Dagblaðið Vísir - DV - 15.11.2013, Blaðsíða 37

Fólk 37Helgarblað 15.–17. nóvember 2013
ugt að skoða Rijksmuseum áður en
við förum frá Hollandi,“ segir hann
hlæjandi. „Ég held að þessi áhugi
komi kannski með árunum.“
Lífið á milli leikja
Ég spyr hvað færi honum mesta gleði
fyrir utan boltann. Eftir mikla um­
hugsun segir hann einfaldlega: „Það
er bara boltinn.“ Ég spyr hvort hann
eigi sér eitthvert líf utan boltans. „Já,
já,“ segir hann. „Ég á kærustu og við
erum ekkert alltaf í fótbolta eða að
tala um hann. Ég reyni að spá ekki
mikið í fótbolta utan vallarins því þá
getur það farið of mikið í taugarnar á
mér. Þegar ég er ekki á æfingu tek ég
því yfirleitt rólega, kíki í kaffi einhvers
staðar í hverfinu, fer niður í bæ eða
bara heim og upp í sófa að hvíla mig.
Þar fer ég í tölvuna eða horfi á ein­
hverja þætti.“
Án þess að hugsa nefnir hann
Breaking Bad sem dæmi um þætti
sem hann horfir á. „Ég elskaði þessa
þætti, en þeir eru því miður búnir.
Síðan horfi ég á Homeland og datt inn
í Sönn íslensk sakamál um daginn.
Það eru helvíti góðir þættir. Ég reyni
bara að fylgjast með því sem er að ger­
ast og horfi oftast á það sem er nýtt. Ég
eyði tíma í það á milli æfinga svo mér
leiðist ekki og sé ekki bara að hangsa
eitthvað.“
Þegar ég spyr hvort það sé rétt að
hann sé náttúrubarn hváir hann og
segir hissa: „náttúrubarn?“
Ég spyr af því að mér skilst að hann
komi heim til Íslands og fari þá gjarna
í veiði eða annað álíka. „Já, reyndar.
Ég fer oft í veiði og hef gaman af því.
Eins reyni ég að fara í golf þegar það
er gott veður. Ég segi það ekki, ég get
tekið á mig smá rigningu en síðasta
sumar var ekki upp á marga fiska.
Annars er ég mikið uppi í sumar­
bústað og reyni að eyða sem mestum
tíma með fjölskyldunni.“
Gæti endað í bakaríinu
Kærastan heitir Hildur Ósk Sigurðar­
dóttir og er komin til landsins til þess
að fylgjast með leiknum. Hún fær þó
ekki að vera hjá honum hér á hótel­
inu, þar sem hann heldur til alla daga
og öll kvöld. „Ég næ kannski að borða
einu sinni með fjölskyldunni. Annars
erum við bara hér.“
Þau kynntust fyrir tæpum þremur
árum og hafa verið saman síðan. „Við
kynntumst á Facebook, eins og flest­
ir í dag. Hún pókaði mig og ég pókaði
til baka og svo vorum við í sambandi
þar til ég kom næst til Íslands og hitti
hana,“ segir Kolbeinn.
Það skiptir hann máli að vera
með íslenskri stelpu. „Ég hef verið
spurður að því hvort ég myndi vilja
vera með erlendri stelpu en ég vil
það ekki. Íslenskt er best,“ segir hann
og hlær.
„Ég stefni á að koma heim eftir
ferilinn og búa hér en það er enn
langt í það. Á meðan ég á enn nóg
inni í boltanum er ég ekkert að velta
framtíðaráformum mikið fyrir mér.
Ég gæti ímyndað mér að það væri
gaman að vinna áfram í tengslum við
boltann þegar ferlinum lýkur en ég
veit ekki hvað það væri.
Svo veit maður aldrei. Ég hef
séð menn segja þetta en fara svo að
gera eitthvað allt annað. Allir í fjöl­
skyldunni hafa talað um að þeir
ætli ekki að fara í bakaríið til pabba
en þeir enda alltaf þar. Hver veit,
kannski enda ég á því að skúra gólfin
í Bakarameistaranum.“
Bölvar oft fótboltanum
Sem stendur einbeitir hann sér þó
að boltanum. Ástríðan fyrir leiknum
drífur hann áfram. „Að komast lengra.
