Gerðir kirkjuþings - 1988, Qupperneq 201

198
aðgengilegt til afnota enda slik aðstaða tæplega fyrir hendi
á staðnum og útlán úr bókageymslunni, jafnvel i nærliggjandi
hús, varhugaverð ef ekki er kostur á itarlegu eftirliti og
skráningu.
Af framansögðu má ljóst vera að ekki má dragast lengur að
skapa safninu frambúðaraðstöðu, ef þvi er yfirleitt ætlað
eitthvert hlutverk á komandi timum. Áður en til þess kæmi
væri hinsvegar rétt að hugleiða þá spurningu hvort ástæða sé
til að þjóðkirkjan eigi slikt bókasafn sem hér um ræðir og
hvaða tilgangi það þjóni. Nær öruggt má telja að allar bækur
safnsins séu einnig til í Landsbókasafni íslands, en auk þess
að sjálfsögðu að verulegu leyti i ýmsum öðrum söfnum
hérlendis. Þær verða þvi aðgengilegar þar áfram sem hingað
til þeim tiltölulega fáu sem eftir leita.
Reynslan hefur leitt i ljós að þjóðkirkjan hefur ekki haft
bolmagn til að leggja "Skálholtssafni" til húsnæði og aðra
aðstöðu sem þvi hæfir. Þvi hefur safninu ekki verið hið
minnsta viðhaldið með öflun siðari tima árganga i blöð og
timarit eða viðbóta i ritraðir og önnur safnrit, en i safnið
vantar nú allar islenskar bókmenntir i aldarfjórðung svo og
hvers kyns önnur fróðleiks- og fræðirit á sama tima. Verður
þvi að telja að safnið hafi staðnað i upphafi.
Með hliðsjón af framansögðu má ganga út frá þvi að talið
verði rétt að flytja "Skálholtssafn" úr núverandi stað i
annan heppilegri bæði með hliðsjón af öruggari geymslu og
afnotum. Að öðru leyti kæmu eftirfarandi möguleikar til
greina:
1. Sala á öllu safninu og andvirðið notað til ýmissa
góðverka og þarflegra mála á vegum þjóðkirkjunnar.
2. Sala á hluta safnsins en undanskilja guðsorðabækur svo
og fræðirit um kristindóm og önnur andleg mál, sem ekki
eru þegar fyrir hendi við embætti biskups.
3. Gjöf til Landsbókasafns eða Háskólabókasafns
(guðfræðideildar) á öllum bókunum eða hluta þeirra, sbr.
lið 2. Einnig kæmi til greina sérstök deild í
væntanlegri Þjóðarbókhlöðu.
4. Leigt verði framtíðarhúsnæði fyrir safnið t.d. i
Hallgrímskirkjuturni ætlað til almennra nota i vörslu
safnvarðar. Slikt leiddi auðvitað til allverulegs
kostnaðar.
5. Komið verði fyrir i hinni nýju bækistöð
Þjóðskjalasafnsins (áður Mjólkursamsöluhúsinu) sérstakri
deild guðsorðabóka og annarra trúmálarita sem nú eru
ýmist i "Skálholtssafni" eða Biskupsstofu. Yrði sú deild
til almennra nota en i vörslu safnvarða Þjóðskjalasafns.
Til álita gæti komið að flytja þangað allt umrætt safn
ef um slikt semdist við heimamenn.