Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Qupperneq 16

Múlaþing
því glöggt vitni hvað hann var stæltur og
þolinn, enda íþróttamaður í æsku.
Náttúrubarnið
Þorsteinn unni ekki síst því smáa í nátt-
úrnnni, smáblómum og fíngerðum mosa, eins
og t.d. ljóð hans Dýjamosi (Heiðnuvötn,
1962) vitnar glöggt um. Hann bar oft á sér
stækkunargler með tveimur linsum. Það
stækkaði a.m.k. 10 sinnum og þetta gler
notaði hann við skoðun blóma. Manni
Haustið 1998 gaf Bókmenntafræði-
stofnun Háskóla íslands út úrval úr
ljóðum Þorsteins (Þorsteinn Valdimars-
son Ljóð - Úrval). Eysteinn Þorvaldsson
bjó bókina til prentunar og ritar að henni
ítarlegan inngang. Mikill fengur er að
þessari útgáfu og umfjöllun Eysteins um
yrkisefni og ljóðagerð Þorsteins. Skrár í
bókarauka hafa einnig mikið upplýsinga-
gildi.
Þorsteinn og Jón í Möðrudal. Ljósm.: höfundur.
opnaðist nánast nýr heimur við að
horfa gegnum þetta gler á smáblóm
sem með berum augum sýndust
fjarska óveruleg. Þorsteinn naut
þess líka greinilega að komast í sem
nánasta snertingu við móður jörð;
lagðist kviknakinn í sólbað í kaffi-
tímum og hirti ekki um hvort undir-
lagið var mosaþemba, snarrótar-
puntur eða kvistum stráður skógar-
svörðurinn. (Við pempíumar notuð-
um auðvitað flíkurnar sem við
höfðum tínt af okkur sem undirlegg
og datt ekki í hug að fara úr
brókinni; það gat alltaf einhver
komið!). Og varla hefði Þorsteinn
búið í tjaldi sumar eftir sumar ef
honum hefði ekki lrkað vistin þar.
Þá rifjast það upp fyrir mér að vetur-
inn sem Þorsteinn bjó hjá okkur í
Bólstaðarhlíðinni hafði hann við orð
að sig langaði til að fá leyfi
borgaryfirvalda til að byggja sér lítið
hús úr torfi og grjóti. Staðurinn sem
hann hafði í huga var, að mig
minnir, Rauðarárholtið í nánd við
Stýrimannaskólann. Ekki mun þó
embættismönnum borgarinnar hafa
borist erindi um þetta efni.
14