Þú ert í þessu af því að þér finnst gam­
an að spila leikinn. Af því að frá því
að þú varst lítill polli hefur þetta ver­
ið draumastarfið. Ég hef alltaf verið í
fótbolta og það eru forréttindi að fá að
lifa þannig.
Auðvitað kemur oft fyrir að maður
blóti fótboltanum en það er bara eins
og gengur og gerist. Það gengur ekki
alltaf vel og þá þarft þú að vera sterkur
og sýna þrautseigju. Það er svo margt
sem fylgir þessu. Þetta snýst ekki
bara um að spila fótbolta heldur er
þetta erfitt sport sem reynir á andlega
og líkamlega. Sumir halda kannski
að þetta sé bara gaman en þetta er
það ekki alltaf. Og þegar illa gengur
þarftu að reyna að styrkja þig og halda
hugarró.“
Fann fyrirmynd í Eið Smára
Hann segist ekki eiga neinar sérstakar
fyrirmyndir. Ekki lengur. En þegar
hann var yngri þá var Eiður Smári
einn þeirra sem hann leit upp til.
„Hann var mér fyrirmynd. Ég fylgd­
ist alltaf með íslenska landsliðinu
og Eiður Smári var náttúrulega að­
almaðurinn. Og er það enn. Hann er
pabbinn í hópnum – eða afinn,“ segir
hann og hlær stríðnislega. „Það er
gott að hafa hann í hópnum því hann
býr yfir mikilli reynslu sem hann nýtir
vel og deilir með okkur. Hann er líka
léttur og skemmtilegur. Honum líður
greinilega vel í landsliðinu núna.
Ég man líka eftir því þegar ég fór
til Arsenal tólf ára og fékk að spila á
Highbury, sem var aðalvöllurinn. Þá
fékk ég líka að hitta átrúnaðargoðin á
þeim tíma, Thierry Henry og Dennis
Bergkamp, sem er í dag þjálfarinn
minn hjá Ajax. Það er mjög gaman að
fá að vinna með honum í dag.“
Annar landsliðsmaður gengur
að borðinu. Kolbeinn spyr hvort við
þekkjumst og kynnir okkur. Þetta er
Guðlaugur Victor Pálsson, miðju­
maður í landsliðinu og einn besti
leikmaður NEC í Hollandi. Kolbeinn
býður honum að setjast hjá okkur
en Guðlaugur forðar sér um leið og
hann áttar sig á því að Kolbeinn er
í viðtali. Kolbeinn skellir upp úr og
segir þetta líka orðið gott. „Ég held
að ég sé búinn að segja allt sem ég vil
segja. Við erum búin að tala svo lengi
saman að ég skil ekki hvernig þú ætl­
ar að koma þessu öllu fyrir. Hvern­
ig viðtal verður þetta eiginlega? Það
verður örugglega 20 blaðsíður,“ seg­
ir hann hlæjandi og við ákveðum að
drífa kappann í myndatöku. Kannski
sem betur fer því þegar við höfum
náð af honum nokkrum myndum er
hann kallaður á æfingu. n
Kolbeinn fékk stimpilinn
„barnastjarna“ ungur að
aldri á Íslandi en glímdi lengi við meiðsli
og var oftar
utan vallar en innan.
Kolbeinn ólst upp í Víkingi, en skipti yfir í
HK þar sem hann var til 17 ára aldurs.
17 ára skrifaði hann undir hjá
AZ Alkmaar eftir að hafa slegið í gegn með
unglingalandsliði Íslands.
Tvítugur steig hann sín fyrstu skref í
hollensku úrvalsdeildinni og sló í gegn.
Sumarið eftir var hann seldur til stór-
liðsins Ajax í sama landi þar sem hann
hrellir varnarmenn deildarinnar í víðfrægri
treyju númer 9.
„Ég er ekki
mikill
pælari, ef ég á að
segja eins og er.
Hrellir varnarmenn
n Var barnastjarna í boltanum
Mark Kolbeinn þekkir
ekki betri tilfinningu
en að skora og þolir illa
að tapa.
Nýtur lífsins
Kolbeinn kynntist kærustunni á Facebook og þau hafa
verið saman síðast. Þau búa í Amsterdam þar sem
lífið leikur við hann en honum dreymir um að komast í
stærstu deildirnar.