Dagblaðið Vísir - DV - 15.11.2013, Blaðsíða 31

við formann HSÍ, sem fór og náði í
medalíuna, og ég er honum mjög
þakklátur fyrir það. Medalían er hjá
þeim í augnablikinu,“ segir Sigfús.
Silfurstrákurinn og mennskan
Á Ólympíuleikunum árið 2008 rætt­
ist langþráður draumur íslenskra
handboltamanna. Þeir enduðu
mótið á silfurpallinum í Peking,
eins og frægt er orðið, eftir að hafa
beðið lægri hlut á móti ógnarsterk­
um Frökkum. Þeim var flogið heim
af Icelandair og móttökurnar við
Arnar hól voru lygilegar. Mannhafið
við Arnarhól taldi hátt í hundrað
þúsund og var strákunum klappað
lof í lófa þegar þeir hoppuðu af kæti
upp á svið.
„Þetta var gríðarlegt ævintýri. Það
var hlegið að manni þegar maður var
ungur strákur og sagði að takmarkið
væri að vinna medalíu á stórmóti.
Landsliðið hafði verið að berjast
í bökkum og hafði aldrei náð því
lokaskrefi að komast á verðlauna­
pall á stórmóti. Þrátt fyrir að vera
með mikið af góðum leikmönnum,“
rifjar Sigfús upp. Hann er dreyminn
á svip. Minningarnar frá því í Kína
eru góðar.
„Æfingabúðirnar fyrir Peking
voru ekki með einhverjum heraga
af hendi þjálfaranna. Nokkrir strák­
anna voru búnir að tala við Gumma
og var sett upp innbyrðiskeppni í
liðinu sem gerði andann góðan.
Það voru allir að hvetja alla. Þetta
var bara eins og í skóla, þú fékkst
broskall og kall með skeifu. Svona
umbunarkerfi. Síðan í lok æfinga­
búðanna var verðlaunaafhending
fyrir þá sem voru með flesta plús­
ana. Það þarf oft ekki meira en þetta
til þess að við strákarnir höfum gam­
an.“
Vinnusemin skiptir máli
fyrir íslenska handboltamenn
„Í öllum undirbúningnum var
gríðarleg samvinna í hópnum.
Þegar við vorum komnir út var þetta
svipuð tilfinning og þegar við fórum
á EM 2002 í Svíþjóð. Það var pass­
að upp á að hafa okkur í þæginda­
hringnum. Samhugurinn sem var í
gangi skipti gríðarlegu máli. Eflaust
vorum við að spila við lið sem voru
getulega betri en við, en sem lið var
ekkert betra en við. Andrúmsloftið
var þannig að við vorum tilbúnir að
deyja fyrir hvern annan,“ og má með
sanni segja að það hafi skinið út úr
andlitum strákanna okkar.
„Vinnusemin hefur skipt miklu
máli fyrir íslenska handboltamenn
og hvað við erum tilbúnir að leggja
okkur fram. Þetta er ekki bara það
sem er að gerast á æfingum og inni
á vellinum, þetta er líka hvernig
samskiptin eru fyrir utan æfingar.
Ég held að það skipti svo rosalegu
máli. Þar komu menn eins og Guð­
jón Valur og Óli Stef mjög sterk­
ir inn. Frá því að ég byrjaði aftur
með landsliðinu voru það eiginlega
þeir tveir sem sannfærðu mig allan
tímann.“
„Alkóhólisminn kom
mér í slæmar aðstæður“
„Ég hætti í atvinnumennsku eftir
Ólympíuleikana út af persónulegum
ástæðum. Það hafa verið sveiflur í
þessu. Það besta í þessu var náttúru­
lega það að sonur minn kom og
ákvað að búa hjá mér. Síðan 3. apríl
á þessu ári varð ég pabbi aftur. Þetta
eru hápunktarnir. Ég er bara þakk­
látur fyrir allt sem ég hef átt og feng­
ið að taka þátt í. En lífið er hæðir og
lægðir, alls staðar, hjá öllum,“ segir
Sigfús, Sonur hans er átján ára. Sig­
fús býr í foreldrahúsum núna þar
sem hann á góða að. Hann er ekki
í sambandi með barnsmóður ný­
fæddrar dóttur sinnar.
„Neyslusaga mín er löng og byrjar
þegar ég er ungur maður. Eins og al­
þjóð veit er ég óvirkur alkóhólisti í
dag. Á árum áður má segja að minn
alkóhólismi hafi sprungið út og kom­
ið mér í slæmar aðstæður. Ég skuld­
aði peninga og fékk innheimtubréf
frá lögfræðingum. Leiðin út úr þeim
ógöngum var að stórum hluta þegar
ég fór út að spila. Mikið af hlutum
sem mínir nánustu vita ekki um.
Það er mitt og míns trúnaðarmanns
að vita. Við náðum að hreinsa flest
allt upp, en ekki allt. Sex vikum eftir
Ólympíuleikana í Peking hrundi allt
samfélagið hérna og hvergi var hægt
að fá vinnu. Ég er ólærður og hef ekki
verið mikið fyrir það að reyna að
nýta mér tengsl innan fjölskyldunn­
ar. Yfirleitt þegar maður nýtir tengsl
getur brugðið til beggja vona.“
Samningi rift og Sigfús
sendur til Íslands
„Öll mín hegðun áður en ég fór
í meðferð mótaðist af eigingirni,
óheiðarleika og illsku. Þegar ég
skildi við fyrrverandi eiginkonu
mína tók við óstjórnlegt þriggja ára
ferli í drykkju, pilluáti og fíkniefn­
um. Einhvern veginn tókst mér að
komast í atvinnumennsku, en þegar
ég var tekinn í innanbúðar lyfjapróf
var samningi mínum rift,“ segir
Fólk 31Helgarblað 15.–17. nóvember 2013
Endaði í meðferð
Sigfús hefur verið edrú
í 15 ár og fékk hjálp hjá
AA-samtökunum. „Ég
hef fengið vopn í hend-
urnar til þess að halda
geðheilsunni nokkuð
góðri.“ mynd Sigtryggur Ari