Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Blaðsíða 137

Skákmolar frá
Eskifirði
Jón Torfason
Gögn taflfélaga á Eskifirði frá fyrri
árum munu hafa glatast að miklu
leyti. Hér skulu þó dregin saman
fáein minningaleiftur frá skáklífinu þar á
kieppuárunum.
Skáklíf á Eskifirði reis upp fyrir fram-
göngu einstakra manna og dalaði síðan aftur
eins og oft vill gerast á tiltölulega fámennum
stöðum. Ein ástæðan fyrir rysjóttu gengi
skáklistarinnar var sú að verkfærir karlmenn
fóm yfirleitt í burtu á vetrarvertíð þegar helst
er tóm til skákiðkunar. Þeir fóru flestir til
Homafjarðar eða Vestmannaeyja og komu
ekki heim aftur fyiT en eftir sumarmál. Meðal
forgöngumanna skákfélagsins voru: Einar
Ástráðsson læknir, afi Sigurðar Sveinssonar
handboltaskyttu, og Lárus Stefánsson, bróðir
Halldórs rithöfundar. Þá má nefna þá bræður
Ásgeir Júlíusson, sem var lengi sýsluskrifari á
Eskifirði, og Kristin bankastjóra á Eskifirði og
síðar á Selfossi, látinn fyrir nokkrum árum, en
hann var lengi mikilvægur í skáklífi á
Austfjörðum. Þar koma einnig við sögu
Sveinn Guðnason ljósmyndari og Ingvar
Jóhannsson, svo nokkrir séu nefndir.
Eskifirðingar gengust fyrir útisamkomu
við Bleiksárgil 17. júní 1925. Meðal atriða var
kapptefli með lifandi skákmönnum. Taflið var
undirbúið af kostgæfni og vakti talsverða
athygli á staðnum. Valin var slétt gmnd innan
við gilið, torfur stungnar upp og þeim snúið
við til að fá svörtu reitina.
Þeir sem tefldu vom Ingvar Jóhannsson og
Lárus Stefánsson. Þeir sátu til hliðar við hið
lifandi tafl og tefldu á venjulegu taflborði. Var
svo mönnunum stýrt eftir leikjum þeirra.
Sigfríð Sigurjónsdóttir Einarssonar, systir
Einars í Zeuthenshúsi, var í flokki taflmann-
anna, var peð. Hún minntist þess að þennan
dag var afar gott veður og mikill hiti. Taflið
gekk vel. Það sem helst var áfátt um var það
að bömin, sem táknuðu peðin, vom nokkuð
óþolinmóð og gekk illa að fá þau til að standa
kyrr á sínum reitum. Fólkið sem lék tafl-
mennina var ekki í sérstökum búningum
heldur bai' húfur úr pappa og framan á þær
voru límdar myndir af þeim taflmanni sem
viðkomandi átti að tákna. Myndirnar, sem
táknuðu hvítu mennina, voru rauðar en svartar
þær sem táknuðu svörtu mennina. Meðal
taflmannanna vai Amór Jóhannesson og var
hann riddari. Hann féll í valinn snemma tafls
og lagðist þá til hliðar við taflborðið stóra.
Þegar aðrir menn féllu voru húfumar teknar af
þeim og gerðu menn sér það til gamans að
hlaða öllum búningunum ofan á Amór. Taflið
stóð í um klukkutíma en ekki er kunnugt um
úrslit skákarinnar. Þau skipta í sjálfu sér
heldur ekki máli því svona skrautsýningar em
fyrst og fremst til gamans gerðar.
135