Gerðir kirkjuþings - 1990, Blaðsíða 228

Meö tilkomu sjónvarpsins heldur fjölmiölaþróunin áfram en munurinn þar er sá að
kirkjan fann ekki og hefur ekki enn fundiö sér eölilegan sess í þeim fjölmiöli. Þar er ekkert
reglulegt kirkjuprógram eins og hefur veriö í útvarpi gegnum tíðina.
Hugvekjan á sunnudagseftirmiödögum er ekki kirkjuleg dagskrá heldur einhvers
konar ruslakista á vegum sjónvarpsins. Þar hefur kirkjan engu um aö ráöa, þar virðist
hinum og þessum smalað saman til aö flytja þaö sem kallað er hugvekja. Vitanlega er ekki
öllum alls varnaö þótt máliö sé sett á oddinn hér og margar góöar hugvekjur hafa
áreiðanlega verið fluttar á þessum vettvangi.
Hér þarf aö hefja skipulegt starf á vegum kirkjulegra yfirvalda (biskups og
kirkjuráös) í samvinnu viö útvarpsráö og sjónvarpsyfirvöld. Stofna þarf embætti
guðfræöimenntaös manns sem hefur einnig aflað sér menntunar í ijölmiðlafræðum og hefur
ótvíræða hæfileika á þessu sviöi. Hans hlutverk væri aö skipuleggja það sem hér er til
umfjöllunar: kirkjulegt sjónvarpsefni sem gæti veriö í formi hugleiöinga og fræðsludagskráa
af ýmsum toga.
Þaö skal skýrt tekiö fram aö það fjölmiðlaefni sem framleitt er á vegum kirkjunnar
þar sem ég þekki til er fjarri því aö fjalla um innri mál kirkjunnar eingöngu, í slíkum
þáttum eiga skjólstæðingar kirkjunnar að eiga greiöan aðgang: hinir minnstu í samfélaginu;
þeir sem leita réttlætis og sannleika.
✓
I raun er hér um aö ræöa viöamikið mál sem þarfnast ítarlegrar athugunar og
umfjöllunar. Hvaö sem sögulegum rökum annars líöur má telja þaö ofureðlilegt að íslenska
þjóðkirkjan eigi beina aöild aö sterkustu fjölmiölum ríkisins vegna þess að meginþorri
þjóðarinnar heyrir kirkjunni til. Þessari aöild þarf aö finna eölilegt form. í slíkum
umræöum verður skoðað í hvaöa formi þjóðkirkjan geti komiö inn í mótun og gerð
dagskrár sem fjalla um kirkjuleg málefni og almenn málefni önnur. En hitt er líka
mikilvægt aö kanna hvort kirkjan sjálf þurfi ekki að athuga framleiöslu og útvegun á
sjónvarps og hljóövarpsefni fýrir einkastöðvar og komast að samkomulagi við þær um afnot
af slíku efni. Hér er því mikiö verk aö vinna.
Öll höfum viö áreiðanlega velt þessu máli fyrir okkur hvert á sinn hátt. í sumar átti
ég þess kost að rifja upp gömul kynni erlendis á þessu sviði og það er ein kveikjan að
þessari tillögu, þar var um aö ræða framleiðslu á nýstárlegu kirkjulegu efni fyrir
einkasjónvarpsstöðvar, þaö voru listaverk meö biblíulegu eða almennt trúarlegu efni sem
voru túlkuð í slíkum þáttum.
3. Þótt talaö sé um embætti fjölmiðlafulltrúa og fjölmiölaprest í tillögunni er þar
aðeins um aö ræöa tillögur á því embætti sem til umfjöllunar er. Þá er algjörlega ómótað
enn sem komiö er í þessari frumhugmynd hvort skynsamlegt sé að viökomandi starfsmaöur
starfi á vegum sjónvarps, útvarps eöa kirkjunnar. Loks mætti hugsa sér að hér yröi ekki
um eitt embætti aö ræöa heldur jafnvel fleiri en eina stööu. Meginatriöiö er sem sagt aö
kirkjuleg yfirvöld taki máliö til umfjöllunar við hlutaöeigandi yfirvöld (útvarpsráö,
útvarpsstjóra og sjónvarpsstjóra).
Á afmælisári ríkisútvarpsins væri þaö vel viö hæfi aö útvarp og kirkja tækju upp
samtal um sameiginleg verkefni í framtíöinni.
225