Gerðir kirkjuþings - 1990, Page 212

4.
Söfnuóur íslensku kj rkjunnar á Nurðurlöndum hefur
engar Ias tar tekj ur.
5. Starf seudi ráósprests er uiest í Kaupiiiannahö fn vegna
búsetu lians og fjölda íslenskra néunsjnanna og
fjölskyldna .þeirra, svo og fjölraargra eldri borgara
þar og í nágrenninu. Sóknargj öld alls þessa fóllcs
renna annað en til safnaöarins.
6. Sa'fnaðarfólkiö, — meó örfáuin undantekningum, — lxefur
ekki raeira fé ini 11 i handanna en nœgir til
nnuósynlegas'ta f i anif æris, og tæplega baó, og pví
ekki aflögufœrt, þótt vilji sé fyrir hendi.
7. Kirkjusólcn og safnaóarstarf er vel virkt. Viö höfum
kirkj uskó la, öflugan kirkjukór og aöra starfseini í
vexti, en öll þessi starfsemi fellur um sjálfa sig,
ef ekki fœst fastur tekjustofn til nauðsynlegustu
útgj alda.
8. Viö erum ekki að festa fé í fasteignum hér heldur að
reyna að byggja upp sterkan íslenskan söfnuð, sem
þegar er orðinn sainei ningartálcn íslendinga hér. Það
er því milcllvœgt að kirkjan sjálf hlúi nú að þessu
s tarfi, ekki sí st ef liugsað er til þess að nœstuin
allir námsmenn, seun hér d.velja, snúa heim aftur og
gœtu orðið áhrifamenn í sinni "heimasveit", eins og
dœmin sanna, og komið kirkjunni sinni, — "móðui—
kirkju" okkar,- að gagni, bæði sem starfsmenn í
leikmannastarfi og vanir þátttalœndur í guðsþjónustu
og kirkjulegu starfi.
9. Alþingi er eigandi og rekur "Jónshús". Viðurkenning
á prestsembœttinu hér og safnaðarstarfinu kemur m.a.
fram í að forsetar þess og þeir þingmenn, sem um
húsið fjalla, hafa nú lýst yfir og lagt til að
prestsíbúð skuli vera í húsinu og vilja bæta
starfsaðstöðu prestsins með því að leggja honum til
skrifstofuaðstöðu annarsstaðar í húsinu, auk þess
saf naðarstarf s, sem þcir fer nú þegar fram.
Til að viðhalda tengslum við íslendinga, og land sitt um
leið, kemur þetta, oft 1ítt kirkjuvana, fólk í kirkju,
kirkjuskóla og tekur þátt í öðru safnaðarstarfi (kirkjukór—
saf naðarnef nd og kirlcjukaffi eftir messu o. s frv. ) ,
Að öllu öðru starfi íslendinga í Kaupmannahöfn og nágrenni
ólöstuðu er fyrirferð safnaðarstarfsins í heild ekki hvað
minnst.
209