Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Side 22

Múlaþing
Niðurlag
Eins og hér hefur komið fram átti Hall-
ormsstaðaskógur alla tíð sterk ítök í Þor-
steini. En ítökin voru ekki bara á annan
veginn því heimafólk og starfsfólk Skóg-
ræktarinnar eignaðist hann að vini og naut í
ríkum mæli samvista við hann í starfi og
tómstundum á þessum árum. Og margir úr
hópi vina og kunningja áttu með honum
ógleymanlegar stundir á tjaldstað hans að
Svefnósum. Einn vin sinn, Jónas Kristjáns-
son lækni, kvaddi hann með ljóðinu Að
Svefnósum, sem er í senn tregaslagur og
fögur náttúrulýsing.
Við fyrstu sýn og kynni fannst manni að
Þorsteinn hlyti að vera afar ójarðbundinn
maður; hugurinn var stundum eins og í
öðrum heimi og augnaráðið fjarrænt. Og
göngulagið! Það var eins og maðurinn svifi
fremur en gengi og manni kom í hug svanur
sem flýgur svo lágt yfir vatni að vængirnir
rétt snerta vatnsflötinn. í þessu birtust
okkur m.a. persónutöfrar fagurkerans og
draumamannsins Þorsteins Valdimarssonar.
En nánari kynni færðu manni heim sanninn
um að við hlið draumamannins gekk maður
með sterkt jarðsamband og eldlegan áhuga
á öllu því sem hann tók sér fyrir hendur í
starfi og leik. Maður blátt áfram hlaut að
hrífast með.
Kveikjan að þessari samantekt var stutt
erindi með myndívafi sem ég flutti á
Vopnafirði á minningarhátíð um Þorstein á
afmælisdegi hans 31. október 1998 en þá
hefði hann orðið áttræður. - Samstarfsfólk-
inu á Hallormsstað frá þessum tíma,
Gunnari Valdimarssyni, bróður skáldsins,
og öðrum sem hafa hjálpað mér við að rifja
upp þessi minningabrot færi ég bestu
þakkir.
20