Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.2008, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 6. JÚNl 2008
Helgarblað DV
Flestir þekkja Magnús Hlyn Hreiðarsson af sjónvarpsskjánum. Hann er fréttaritari Ríkissjónvarpsins á Sel-
fossi og hefur vakiö athygli í gegnum árin fyrir mannlegar og skemmtilegar fréttir. Mikið hefur mætt á honum
undanfarna viku eftir aö Suðurlandsskjálftinn skók suðvesturhorniö, en auk þess að vinna fréttir fyrir sjón-
varp er hann ritstjóri Dagskrárinnar, fréttablaðs Suðurlands. í samtali við Kristján Hrafn Guðmundsson seg-
ir Magnús frá samkenndinni á Selfossi frá því skjálftinn stóri reið yfir, æskuárunum í Vogunum, móðurmiss-
inum og hvernig pennavinkona hans varð eiginkona hans. Þá koma ráðherradraumar einnig við sögu.
„HÚNVARBARAÞRJA-
TÍU OG SJÖÁRAÞEG-
ARHÚNDÓ.ÞAÐVAR
NÁTTÚRLEGA HRIKA-
LEGAERFIÐ LÍFS-
REYNSLAEN ÞAÐ
VAREKKIUMANN-
AÐAÐRÆÐAENAÐ
LÆRAAÐLIFAMEÐ
ÞVLLÍFIÐHELDURJÚ
ÁFRAIVl" SEGIR MAGN-
ÚSUMMÓÐURMISS-
INN ÞEGAR HANNVAR
FIMMTÁN ÁRA.

