Gerðir kirkjuþings - 1988, Qupperneq 122

119
Ekki þótti rétt að binda i lögum nákvæmar reglur um
réttarstöðu sérþjónustupresta, einkum þó stöðu þeirra
gagnvart sóknarprestum. Eðlilegra þótti að slikar reglur væru
mótaðar innan kirkjunnar. Þvi er i 3. mgr. kveðið á um að
ráðherra setji i reglugerð, að fenginni tillögu biskups,
ákvæði um starfssvið sérþjónustupresta og stöðu þeirra
gagnvart sóknarprestum.
Um III. kafla
Ákvæði kaflans eru að verulegu leyti nýmæli, þótt þau
ákvæði hans séu að mörgu leyti i samræmi við lagaframkvæmd.
Um 15. gr.
Ákvæði greinarinnar lýsir þeirri meginreglu, sem i
gildi hefur verið að hver sóknarprestur þjóni sinu
prestakalli nema reglur mæli fyrir um annað. Er þetta
efnislega i samræmi við 9. gr. i kirkjuordinatiu Kristjáns 4.
hins norska frá 2. júli 1907.
Rétt er að athuga hvaða undantekningar kunna að vera á
umræddri meginreglu.
Sérþ j ónustuprestar hafa ekki með sama hætti og
sóknarprestar ákveðið þjónustusvæði, prestakall, til þess að
þjóna. Sérþjónustuprestar þjóna annaðhvort tiltekinni stofnun
t.d. fangaprestur eða sjúkrahúsprestur, sem að sjálfsögðu er
i einhverri sókn eða þeir þjóna tilteknum hópi manna t.d.
heyrnarlausum, sem tilheyra einhverjum þjóðkirkjusöfnuði eða
þeir starfa að tilteknum verkefnum i prófastsdæmunum, sbr. 9.
gr. frumvarpsins. Þannig skarast þjónustusvið sóknarpresta og
sérþjónustupresta. í frumvarpinu eru ekki settar fram fastar
reglur um samskipti þessara presta og sóknarpresta. Þess i
stað er ráðherra heimilað að setja slikar reglur eftir
tillögum biskups sbr. 14. gr. frumvarpsins. Einnig má lita á
ákvæði 16. og 17. gr. frumvarpsins að nokkru sem frávik frá
umræddri meginreglu. Með sama hætti ber að lita á ákvæði laga
um leysing á sóknarbandi nr. 9/1882 einkum miðað við þá
lagaframkvæmd sem hefur verið.
Um 16. gr.
Efni greinarinnar er i samræmi við lagaframkvæmd. í
nokkur ár hefur verið ákvæði i kjarasamningi Prestafélags
íslands þess efnis, að prestum beri að leysa hvern annan af
i sumarleyfum og á vikulegum fridegi. í seinni tið hefur
aukist samstarf safnaða. Með tilkomu héraðsnefnda og
héraðssjóða opnast möguleiki til meira samstarfs safnaða
innan prófastsdæmis. Ákvæði greinarinnar á að stuðla að sliku
samstarfi.