Dagblaðið Vísir - DV - 18.02.2011, Page 26

26 | Viðtal 18.–20. febrúar 2011 Helgarblað
L
ífið hjá Svölu í L.A. er anna-
samt. Þegar blaðamaður
heyrir í henni er hún á kafi í
tónleikahaldi. „Það er bara
brjálað að gera um þessar mund-
ir,“ segir hún og segir bransann vera
mikið hark og að mikil vinna sé á bak
við hvern áfangasigur. Hljómsveit-
inni gengur vel um þessar mundir
þótt Svala segist meðvituð um að þau
séu litlir fiskar í stórum polli, nýlega
var fjallað um hana á bloggi MTV og
myndbandið við lag þeirra 123 If you
want me hefur vakið mikla athygli
þar ytra.
Elskar frelsið
Dæmigerður dagur í lífi Svölu er
langur en litríkur. „Ég vakna snemma
á morgnana yfirleitt en það er samt
breytilegt eftir því hve lengi ég vann
kvöldið áður. Stundum er maður að
spila langt fram á nótt eða að vinna
í stúdíói alla nóttina. Svo fer dagur-
inn soldið mikið eftir því hverju við
Steed Lord erum að vinna að hverju
sinni. Ef við erum að vinna í stúdíói
og erum að taka upp þá eyðum við
dögum þar við að semja lög og taka
þau upp. Stundum erum við að gera
myndbönd og þá erum við að vinna
í því.
Við gerum allt það sjálf sem við-
kemur Steed Lord þannig að það er
mikil vinna. Við markaðssetjum okk-
ur sjálf, sjáum um alla grafík og einn-
ig ljósmyndir af okkur og erum okkar
eigið plötufyrirtæki. Þú getur ímynd-
að þér hvað það er mikil vinna fyrir
aðeins þrjár manneskjur. Hver dagur
er misjafn því við vinnum við að vera
í hljómsveit og fyrir þá sem þekkja
það þá eru dagarnir fjölbreytilegir
en alltaf skemmtilegir. Þetta er samt
mikið hark og maður þarf að vinna
ótrúlega mikið til þess að uppskera
eitthvað og geta lifað á þessu. En ég
myndi ekki vilja lifa lífi mínu á neinn
annan hátt. Ég elska að geta verið að
skapa alla daga, semja og syngja tón-
list, ferðast um heiminn og spila og
vera algjörlega minn eigin yfirmað-
ur.“
Skaut rótum í Bandaríkjunum
Svala hefur alltaf haft tengingu við
Bandaríkin svo það er engin tilviljun
hversu vel henni gengur að aðlagast
lífinu þar ytra. Hún dvaldi þar mikið
sem barn.
„Ég hef alltaf verið mikið í Banda-
ríkjunum síðan ég var pinkulítið
barn. Systir pabba, Helga, bjó í
Bandaríkjunum í rúm 30 ár og við
eyddum miklum tíma hjá henni.
Þannig að ég átti ameríska vini og
leið alltaf eins og ég væri komin heim
þegar ég var í Bandaríkjunum. Síðan
flutti ég til Los Angeles rétt eftir að ég
útskrifaðist úr Kvennaskólanum því
ég skrifaði undir plötusamning við
EMI/Priority Records. Ég bjó í L.A. í
eitt og hálft ár en var samt með ann-
an fótinn erlendis í einhver fjögur ár
meðan ég var á samningi hjá plötu-
fyrirtækinu. Ég eignaðist auðvitað
fullt af góðum vinum þar og leið allt-
af dásamlega í L.A. og þegar ég flutti
aftur heim til Íslands var alltaf í plan-
inu hjá mér að flytja aftur út. Það tog-
aði alltaf í mig að fara aftur til L.A.
því þar leið mér vel og ég var búin að
skjóta smá rótum eftir að hafa búið
þar áður.“
Hönnuðu fatalínu fyrir H&M
Þótt bransinn sé hark geta Svala og
félagar lifað af tónlistinni og ýmsu
öðru henni tengdu og þess vegna
njóta þau sín í botn.
„Hérna í Bandaríkjunum getum
við lifað af tónlistinni okkar, spil-
að úti um allan heim og unnið með
alls kyns fólki sem er að gera svip-
aða hluti og við. Markaðurinn er svo
miklu stærri erlendis en á Íslandi.
Það er svo endalaust hægt að gera
alls kyns hluti sem tengjast tónlist,
hönnun, myndbandagerð og þess
háttar. Steed Lord er ekki bara hljóm-
sveit sem semur lög og spilar þau, við
erum svokallað „lista-projekt“ því við
gerum svo margt annað líka. Við ger-
um okkar eigin tónlistarmyndbönd,
ég hanna sviðsbúningana mína, við
hönnuðum fatalínu fyrir H&M, við
gerum alla markaðssetningu tengda
Steed Lord, sem sagt allar ljósmynd-
ir, plötukover, platköt, heimasíður og
grafík og „visuals“ fyrir „live show“-in
okkar.“
Litlir fiskar í stórum polli
„Við erum samt litlir fiskar í stór-
um polli hérna í Bandaríkjunum því
hérna búa yfir 300 milljónir og sam-
keppnin er svo miklu meiri en á Ís-
landi. En um leið eru svo miklu fleiri
möguleikar og tækifæri fyrir skrýtna
íslenska hljómsveit eins og Steed
Lord. Okkar markmið er ekki að
verða fræg og rík heldur að geta lifað
á því að gera tónlist og fleiri hluti sem
eru tengdir listum.“
Er sjö ára inni í sér
Svala er augljóslega mjög hrifin af
tísku, hún klæðir sig á ævintýralegan
máta og fyrir henni er tíska tilfinn-
ingaríkt tjáningarform.