rr

n

'ýí

. «

„Ég er svo þéttur, þið eruð bara hor-
renglur. Fáið þið ekkert að éta þarna
í Reykjavík?" segir Magnús Hlynur
Hreiðarsson þegar blaðamaður spyr
hvort hann þoli kulda vel. Ástæða
íyrirspurnarinnar er að viðtalið við
Magnús fer fram utandyra í Tryggva-
garði á Selfossi. Þrátt fyrir að ekki sé
nein brakandi blíða þennan dag, og
reyndar svolítið skýjað og örlítil gola,
arkaði Magnús af stað frá skrifstofu
sinni og út í garð, eingöngu klæddur
í bláan pólóbol, bláar gallabuxur og
svarta leðurskó.
Magnús virkar líka á blaðamann
sem hörkutól sem vílar fátt fyrir sér.
Það hefur enda sannast undanfarna
daga á „skjálftasvæðunum" svoköll-
uðu þar sem Magnús hefur stað-
ið vaktina, bæði sem fréttamaður
Sjónvarpsins og sem ritstjóri og eini
blaðamaður Dagskrárinnar, frétta-
blaðs Suðurlands. Hann segir dag-
ana frá því skjálftinn stóri reið yfir
á fimmtudaginn í síðustu viku hafa
verið svolítið sérstaka.
„Það er einhver doði yfir öllu, sér-
staklega fyrstu dagana á eftir. Allir
' voru mjög þreyttir og ég vildi helst
sofa bara sofa í þrjá daga. Ég held að
þetta sé út af því að allir eru svo var-
ir um sig og hafa þar af leiðandi sof-
ið illa. Fólk er líka alltaf að vakna við
kippina í eftirskjálftunum."
Magnús fór á marga staði og inn
á mörg heimili á Selfossi strax eftir
skjálftann. Hann segir það hafa ver-
ið mjög átakanlegt. „Ég fór til dæm-
is heim til manns sem var í marga
áratugi í lögreglunni og hann var
bara grátandi inni í stofu. f hjálpar-
stöðinni í Vallaskóla var líka fjöldi
fólks hágrátandi. Mér fannst erfitt að
horfa upp á þetta og þetta situr svo-
lítið í manni."
Fór ótrúlega vel
Ljósið í myrkrinu að mati Magn-
úsar er að enginn hafi slasast alvar-
lega, eða hreinlega látist. „Þetta fór
ótrúlega vel miðað við hvað þetta var
slæmur slqálfti. Og mér finnst bæj-
aryfirvöld í Árborg, almannavarna-
nefndir, lögreglan, Rauði krossinn og
björgunarsveitarmenn hafa staðið
sig frábærlega. Þau fá öll tíu frá mér."
Það tók aðeins á, segir Magn-
ús, að þurfa að spyrja fólk sem var
í áfalli út í líðan sína og fleira. „En
maður reynir bara að brynja sig fyrir
því og fara í fréttamannshlutverkið.
Fólki þekkir mig líka og treystir mér
og veitir því kannski frekar viðtöl.
Ég er því ánægður með traust sem
mér var sýnt. Og ég finn fyrir mikilli
samkennd hjá fólki eftir að ósköp-
'in dundu yfir. Fólk spyr hvert ann-
að hvernig því líður og tekur utan
um hvert annað. Þetta þjappar okk-
ur saman. Ég er sannfærður um að
þetta verði ennþá betra samfélag eft-
ir þessar hamfarir, þótt vissulega sé
ennþá ótti í fólki."
Við komum aftur að frétta- og
blaðamanninum Magnúsi á eftir,
en förum fyrst tæp fjörutíu ár aftur í
tímann.
Missti móður sína ungur
Magnús er fæddur á fæðingar-
deildinni í Keflavík 4. september
1969. Foreldrar hans bjuggu í Vog-
um í Vatnsleysustrandarhreppi þeg-
ar Magnús kom í heiminn og þar ólst
hann upp. Faðir Magnúsar, Hreið-
ar Guðmundsson, er hreinræktaður
Vogamaður og ólst þar upp sjálfur
ásamt tólf systkinum. Hann starf-
aði lengst af sem netagerðarmaður
hjá Netaverkstæði Suðurnesja en
býr núna í Reykjavík þar sem hann
starfar hjá Byko í Breiddinni. Eigin-
kona hans í dag er Ragna Skagfjörð
Bjarnadóttir, starfsmaður hjá Lækna-
stöðinni í Glæsibæ.
Móðir Magnúsar, Anna Halldóra
Snorradóttir (Bíbí) húsmóðir, var úr
Njarðvíkum en hún lést úr krabba-
meini þegar Magnús var fimmt-
án ára. „Hún var bara þrjátíu og sjö
ára þegar hún dó. Það var náttúrlega
hrikaleg erfið lífsreynsla en það var
ekki um annað að ræða en að læra
að lifa með því, lífið heldur jú áfram,"
segir Magnús. Hann segist því fljót-
lega hafa lært að elda, brjóta saman
þvott og skipta á rúmunum.
Magnús á einn yngri bróður,
Snorra, sem starfar sem múrari í
Reykjavík. Hann átti líka annan bróð-
ur, Ómar Snorra, sem lést af slysför-
um tíu ára gamall árið 1975, eða þeg-
ar Magnús var sex ára.
Magnús segir það hafa verið
rosalega gott að alast upp í Vogun-
um. „Þetta er lítið samfélag og var
enn minna þegar ég var að alast þar
upp," segir hann. „Þá bjuggu um 600
manns þarna en ég held að þeir séu
núnasvona 1.100 til 1.200. Égbjó við
hliðina á afa mínum og ömmu og
það var gott að geta Ieitað til þeirra.
Svo var fínt að hafa sjóinn nálægan."
Náttúruunnandi Magnús Hlynur er bæði garðykjufræðing-
ur og búfræðingur að mennt.„Óneitanlega sést svolítið á
fréttaflutningi mínum að ég reyni að stíla inn á landbúnað og
garðyrkju og það jákvæða sem er að gerast í þessum geira.
Þar liggur minn áhugi, þótt maður reyni að sinna öllu."
wmaammm i
Draumurinn að verða bóndi
Á sumrin fór Magnús alltaf í sveit,
eða átta sumur alls. Upphaflega átti
hann einungis að vera eina viku í
sveitinni, en það teygðist aðeins á
þessari viku. „Ég vann því aldrei í
frystihúsinu eins og allir aðrir krakk-
ar í Vogunum. Ég fór frekar að mjólka
kýr, slá gras og slík sveitastörf," lýsir
Magnús um leið og hugurinn reikar
aftur til sveitasælunnar í æsku. Sex
af þessum sumrum varði Magnús
á Böðmóðsstöðum í Laugardal hjá
Herði Guðmundssyni og Maríu Páls-
dóttur, rétt hjá Laugarvatni, en hin-
um tveimur í Efstadal, hjá Sigurfinni
Vilmundarsyni og Margréti Þórar-
insdóttur, sem einnig er í Laugar-
dalnum. Magnús ber fólkinu á bæj-
unum tveimur vel söguna, segir það
toppfólk og kveðst hann halda ágætu
sambandi við það enn í dag. Þegar
hann var svo í verknámi frá Bænda-
skólanum tók hann það hjá þeim
Sæbjörgu Tyrfingsdóttur og Guð-
laugi Jónssyni á Voðmúlastöðum í
Austur-Landeyjum.
„Það var draumurinn að verða
bóndi. En konan var ekki með kvóta
þannig að það klikkaði," segir Magn-
ús og hlær dátt. Þrátt fýrir að alast
upp í mikilli nálægð við sjóinn í Vog-
unum kom ekki til greina hjá hon-
um að leggja fyrir sig sjómennskuna.
„Aldrei. Eg hafði engan áhuga á því.
Það var bara kúamykjan og sveitalíf-
ið sem mig dreymdi um."
Það fór líka svo að eftir að Magnús
útskrifaðist sem stúdent affjölmiðla-
braut Fjölbrautaskólans á Suðurnesj-
um árið 1989 fór hann í Bændaskól-
ann á Hvanneyri. Þaðan útskrifaðist
hann sem búfræðingur einu ári síð-
ar og flutti þá til Selfoss, þaðan sem
eiginkona hans er, og hefur búið þar
allar götur síðan.
Pennavinur varð eiginkona
Konan í lífi Magnúsar er Anna
Margrét Magnúsdóttir hjúkrunar-
fræðingur. Þótt ótrúlega megi hljóma
hófust kynni þeirra í gegnum penna-
vinasamband þegar Magnús var tíu
ára og Anna árinu yngri. Hann sá
Önnu óska eftir pennavinum á síð-
um barnablaðsins Æskunnar
I kringum 1980, settist niður og
skrifaði henni bréf. Bréfin gengu svo
þeirra á milli í sex ár, eða allt þar til
eitt skiptið þegar Anna var að heim-
sækja ömmu sína og afa í Garði á
Suðurnesjunum, að hún fékk afa
sinn til að keyra framhjá húsinu sem