Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Qupperneq 15

Á fleygri stund með Þorsteini
Starfsfólk skógrœktarinnar í Slútnesi við Mývatn 1958.
Ljóstn.: höfundur.
vinninginn. Sigurður gerði öðru hverju
stikkprufur á vinnugæðum okkar með því að
ganga á raðimar og kippa í eina og eina
plöntu. Næstu daga tóku einhverjar efasemdir
að gera vart við sig hjá Sigurði um það að
plöntur Þorsteins festust nægilega vel með
nýja spettinu. Eftir eina slíka könnunarferð
tjáði hann Þorsteini áhyggjur sínar og hvatti
hann til að huga betur að festu plantnanna.
Þorsteinn maldaði eitthvað í móinn og þar
kom að Sigurður brýndi svolítið róminn og
sagði eitthvað á þessa leið: „Ef þetta lagast
ekki, Steini minn, verð ég líklega að fara að
byrsta mig“. Svo kvaddi Sigurður og eftir
stóðum við þöglir, keppinautamir þrír. Ég geri
ráð fyrir að samúðinni með vinnufélaganum,
sem hér var „tekinn á beinið“ hafi allavega
verið stillt í hóf. En orðunum, sem þama féllu
af vörum hins meinta sökudólgs, gleymi ég
aldrei: „Blessaður Sigurður, hann hefur lrk-
lega verið svolítið reiður“. - Hér er rétt að
bæta því við að hver einasta planta í þessum
reit dafnaði vel og að enginn merkjanlegur
munur kom fram milli raða.
Sumarið '59 gróðursetti Þorsteinn 900
rauðgreniplöntur með spetti í 7 tíma vinnu-
lotu þann 14. júlí, og var það staðarmet. Hafa
ber í huga að þarna var aldeilis ekki verið að
gróðursetja á berangri, eins og nú tíðkast,
heldur í torfæm skóglendi þar semjandið var
fullt af limi og trjástubbum eftir grisjun.
Afköst Þorsteins við gróðursetninguna báru
13