Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Side 21

Á fleygri stund með Þorsteini
miklar vonir um að finna miðann eftir
allan þenna tíma, en hann kom reyndar
í leitimar (sjá rammaklausu á næstu
síðu).
Ljóðið Skógarmannaskál er nú-
orðið vel þekkt í röðum skógræktar-
manna og oft sungið á fundum þeirra.
Sigurður Blöndal segir mér að það hafi
tekið tuttugu ár að útbreiða sönginn.
Þetta ljóð orti Þorsteinn undir ítalska
laginu Avanti popolo fyrir síðsumar-
fagnað skógræktarfólksins á Hall-
ormsstað í ágúst 1959; skáldið hafði
raunar lengi haft orð á því að
tilfmnanlega vantaði íslenskan texta
við þetta lag. Það var svo um kaffi-
leytið samkomudaginn að Þorsteinn
sýndi Sigurði uppkast að ljóði sem
hann hugðist kynna um kvöldið. Það
stóð heima og fékk ljóðið afar góðar
viðtökur í fagnaðinum sem stóð lengi
nætur. Söngurinn varð geysivinsæll á
staðnum og upp frá þessu alltaf fastur
liður á söngvökum við Svefnósa.
„Sönglíf er aflvaki þjóðlífs“
Þessi orð er að finna í forspjalli
sem Þorsteinn ritaði að Islandsljóðum sem
Alþýðusamband íslands gaf út árið 1948. I
safninu eru 142 sönglög. Orðin segja heil-
mikið um viðhorf Þorsteins til söngs og
tónlistar. Enginn vafi leikur á því að
Þorsteinn hefur verið hvatamaður að út-
gáfunni ásamt þeim Hallgrími Jakobsson og
Sigursveini D. Kristinssyni sem söfnuðu
lögunum. Aðdragandi útgáfunnar mun hafa
verið skammur og ber safnið þess nokkur
merki. Hér er m.a. að finna ljóðið Volstrít
eftir Þorstein sem, mér vitanlega, hefur ekki
birst annars staðar. Lagið er erlent þjóðlag,
í útsetningu Sigursveins og Hallgríms, og
var mikið sungið af andstæðingum herset-
Úr bókinni Smalavísur.
unnar á þessum árum. Varla er ofsagt að
forpjall Þorsteins hafi sjálfstætt, bók-
menntalegt gildi. Og enda þótt rúm hálf öld
sé liðin frá því að það var ritað finnst manni
að margt í því hafi staðist tímans tönn.
(Forspjallið er birt hér nokkuð stytt).
19