19. júní - 19.06.2008, Qupperneq 40

38
eiginmönnum sínum við strand
togarans stóðu uppi bjargarlitlar.
Laufey Valdimarsdóttir hafði
þegar hafið baráttu fyrir því
réttlætismáli að ekkjur nytu
styrkja frá hinu opinbera og
flutt erindi um það efni á fundi
Kvenréttindafélagsins og birt
það í 19. júní haustið 1927.
Mæðrastyrksnefnd og
KRFÍ tengd sterkum
böndum
Kvenréttindafélagið hafði einnig
frumkvæði að því að boða
fulltrúa annarra kvenfélaga
á fund og koma á samvinnu
um að undirbúa frumvarp um
mæðrastyrki. Sent var bréf til
um tvöhundruð og fimmtíu
kvenfélaga og einstakra
kvenna um allt land ásamt
skýrslueyðublöðum sem
einstæðar mæður skyldu útfylla
til að hægt væri að kanna kjör
þeirra. Í ljós kom að aðeins um
helmingur þeirra sem útfylltu
spurningablaðið nutu meðlags.
Árið 1939 var nefndin
endurskipulögð og gerð
að sjálfstæðri stofnun. Saga
nefndarinnar hefur alla tíð
verið barátta fyrir bættri
félagsmálaþjónustu og
betri kjörum mæðra. Laufey
Valdimarsdóttir var óþreytandi
1915 og sama ár stóð félagið
fyrir fundi í Bárunni ásamt Hinu
íslenska kvenfélagi þar sem Lárus
H. Bjarnason prófessor talaði um
hjúskaparlöggjöfina og lög um
óskilgetin börn.
Í Veröld sem ég vil segir að
ekki sé nokkur vafi á að konur
í Kvenréttindafélaginu hafi
fylgst náið með löggjöf á
Norðurlöndum á sviði sifjaréttar
og litið til hennar með það fyrir
augum að koma á svipuðum
réttarbótum hér. Barátta Bríetar
og Ingu Láru Lárusdóttur fyrir
úrbótum á þessu sviði skilaði
svo árangri árið 1921 þegar sett
voru lög um afstöðu foreldra til
óskilgetinna barna. Með þeim
fengust töluverðar réttarbætur
fyrir mæður því samþykkt var
að hið opinbera greiddi með
þeim meðlag hvort sem faðirinn
endurgreiddi eður ei. Á sama
tíma fengu óskilgetin börn
einnig erfðarétt eftir föður sinn
og föðurfrændur og var Ísland
leiðandi í því máli því fmmtíu ár
áttu eftir að líða áður en Svíar
settu lög um sama efni.
Þetta er umhverfið sem
Mæðrastyrksnefnd er stofnuð í
og þessar fimmtán ekkjur sem í
einu vetfangi höfðu verið sviptar