Gerðir kirkjuþings - 1990, Síða 31

handa prestum, sóknarnefndum, starfsfólki safnaöa og áhugafólki." Þaö sem
verkefnisstjóri hefur fram aö færa liggur ljóst fyrir eftir ööru að dæma, þaö er
karismatíska kirkjufræöin sem boöa skal. Það er nýtt í þessu máli að starfsmaður
nefndarinnar eigi aö gera námsefni fyrir leika og læröa í kirkjunni. Hér færist hann
óneitanlega mikiö í fang og kirkjuþing hlýtur í þaö minnsta í þessu efni að nema staðar
og hugleiöa þróun málsins.
Höfundur skýrslunnar ræöir um feröalög sín og fundi meö safnaöarfólki víöa um
land. Hér er, að því er einn nefndarmanna í allsherjarnefnd upplýsti, um að ræða
tilraun til að "hlusta" á viöhorf fólks, m.ö.o. hvers þaö væntir af safnaöaruppbyggingu.
Hér er um aö ræöa sjónarmiö sem er andstætt samþykkt kirkjuþings 1989 þar sem
nefndinni er ætlað aö móta hugmyndir. í greinargerð um máliö og í erindi mínu á
Prestastefnu 1989 og víöar hef ég lýst áætlunum (t.d "Guösþjónustan og lífiö") sem hafa
gefist vel erlendis víöa og auðvelt væri aö koma í framkvæmd hér á landi. Hér er því
um að ræöa vafasöm vinnubrögö sem munu tæplega skila miklum árangri en sýna
ráöleysi nefndarinnar og verkefnisstjóra.
Viöhorf verkefnisstjóra kemur líka fram í þeim átta "mikilvægu þáttum" í
safnaðaruppbyggingu. Fróölegt er aö athuga þá. Hinn fyrsti er menntun starfsfólks og
sóknarnefnda. Verkefnisstjóri ætlar sér að mennta leika sem læröa. En meö hverju?
"Mynda þarf kjarna í hverjum söfnuöi." Svo einfalt er þaö. Hér er komin hinn vel
þekkta hugmynd um litlu kirkjuna í hinu stóra vantrúaða söfnuði, litli hópurinn sem
getur síöan vaxiö og gert allan söfnuöinn trúaöan á endanum. Annar þátturinn:
"Smáhópar/ andlegt samfélag." Andlegt samfélag má ekki vanta þar sem karismatískt
skal vinna. Þriöji mikilvægi þátturinn: Þjónusta/ díakonía. Þar er torskiljanleg lýsing.
Fjóröi þátturinn: Markviss trúfræösla. Þar ætlar verkefnisstjóri aö auka fræöslu fyrir
hjónaefni, hjón o.s.frv. Gott og vel - sem verkefni fyrir fræðsludeild. Fimm:
Gagnasöfnun. Hér ætlar verkefnisstjóri aö leggja til endurbætur á skýrslugerð presta.
Sex: "Endurnýjun helgihalds". Þaö gerist þannig: "Liöka þarf framkvæmd helgihaldsins...
nærsamfélag um fræöslu um hiö innra trúarlíf meö áherslu á altarissakramentiö og
heilagan anda." Nú nægir sem sagt ekki einu sinni altarissakramentið nema heilags anda
sé sérstaklega getiö. Slík umfjöllun um altarissakramentið hlýtur aö hljóma óvenjulega
í eyrum alls þorra safnaöarfólks. Sjö: Bænabók: "Gefa þarf út bænabók og hjálparefni
við persónulega guðrækni." Eitt sterkasta sameiginlega einkenni karismatísku
hreyfingarinnar er býsna einhliða áhersla á persónulega guðrækni í staö áherslu á
samfélagiö og ábyrgö hins kristna samfélags. Og átta: Boöun: "Auka þarf tengsl viö hina
ýmsu hópa í þjóðfélaginu...." Og þá spyr maöur hvað þaö hafi út af fyrir sig aö gera
meö safnaöaruppbyggingu.
Ahrif karismatísku hreyfingarinnar erlendis eru komin í ljós fyrir löngu. Hér hefur
þróunin gengið hægar fyrir sig. En svo mikið er víst að þeir söfnuöir sem hafa fengiö
nasasjón af henni vita hvaö sundrung er, athugun á þeim mundi fljótt leiöa í Ijós gildi
hennar fyrir íslenskt kirkjulíf. Þar er um viökvæmt mál aö ræöa sem ég mun ekki fjalla
um opinberlega en upplýsingar skortir ekki. Ég geri ráö fyrir aö biskup þekki þá sögu.
Meö mér vaknar sú spurning hvort íslenska kirkjan sé nú á tímamótum hvað þetta
varöar, hvort karismatíska hreyfingin hafi runniö sitt skeið á enda hér eins og víöa
erlendis eöa hvort viö eigum eftir að þola enn alvarlegri atburði en orðiö hafa.
Ég tel ekki eðlilegt að fulltrúar hins karismatíska arms innan kirkjunnar - svo ég
nefni hlutina sínum réttu nöfnum - séu teknir sem fullgildir aðilar að mótun
safnaöaruppbyggingar hvaö þá aö þeir nánast telji sig eiga aö ráöa ferðinni.
Skv. upphaflegum hugmyndum sem ég ræddi viö biskup um hlutverk starfsmannsins
28