„Ég elska second hand/vintage
föt. Ég safna second hand-fötum
frá hinum ýmsu hönnuðum og hef
gert í mörg ár. Það er alltaf svo mik-
il nostalgía og ævintýraþrá í mér og
ég hrífst mikið af þannig fötum frá
gamla tímanum. Ég elska gamlar
bíómyndir og fæ mikinn innblástur
frá þeim. Þá sérstaklega gömlum „sci
fi“ 70‘s og 80‘s myndum og ævintýra-
myndum. Svo hef ég alltaf saumað
mikið á sjálfa mig og ég hef rosalega
gaman af því. Þegar ég klæði mig er
ég að tjá soldið sjálfa mig og hvern-
ig mér líður. Fatastíll er form af tján-
ingu en ég er líka alltaf að prófa mig
áfram í fatastíl og elska að uppgötva
nýja hönnuði og nýa nálgun á tísku.
Ég tek þetta samt ekkert of alvarlega,
þetta eru bara föt. Svo held ég líka
að ég sé alltaf bara sjö ára inni í mér
að klæða mig upp á í skvísufötunum
hennar ömmu.“
Húðflúrið minnir á gildi þess að
vera á lífi
Svala tjáir ekki eingöngu líðan sína
með tísku því hún skreytir sig líka
með húðflúrum. Hún fékk sér stórt
húðflúr sem minnir hana á að taka
lífinu fagnandi og af hugrekki eftir
að hafa lent í lífsháska.
„Ég fékk mér mitt stóra húðflúr
ári eftir að ég lenti í mjög alvarlegu
bílslysi. Ég var með tvö húðflúr fyr-
ir sem ég hafði fengið mér þeg-
ar ég var rúmlega tvítug. Mig lang-
aði alltaf í svona húðflúr-ermi en
þorði því aldrei. Síðan, eftir að hafa
lent í svona svakalegu bílslysi, þá
langaði mig bara að gera allt sem
ég hafði aldrei þorað að gera áður.
Síðan kynntist ég dásamlegri konu
sem heitir Sofia Estrella í gegnum
Krumma bróður og við urðum mjög
nánar vinkonur en hún er svakalega
hæfileikaríkur tattúlistamaður. Hún
bauðst til þess að gera þetta á mig
og við hönnuðum verkið í samein-
ingu. Ég elska geisjur og allt sem er
asískt þannig að ég fékk mér fallega
geisju og fullt af blómum og öldum.
Ég fór alveg fjórum sinnum til henn-
ar og hvert skipti í svona 6–7 klukku-
stundir. Þetta var mjög vont en alveg
þess virði.“
Svala er mun meðvitaðri um það
seinni árin hversu mikilvægt það
er að umkringja sig góðu fólki. Hún
dregst að fólki með fallegt hjartalag
en segist hafa brennt sig á fólki sem
talar illa um náungann og kann ekki
að samgleðjast öðrum.
„Ég dregst að fólki sem er með
ástríðu fyrir lífinu, góðu fólki með
gott og fallegt hjarta. En fólk sem tal-
ar illa um náungann og kann ekki
að samgleðjast finnst mér ofsalega
fráhrindandi. Ég hef alveg vingast
við þannig fólk og brennt mig svo á
því að hleypa því of nálægt mér. Ég
er orðin aðeins betri mannþekkjari
með árunum.“
Fjölskyldan og kærasti hennar,
Einar Egilsson, standa Svölu næst í
lífinu. Einar og Svala hafa verið sam-
ferða í lífinu í nærri 18 ár og ást þeirra
kviknaði við fyrstu sýn.
„Ég sá Einar fyrst á skemmti-
staðnum Tunglinu í desember
1993. Það var ást við fyrstu sýn.
Við byrjuðum síðan saman 4. mars
1994 á stað sem hét Ingólfscafe þar
sem ég var að syngja í fyrsta skipti
Was That All It Was lagið með
bandinu mínu Scope. Við Einar
hættum reyndar saman nokkrum
sinnum á menntaskólaaldrinum en
gátum aldrei slitið sambandinu al-
veg. Svo fórum við að búa saman í
janúar 2002 og höfum búið saman
síðan.“„Ég skaddaðist
á lifrinni, hún
rifnaði og það blæddi
út frá henni, svo
rifbeinsbrotnaði ég og
slasaðist í baki. Þannig
að ég er að díla við
bakvesen alla daga. En
ég vil alls ekki kvarta
því við lifðum þetta
af og maður á að vera
fullur þakklætis fyrir
það.
Svala Björgvinsdóttir og fjölskylda hennar
eru náin. Hún segir þau vera svolítið eins og íþróttalið
þó að þau séu langt frá því fullkomin. Þau séu að
minnsta kosti engin „Sound Of Music“-fjölskylda
sem syngi keðjusöng við matarborðið. Þau rífast
með látum og rökræða um alla hluti. Svala er þakk-
lát fyrir hvern þann dag sem hún á með ástvinum
sínum eftir að hafa upplifað lífsháska þegar þau
lentu í alvarlegu bílslysi. Hún og kærasti hennar,
Einar Egilsson, og yngri bróðir hans, Eðvarð Egilsson,
eru búsett í Los Angeles þar sem þau lifa sátt fjörugu
bransalífi. Kristjana Guðbrandsdóttir heyrði í
Svölu og fékk að heyra sögur frá æskuárunum, um
afleiðingar bílslyssins og lífið í L.A.
Glímir enn við afleiðingar slyssins
Litlir fiskar í stórum polli „En um
leið eru þá svo miklu fleiri möguleikar og
tækifæri fyrir skrýtna íslenska hljómsveit
eins og Steed Lord,“ segir Svala sem er að
gera það gott þessa dagana.