég lá
í gólfinu í fatahrúgu þegar
allir þögnuðu og ég sá hann
standa í ljósbjarma í áhorf-
endasalnum. Ég spurði
bara; ert þú hér? Og hann
spurði mig hvumsa til baka
sömu spurningar. Ég held
að hann hafi húmor fyrir
þessu. Það eina sem hann
hefur sett út á er að það
sé feitur leikari sem túlkar
hann. Annars held ég að
hann hafi ágætis húmor fyrir
sjálfum sér.“
Sjálfur segist Hannes ekki
viðkvæmur fyrir holdafarinu
eða því að vera valinn í hlut-
verk þykkra manna. „Ég er
alveg meðvitaður um það
hvernig ég lít út. Það fer ekk-
ert fyrir brjóstið á mér. Ég hef
líka alltaf sagt að það sé ágætt
að maður hafi ákveðið út-
lit, sérstaklega eftir að Jó-
hannes Haukur grennti
sig svona mikið. Núna er
ég eini ungi, feiti leikar-
inn,“ segir hann brosandi
en bætir við að hann reyni
að hreyfa sig reglulega.
„Hilmir Jenson, mótleik-
ari minn, tekur mig með
sér í ræktina og kenndi
mér að athafna mig þar.
Svo hef ég voðalega gam-
an að sjósundi þótt ég hafi
dregið úr því eftir að ég
flutti norður. En matar-
æðið passa ég ekki mikið
upp á,“ segir hann og ját-
ar að hafa verið þybbinn
sem barn. „Það gat verið
leiðinlegt og ég var lengi
meðvitaður um það. Fólk
var stundum að nota
það gegn manni. En svo
myndar maður ákveðinn
skráp og í leiklistinni fór
ég að taka mig meira í
sátt.“
Leitar ekki í frægðina
Hannes er ánægður á Akureyri en
segir erfitt að segja til um hvort
hann eigi eftir að ílengjast. „Eðli
bransans er að flakka um en ég
er hér núna og langar að vera hér
áfram í einhvern tíma. Ég hræðist
ekki að gleymast þótt ég sé hér og
hitti ekki bransafólkið úti á götu
enda á ég mér enga drauma um
frægð og frama. Ég hef aldrei verið
í þessum bransa til að vera þekktur.
Ég hef samt áhuga á að vinna er-
lendis og það væri æðislegt ef það
rættist einhvern tímann en
það mætti þess vegna vera í
kjallaraleikhúsi í Finnlandi.
Í rauninni finnst mér það
óþægilegt þegar fólk þekkir
mig úti á götu. En þar sem
ég vil geta unnið sem fjöl-
breyttasta vinnu hjálpar
frægðin til með það.
Það er voðalega erfitt að
tala um velgengni í þessum
bransa á Íslandi. Fólk þekk-
ir mann einn daginn en
næsta dag hef ég kannski
ekkert að gera og er jafn-
vel á atvinnuleysisbótum.
Velgengni er loðið hugtak.
Ég er enn að læra að verða
leikari. Ég er ennþá þakk-
látur og auðmjúkur að fá
að starfa við þetta. Mér hef-
ur gengið vel og ég vona
að svo verði áfram,“ segir
hann en þessa dagana leik-
ur hann í Gullna hliðinu en
sýningin fékk fimm stjörnur í
DV um daginn.
Hamingjusamur
með Aðalbjörgu
Aðspurður um framtíðina
segist hann vonast til þess
að eiga eftir að búa og starfa
í útlöndum. „Svo langar mig
að læra meira, lesa meira og
sjá heiminn. Það á ég eftir og
mun vonandi alltaf eiga eftir.
En maður verður að haga segl-
um eftir vindi og taka því sem
að höndum ber. Maður er bara
heppinn að geta lifað í þessu
frá ári til árs en það fer enginn í
þetta starf til að verða ríkur.
Í dag hentar mér vel að
vera frjáls og laus við en ég get
ekki talað fyrir sjálfan mig eft-
ir tíu, fimmtán ár. Sumir vina
minna eru hissa á hvernig ég
geti búið fyrir norðan en einn
vinur minn segir að það skipti
ekki máli hvar ég búi og ég
held að það sé svolítið mikið
til í því. Mín helstu áhugamál
eru bókmenntir, tónlist, bíómynd-
ir og leiklist og svo lengi sem ég hef
iPod, bókasafnsskírteini og góðan
hægindastól er ég ansi hamingju-
samur. Ég tala nú ekki um ef Aðal-
björg er einhvers staðar nálægt.“ n
„Ég er ekki mjög
framfærinn og alls
ekki týpan sem stekk-
ur óundirbúin upp á svið
og heldur tækifærisræðu
eða reynir að vera fyndin.