Gerðir kirkjuþings - 1990, Blaðsíða 91

Inngangsorð
Á undanfömum áratugum hafa miklar tæknilegar framfarir innan læknisfræðinnar
gjörbreytt öllum aðstæðum til sjúkraþjónustu. Áhrif þessa á líf manna hafa oft orkað
tvímælis. Því verður vitaskuld ekki neitað að nútíma læknisfræði hefur stóraukið
möguleikana á árangursríkri meðferð margra erfiðra og skæðra sjúkdóma. Á hrnn bóginn
hefur fólk líka upplifað inngrip tækninnar sem harkalega innrás í gang lífsins og
náttúrunnar. Það er orðið tæknilega hægt að gera margt sem ekki er víst að sé siðferðilega
rétt. Margar erfiðar spumingar hafa risið: Er alltaf rétt að gera allt sem hægt er til að halda
lífinu í deyjandi manneskju? Er réttlætanlegt að fjarlægja líffæri úr nýlátnum manni og
græða þau í aðra manneskju? Af þessum spumingum má ráða að inntak þeirra er ekki
einungis siðferðilegt og lögfræðilegt heldur líka trúarlegt. Þær varða sjálf mörk
mannlegrar tilveru og merkingu sumra þeirra gmnnhugtaka sem tilvist okkar byggir á.
Hvenær hefst mannlegt líf og hvenær lýkur því? Hvemig má fara með einstaka
likamshluta manna?
Á Kirkjuþingi 1989 vom þessar spumingar til umræðu og samþykkt var að láta
vinna sérfræðilegt álit um ígræðslu líffæra og skilgreiningu dauða. Biskup íslands og
Kirkjuráð fór þess á leit við Rannsóknarstofnun í siðfræði, Háskóla Íslands, að taka
verkefnið að sér. Starfshópur Siðfræðistofnunar, sem vann þessa skýrslu, ákvað að hafa
hliðsjón af því í umfjöllun sinni að á síðasta Alþingi voru lögð fram tvö fmmvörp, annað
um skilgreiningu dauða og hitt um ígræðslu líffæra. MLikilvægt er að umræða skapist í
samfélaginu um þessi mál og er gott til þess að vita að Kirkjuþing sem nú er að hefja störf
ætlar að leggja sitt af mörkum til að umræðan verði vönduð og málefnaleg.
88